Wiatrakowiec
,
?yroplan
,
auto?yro
?
statek powietrzny
ci??szy od powietrza (
aerodyna
), z rodziny
wiropłatow
, wyposa?ony w
wirnik no?ny
i
?migło
nap?dowe (pchaj?ce lub ci?gn?ce). Wirnik nie jest nap?dzany silnikiem, lecz obraca si? dzi?ki
autorotacji
, powstaj?cej w wyniku post?powego ruchu (wywoływanego ?migłem) wiropłata wzgl?dem powietrza. Czasem jako nap?d wiatrakowca mo?e słu?y? holuj?cy pojazd naziemny lub nawodny. Z powodu konieczno?ci zapewnienia ci?głego nadmuchu powietrza na wirnik no?ny, wiatrakowiec ? w odro?nieniu od innych wiropłatow ? nie mo?e wykonywa?
zawisu
. Wiatrakowce s? zdolne do krotkiego startu i l?dowania (
STOL
).
Wiatrakowce wykazuj? wiele zalet: s? lekkie, tanie oraz łatwiejsze w obsłudze ni?
?migłowce
. Potrafi? osi?gn?? pr?dko?? do 150 kilometrow na godzin? i wznie?? si? na wysoko?? 1500 metrow. Ze wzgl?du na wymienione zalety wiatrakowcami zainteresowane s? jednostki ochotniczych stra?y po?arnych w Polsce. Pierwsz? tak? maszyn? w roku 2012 nabyła Ochotnicza Stra? Po?arna w
Baranowie
[3]
[4]
na Mazowszu, w tym samym roku zakup planowała OSP z
Nowego Stawu
na ?uławach
[4]
.
Pierwszy udany wiatrakowiec został zbudowany w 1923 przez
Juana de la Cierva
. Wiatrakowce były szczegolnie popularne w okresie mi?dzywojennym. Podczas II wojny ?wiatowej stosowano je, mi?dzy innymi, do obserwacji artyleryjskiej i patrolowania (japo?ski
Kayaba Ka-1
). Beznap?dowych wiatrakowcow (czyli
wiroszybowcow
)
Focke-Achgelis Fa 330
u?ywały w celach obserwacyjnych
niemieckie okr?ty podwodne
.
W 1934 polskie władze wojskowe zakupiły wiatrakowiec
Cierva C.30
w celach eksperymentalnych. Po przeszkoleniu w Anglii, sprowadził wiatrakowiec do Polski ppłk pilot
Bolesław Stacho?
(pierwszy w Polsce pilot wiropłata). Maszyna otrzymała rejestracj? cywiln? SP-ANN. Po raz pierwszy w Polsce zaprezentowano publicznie wiatrakowiec podczas zawodow balonowych o
Puchar Gordona Bennetta
odbywaj?cych si? w Warszawie na
lotnisku mokotowskim
w 1935.
Kwesti? licencjonowania pilotow wiatrakowcow reguluje rozporz?dzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z 2 wrze?nia 2013 w sprawie licencjonowania personelu lotniczego. Obowi?zuj? dwa rodzaje licencji dla pilotow wiatrakowcowych:
turystyczna
(PPL(AG), od ang.
private pilot (autogiro)
) oraz
zawodowa
(CPL(AG), od ang.
commercial pilot (autogiro)
). Szczegołowe wymagania do uzyskania licencji reguluje rozdział drugi wymienionego rozporz?dzenia
[5]
.
Loty probne oraz
akrobacyjne
reguluje rozporz?dzenie z 16 maja 2013 w sprawie lotow probnych i akrobacyjnych oraz pokazow lotniczych. Pilot musi mie? minimum 100 godzin nalotu jako dowodca oraz 10 godzin nalotu jako dowodca wiatrakowca, na ktorym b?dzie wykonywany pokaz. Lot akrobacyjny wiatrakowca musi by? wykonywany w odległo?ci minimum 150 m, a l?dowanie dalej ni? 100 m od publiczno?ci
[6]
.
Nie ma obowi?zku wpisywania wiatrakowcow do
Rejestru Cywilnych Statkow Powietrznych
, lecz mog? zosta? tam wpisane na podstawie umotywowanego wniosku. Wiatrakowce otrzymuj? znaki rejestracyjne zaczynaj?ce si? od liter SP-X. W dniu 1 stycznia 2011 w rejestrze było 7 wiatrakowcow, z czego cztery wpisane w 2010
[7]
.
Mi?dzynarodowa Federacja Lotnicza FAI
organizuje Mistrzostwa ?wiata Mikrolotowe (FAI World Microlight Championships) oraz
?wiatowe Igrzyska Lotnicze
, na ktorych w klasie mikrolotow startuj? załogi wiatrakowcow w dwoch kategoriach: GL2 (dwumiejscowe wiatrakowce o maksymalnej masie startowej nie przekraczaj?cej 450 kg) i GL1 (jednomiejscowe wiatrakowce o maksymalnej masie startowej nie przekraczaj?cej 375 kg). W 1994 w Polsce odbyły si? V Mikrolotowe Mistrzostwa ?wiata FAI. W 2018 na 16. Mistrzostwach ?wiata Mikrolotowych FAI odbywaj?cych si? w
Nagykanizsa
w klasie GL2 polskie załogi zaj?ły 3 pierwsze miejsca a polski zespoł zdobył tytuł Dru?ynowych Mistrzow ?wiata w klasyfikacji ogolnej mikrolotow (
lotnie
,
paralotnie
,
samoloty ultralekkie
)
[8]
.