Werner Meyer-Eppler (ur. 30 kwietnia 1913 w Antwerpii , zm. 8 lipca 1960 w Bonn ) ^{[1] [2]} ? niemiecki fizyk , fonetyk i elektroakustyk , uznawany za bezpo?redniego prekursora muzyki elektronicznej ^[1] .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

W latach 1932?1939 studiował fizyk?, matematyk? i chemi? na Uniwersytecie Kolo?skim i Uniwersytecie w Bonn ^{[1] [2]} . Z tym ostatnim uniwersytetem zwi?zał swoj? karier? naukow?: w 1942 uzyskał habilitcj? , od 1949 był zatrudniony na stanowisku asystenta, od 1954 docenta, a od 1955 profesora ^[1] . Kierował Wydziałem Fonetyki, wykładał te? teori? informacji ^{[1] [3] [4]} .

Zajmował si? zagadnieniami sztucznej mowy ^{[1] [5]} , analizuj?c ro?norodne formy komunikacji interpersonalnej i komunikowania si? człowieka ze ?wiatem poprzez obserwacj?. Badał zwi?zek mi?dzy akustyk? fizyczn?, in?ynieri? komunikacyjn? i tradycyjn? komunikacj? werbaln?, tj. fonetyk? zorientowan? bardziej j?zykowo i fizjologicznie. Wprowadził nowe techniki analityczne, takie jak analiza korelacji, metody statystyczne amplitudy oraz traktowanie formantow samogłosek jako problemu warto?ci własnych ^[2] .

Pod koniec lat 40. skupił si? na problematyce wytwarzania d?wi?ku, zwłaszcza na zwi?zkach zachodz?cych pomi?dzy struktur? generowanego elektronicznie sygnału a barw? otrzymywanego d?wi?ku. Zestawiaj?c i nakładaj?c na siebie tony proste formował szeregi zło?onych d?wi?kow syntetycznych, nazywanych przez niego modelami d?wi?kowymi ^{[1] [5]} . Metod? t? przedstawił w licznych publikacjach, audycjach radiowych i wykładach ^[2] . Zainteresowało si? ni? ?rodowisko muzyczne, zwłaszcza kompozytorzy z tzw. ?kolo?skiej szkoły” muzyki elektronicznej ? Robert Beyer , Herbert Eimert i Karlheinz Stockhausen ^[1] . W 1950 Meyer-Eppler wraz z Robertem Beyerem demonstrował swoje elektroniczne modele d?wi?kowe podczas kursu pod nazw? ?Klangwelt der elektronische Musik” na Mi?dzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie ^{[4] [5] [6]} . Beyer skoncentrował si? na zasadach projektowania stosowanych przy konstruowaniu elektronicznych instrumentow muzycznych, a Meyer-Eppler przedstawił stan bada? w dziedzinie syntezy mowy ^[3] . Rok po?niej obaj wrocili do Darmstadt z cyklem wykładow na temat mo?liwo?ci elektronicznego wytwarzania d?wi?ku ^{[4] [6]} .

W 1951 wraz z Eimertem i Beyerem zało?ył przy radiu kolo?skim NWDR Studio muzyki elektronicznej (WDR)  (inne j?zyki) . Było to pierwsze tego rodzaju studio po?wi?cone muzyce wykorzystuj?cej d?wi?ki generowane elektronicznie ^{[1] [4] [5]} .

Meyer-Eppler, mimo i? sam nie był kompozytorem, wniosł pionierski wkład w rozwoj muzyki elektronicznej. To od niego przej?to nie tylko syntez? addytywn? , ale tak?e sam termin ?muzyka elektroniczna” ^{[1] [2]} .

Wybrane publikacje [ edytuj | edytuj kod ]

(na podstawie materiałow ?rodłowych ^{[1] [2]} )

• Elektronische Klangerzeugung, elektronische Musik und synthetische Sprache , Bonn 1949
• Einige Probleme u. Methoden d. Kommunikationsforschung , ?Fernmeldetechnik”, 5, 1952, s. 514?522
• Elektronische Kompositionstechnik , ?Melos”, 20, 1953, s. 5?9
• Statistische und psychologische Klangprobleme , ? Die Reihe ”, 1 (Elektronische Musik), 1955
• Realization of Prosodic Features in Whispered Speech , ?Journal of the Acoustical Society of America”, 29, 1957, s. 104?106

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]

• Werner Meyer-Eppler w bazie AllMusic ( ang. )
• Werner Meyer-Eppler ? The Voice Of Power [online] [dost?p 2021-01-17]   ( ang. ) .