Wojna esto?sko-bolszewicka
,
wojna o niepodległo?? Estonii
(
est.
Vabadussoda
) ? wojna stoczona w latach 1918?1920 mi?dzy
Estoni?
i
Rosyjsk? Federacyjn? Socjalistyczn? Republik? Radzieck?
.
Jesieni? 1917 odbyła si? ostatnia faza wyborow do
Maapaev
(parlamentu
Autonomicznej Guberni Esto?skiej
, utworzonego na mocy decyzji
rosyjskiego rz?du tymczasowego
). Rownocze?nie na terytorium Estonii silna była od połowy 1917 r. partia bolszewicka. Utworzony przez ni? Komitet Wojskowo-Rewolucyjny kierowany przez
Iwana Rabczinskiego
i
Viktora Kingisseppa
23 pa?dziernika 1917 r. przeprowadził udany przewrot w Tallinnie, a w nast?pnych dniach, na wie?? o udanym
przej?ciu władzy
w samej stolicy Rosji, tak?e w kolejnych miastach
[2]
. Rz?dy bolszewikow w Estonii trwały do lutego 1918 r., gdy po zerwaniu rokowa? pokojowych w Brze?ciu przez stron? radzieck? armia niemiecka rozpocz?ła ofensyw? na zachodnie ziemie dawnego Imperium Rosyjskiego
[3]
. 28 lutego oddziały marynarzy Floty Bałtyckiej i czerwonogwardzistow pod dowodztwem
Pawła Dybienki
, bez walki zbiegły z Narwy; w tym momencie bolszewicy stracili kontrol? nad ostatnim o?rodkiem w Estonii
[4]
.
Gdy oddziały bolszewickie odeszły z Tallinna, a
wojska niemieckie
jeszcze nie nadeszły, podziemny Maapaev
proklamował 24 lutego 1918 niepodległo?? Estonii
i sformował rz?d tymczasowy. Ju? jednak 25 lutego do
Tallinna
wkroczyły wojska niemieckie, ktore do 28 lutego opanowały całe terytorium kraju, kład?c tym samym kres nadziejom na zbudowanie niepodległego pa?stwa esto?skiego
[4]
.
Po
kapitulacji Niemiec
, w listopadzie 1918, esto?ski rz?d tymczasowy wznowił swoj? działalno??, ale ju? kilka dni po?niej na młod? republik? spadło uderzenie
Armii Czerwonej
.
Pierwsze uderzenie rosyjskie na
Narw?
22 listopada przyj?ły wycofuj?ce si? na zachod wojska niemieckie, wspierane przez tworzone dopiero formacje wojsk esto?skich. 29 listopada 1918 r. Armia Czerwona
zdobyła Narw?
, a
bolszewicy
utworzyli w tym mie?cie lokalne władze komunistyczne, nazywane
Esto?sk? Komun? Robotnicz?
(
Eesti Toorahva Kommuun
). Siły radzieckie podeszły na odległo?? 34 km od Tallinna. Ofensywa radziecka została powstrzymana dzi?ki wsparciu, jakiego udzielił Esto?czykom
brytyjski
korpus interwencyjny, osłaniany przez operuj?cy na Morzu Bałtyckim zespoł
Royal Navy
. W styczniu 1919 wojska esto?skie pod wodz?
Johana Laidonera
przeszły do kontrofensywy, wypieraj?c w lutym Armi? Czerwon? z terytorium Estonii
[5]
. Armia esto?ska liczyła wowczas dwie dywizji z ok. 13 tysi?cami ?ołnierzy
[5]
. Wojska esto?skie były zaopatrywane w bro? przez Wielk? Brytani? i Finlandi?, ktora przekazała 5000 karabinow i 20 dział; w ich składzie walczyli te? ochotnicy z Finlandii (3500), Szwecji (178) i Danii (213)
[5]
. Brytyjczycy przekazali Estonii rownie? dwa zdobyte niszczyciele radzieckie: ?
Wambola
” i ?
Lennuk
”
[5]
.
Esto?czycy
zaj?li połnocn?
Łotw?
, co spowodowało zatarg z niemieckimi władzami okupacyjnymi Łotwy, ktore za??dały niezwłocznego opuszczenia jej terytorium. 23 czerwca 1919 pod
C?sis
wojska esto?skie starły si? z
Landeswehr? Bałtyck?
, zło?on? z oddziałow
Niemcow bałtyckich
. Do dzisiaj rocznica tej bitwy jest ?wi?towana w Estonii jako
Dzie? Zwyci?stwa
.
Estonia stała si? w tym czasie centrum oporu antybolszewickiego w tym rejonie, tworzonego przy wsparciu brytyjskim, obejmuj?cego
biał? armi?
gen.
Judenicza
i formowane tam oddziały łotewskie
[5]
. 13 maja 1919 wojska esto?skie, wspierane przez korpus białych, wykonały uderzenie na terytorium Rosji radzieckiej i przeprowadziły na ziemiach uwolnionych spod władzy bolszewikow zaci?g ochotniczy do oddziałow białych. Na południu udało si? opanowa?
Pskow
[5]
. Bolszewicy wkrotce odzyskali utracone tereny.
28 wrze?nia rozpocz?ła si? kolejna ofensywa wojsk esto?skich, poł?czona z uderzeniem armii białych (pod dowodztwem gen.
Nikołaja Judenicza
) osłanianej przez zespoł floty brytyjskiej, w kierunku
Piotrogrodu
. Oddziały te podeszły na odległo?? około 15 km od miasta, jednak wobec gro?by wywołania bolszewickiej rewolty na swoich tyłach zostały zmuszone do wycofania si?. Udało si? jednak rozbi? tworzon? przez bolszewikow Czerwon? Armi? Esto?sk? i doprowadzono do zlikwidowania
Esto?skiej Komuny Robotniczej
[5]
.
3 stycznia 1920 podpisano zawieszenie broni.
2 lutego 1920
Republika Esto?ska
i Rosyjska Federacyjna Socjalistyczna Republika Radziecka podpisały
traktat w Tartu
, uznaj?cy
de iure
niepodległo?? Estonii.
-
Esto?ski plakat rekrutacyjny (1918)
-
Esto?ska piechota morska z niszczyciela ?Vambola” (1919)
-
Esto?ski sztab (1920)
-
Oficerowie esto?skiego
poci?gu pancernego
-
Esto?ski poci?g pancerny w okolicach
Valgi
-
Esto?scy ?ołnierze w okolicy
?rciems
-
Defilada armii esto?skiej w
Pskowie
-
Esto?ska artyleria w walce z
Bałtyck? Landeswehr?
-
Esto?ska bateria artylerii polowej
-
Fi?scy ochotnicy w
Tallinnie
(1918)
- ↑
Brytyjski korpus interwencyjny
Royal Navy
- ↑
Jan
J.
Lewandowski
Jan
J.
,
Historia Estonii
, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossoli?skich, 2002, s. 168-169,
ISBN
83-04-04528-1
,
OCLC
830494781
.
- ↑
Jan
J.
Lewandowski
Jan
J.
,
Historia Estonii
, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossoli?skich, 2002, s. 171,
ISBN
83-04-04528-1
,
OCLC
830494781
.
- ↑
a
b
E. Mawdsley,
The Russian Revolution and the Baltic Fleet. War and Politics, February 1917-April 1918
, The Macmillan Press, London-Basingstoke 1978,
ISBN
0-333-23730-7
, s. 144-145.
- ↑
a
b
c
d
e
f
g
Pawłowski 2018 ↓
, s. 9.