Leovigild je bio vizigotski kralj u Hispaniji od 569 . do svoje smrti, 21. aprila 586 . Rođen je 525 . i bio je sin Amalariha i Klotilde , k?erke Hlodoveha I , frana?kog kralja iz dinastije Merovinga .

Leovigild je bio progla?en kraljem Vizigota zajedno sa svojim bratom Liuvom I nakon kratkog perioda anarhije koji je nastupio posle Atanagildove smrti, njihovog brata. Obojica su bila arijanski hri??ani . Liuva, koga su podr?avali vizigotski plemi?i, vladao je vizigotskim posedima na Pirinejima , dok je Leovigild vladao Hispanijom.

Leovigild se o?enio Atanagildovom udovicom, Gosvintom , po?to je njegova prva ?ena, Teodosija, majka njegova dva sina Hermenegilda i Rekareda , umrla.

Godine 573 . Liuva je umro, i Leovigild preuzima kontrolu nad celim Vizigotskim kraljevstvom. Između 570. i 572. godine, povratio je iz ruku Vizantinaca gradove Malagu , Medinu , Sidoniju i Kordobu . Takođe je 585 . godine osvojio i zemlje Sveva koji su se do kraja 5. veka zadr?ali u brdima na severozapadu Iberijskog poluostrva , i tako pro?irio vizigotske teritorije na sever i zapad. Međutim, nije uspeo da potpuno protera Vizantijce iz jugoisto?ne Hispanije.

Vladavina [ uredi | uredi kod ]

Iako je bio u stalnom ratu sa Vizantijom u ju?noj Hispaniji, Leovigild je prihvatio vizantijski na?in uprave, opona?ao je vizantijski dvorski ceremonijal, kovao novac sa svojim imenom, likom i natpisima po uzoru na vizantijske careve, i u svemu se povodio za vizantijskim uzorima. Takođe je doneo zna?ajne promene i pobolj?anja u vizigotskom zakonodavstvu. U svom izmenjenom zakoniku pod imenom Kodeks Revisus ( lat . Codex Revisus ) na primer, ukinuo je zabranu sklapanja brakova između Germana i Rimljana, to jest između arijanaca i ortodoksnih (halkedonskih) hri??ana , ?ime je privukao pre svega pripadnike patricijata da se krvno pove?u sa vizigotskim plemstvom.

Leovigild je takođe poku?ao da utre put ka ukidanju izborne i prelasku na naslednu monarhiju time ?to je proglasio svoje sinove Hermenegilda i Rekareda svojim savladarima, i dodelio im na upravu neke provincije. Hermenegild, stariji sin, bio je o?enjen frana?kom princezom Ingundom, k?erkom Zigeberta I , kralja Austrazije iz Meca .

Verske nesuglasice [ uredi | uredi kod ]

Godine 582. Leovigild je osvojio Meridu, koja je bila pod kontrolom katoli?kog biskupa ^[1] , Masone, jo? od 570. godine. Masona je ubrzo proteran na tri godine, verovatno zbog ume?anosti u Hermenegildovu pobunu i konflikt između arijanskih i katoli?kih sve?tenika oko prevlasti u gradovima.

Uvidev?i da verski raskol samo slabi njegovo kraljevstvo, godine 580 . Leovigild je sazvao sinod arijanskih biskupa na kome je zatra?eno da se rimokatolici pokrste u arijanstvo i insistirao je na postavljanju arijanskih biskupa ?to je izazvalo otpor katoli?kih biskupa, a Betika se pobunila ( 583 ? 584 ) pod vođstvom njegovog sina Hermenegilda koji je pod uticajem svoje ?ene i biskupa Sevilje, oca Leandra, 579 . prihvatio hri??ansku ortodoksiju. S po?etka su mu pomogli Svevi i Vizantinci, mada, kad je kasnije otputovao u Carigrad da tra?i pomo?, nije je dobio. Leovigild je odlu?no nastupio, porazio Sveve i zauzeo Sevilju i Kordobu, zarobio Hermenegilda koji je kasnije bio ubijen. Takođe se borio sa Baskima u nepristupa?nim pirinejskim planinama i sa Vizantincima, tako da do kraja njegove vladavine, od Iberijskog poluostrva, samo baskijske zemlje i mala teritorija pod vizantijskom vla??u na Mediteranu nisu pripadale Vizigotskom kraljevstvu.

