Ten artykuł dotyczy papie?a Witaliana. Zobacz te?: Witalian (imi?) .

Witalian

Vitalianus

Papie? Biskup Rzymu
Data i miejsce urodzenia	? Segni
Data i miejsce ?mierci	27 stycznia 672 Rzym
Miejsce pochowku	bazylika ?w. Piotra
Papie?
Okres sprawowania	30 lipca 657?27 stycznia 672
Wyznanie	chrze?cija?stwo
Ko?cioł	rzymskokatolicki
Pontyfikat	30 lipca 657
Multimedia w Wikimedia Commons

?wi?ty
Witalian

Czczony przez	Ko?cioł katolicki
Wspomnienie	27 stycznia

Witalian ( łac. Vitalianus , ur. w Segni , zm. 27 stycznia 672 roku w Rzymie ) ? włoski duchowny rzymskokatolicki , 76. papie? w okresie od 30 lipca 657 do 27 stycznia 672 roku. ?wi?ty Ko?cioła katolickiego .

Jego pontyfikat naznaczony był rozwi?zywaniem sporu dotycz?cego monoteletyzmu . Za pontyfikatu Witaliana doszło tak?e do oderwania si? arcybiskupstwa Rawenny od władzy papieskiej.

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Urodził si? w Segni w okolicach Rzymu; był synem Anastazego ^[1] . Pontyfikat rozpocz?ł po ?mierci papie?a Eugeniusza I , 30 lipca 657; zako?czył w dniu ?mierci ? 27 stycznia 672 ^[2] .

Monoteletyzm [ edytuj | edytuj kod ]

Natychmiast po wyborze na papie?a podj?ł kroki w celu przywrocenia dobrych stosunkow mi?dzy władzami zwierzchnimi Ko?cioła zachodniego (ktorego stał si? głow?) z siedzib? w Rzymie, a cesarzem bizanty?skim Konstansem II i władzami zwierzchnimi ( patriarcha Piotr ), wyra?nie ju? wowczas kształtuj?cego si? Ko?cioła wschodniego w Konstantynopolu ^[1] .

Relacje te były napi?te podczas wcze?niejszych pontyfikatow z powodu odmiennych postaw wobec monoteletyzmu ^[1] . Koresponduj?c z Konstansem podtrzymywał krytyczne stanowisko Rzymu, ale pojednawczo pomijał najbardziej sporne zagadnienia: kwestie doktrynalne , postanowienia synodu latera?skiego z 649 roku oraz fakt odmowy uznania Marcina I za prawowitego papie?a i jego banicj? . Bezkonfliktowa dyplomacja doprowadziła do uznania przywilejow Ko?cioła rzymskiego przez Konstansa II oraz wł?czenia imienia Witaliana do dyptychow patriarchatu konstantynopolita?skiego ^[3] .

Po ?mierci Konstansa II w 668 roku, podczas wojskowej proby osadzenia na tronie Arme?czyka Misisiosa , udzielił poparcia jego synowi i prawowitemu nast?pcy Konstantynowi IV ^[3] . Długoterminowym skutkiem tego wydarzenia było zwołanie 12 lat po?niej, z inicjatywy Konstantyna IV soboru konstantynopolita?skiego III , na ktorym uznano monoteletyzm za herezj? ^[4] .

Ko?cioł zachodni [ edytuj | edytuj kod ]

1 marca 666 roku Konstans II ogłosił ? niekorzystny dla Rzymu ? dekret nadaj?cy Rawennie, siedzibie egzarchatu , status stolicy autokefalicznej , niezale?nej od Rzymu, z prawem wyboru własnego biskupa zatwierdzanego tylko przez cesarza oraz konsekrowanego przez trzech własnych sufraganow ^[3] .

Witalianowi udało si? poprawi? stosunki z Angli? , gdzie duchowie?stwo anglosaskie i brytyjskie podzielone było w kwestii niektorych zwyczajow ko?cielnych. W 664 roku, podczas synodu w Whitby poparł zamysły krola Nortumbrii Oswy do wprowadzenia w Anglii rzymskich ? a nie celtyckich ? praktyk, m.in. daty Wielkanocy . 26 marca 668 roku konsekrował mnicha Teodora z Tarsu na arcybiskupa Canterbury i wysłał go z misj? zreorganizowania Ko?cioła w Anglii ^[3] .

W Rzymie zmodernizował szkoł? ?piewu ( schola cantorum ) na Laternie ? wprowadził techniki wzorowane na bizantyjskich obrz?dach papieskich ^[3] .

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 27 stycznia (dzie? jego wyboru na Stolic? Piotrow? ) ^[3]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• John Norman Davidson Kelly : Encyklopedia papie?y . Tadeusz Szafra?ski (tłum.). Warszawa: Pa?stwowy Instytut Wydawniczy , 2006. ISBN  83-06-02998-4 .