Leovigild u su?tini, nije bio ogor?eni protivnik pravovernih hri??ana, iako je morao da ih ka?njava kad bi kovali zavere protiv njega u dosluhu sa spoljnim neprijateljima. Dobrim delom je vladao uahvaljuju?i lokalnom ugledu katoli?kih biskupa u određenim oblastima, od kojih su neke bile sedi?ta katoli?kog hri??anstva skoro ?etiri veka. Za Leovigilda, ortodoksno (katoli?ko) hri??anstvo je bila religija njegovih hispanorimskih podanika i arijanizam je bila samojedna stvar vi?e kojom bi kontrirao svom neprijatelju na jugu, Vizantiji, te je samim tim pokr?tavanje za njega bilo uvod u izdaju.

Mnogo kasnije nakon Hermenegildovog pogubljenja, u 16. veku , papa Sikst IV ga je na insistiranje ?panskog kralja, Filipa II , kanonizovao pod imenom sv. Hermenegild. Njegova ?ena je pobegla u Afriku i tra?ila azil od Mauricija od Vizantije, ali je umrla na putu. Njihov sin, Atanagild, predat je po naređenju vizantijskog cara svojoj babi s maj?ine strane, Brunehildi, ?emu se usprotivio Leovigild. Leovigild je takođe proterao katoli?kog biskupa koji je preobratio Hermenegilda, i koji je mnogo pre Hermenegildovog ustanka, proveo određeni broj godina (579?582) u Vizantiji; Katoli?ka crkva ga je kanonizovala kao sv. Leandar Seviljski . Grgur Veliki daje neke ?ivopisne detalje o arijanskom fanatizmu sa prili?no katoli?ke ta?ke gledi?ta verzije ovih događaja (Dijalozi, III, 31).

Zna?aj [ uredi | uredi kod ]

Leovigildova poslednja godina pro?la je u ratu sa Francima na severnim granicama kraljevstva. Međutim, Leovigild se mo?e smatrati jednim od najefikasnijih vizigotskih kraljeva u Hispaniji, obnavlja?em vizigotskog jedinstva. Vladao je iz Toleda, grada gde je premestio prestonicu vizigotskog kraljevstva, ?to je ozna?ilo prvo pomeranje centra kulture sa obale Mediterana ka unutra?njosti poluostrva.

Vizigoti u Hispaniji su sebe smatrali naslednicima Rima, na njegovim neprijateljima. Do Leovigildove vladavine, Vizigoti su kovali novac koji je bio imitacija vizantijskog novca koji je cirkulisao u vizantijskoj provinciji u Betici, Spaniji . Od Leovigildove vladavine pa na dalje, Vizigoti su po?eli da kuju novac sa sopstvenim dizajnom.

Ibero-rimska kultura ?iji je centar bio urbana sredina (gradovi), u?la je u dekadenciju za vreme Leovigildove vladavine. Vizigotsko dru?tvo u Hispaniji se baziralo na regionalnim i lokalnim gospodstvima kojima su vladali vojvode ( lat . duces ), vojne vođe, i vladari manjih teritorija koji su se zvali grofovi ( lat . comes ). Sli?na evolucija je postojala i u Italiji i na istoku, iako ne?to sporijeg tempa. Nova administrativna podela teritorija zasnovana na vojvodstvima je imala za cilj da li?i na rimsku administrativnu podelu na provincije.

Sa smr?u Leovigilda, njegov sin, Rekared I , koji je odbacio arijanizam i prihvatio ortodoksno hri??anstvo 589 . godine, doneo je religiozno i politi?ko jedinstvo Vizigotskom kraljevstvu i njegovim podanicima.

Reference [ uredi | uredi kod ]

Vanjske veze [ uredi | uredi kod ]

Leovigild na Wikimedijinoj ostavi

• Istorijska biblioteka:Leovigild
• Visigothic kingdoms Arhivirano 2005-09-02 na Wayback Machine-u
• Stanley G. Payne, History of Spain and Portugal : Chapter 1
• Encyclopedia Britannica 1911: Leovigild
• Catholic Encyclopedia : St. Hermengild
• Edward Gibbon , History of the Decline and Fall of the Roman Empire Arhivirano 2005-07-21 na Wayback Machine-u , Chapter 37.

Literatura [ uredi | uredi kod ]

• Samard?i?, N. Istorija ?panije. Vizigotska Hispanija, Plato, Beograd, 2005.
• Collins, Roger. La Espana Visigoda, 409-711, Barcelona, 2005. Critica. ISBN 84-8432-636-5 .
• Thompson, E.A. Los Godos en Espana, Alianza, 2007. Serie Humanidades. ISBN 978-84-206-6169-8 .