|
Ten artykuł nale?y dopracowa?
:
|
Szaman Urarina, 1988
Szama?ski doktor z
Kyzyłu
.
Szaman
? osoba pełni?ca funkcj?
religijn?
, polegaj?c? na sformalizowanej i
instytucjonalnej
wi?zi ekstatycznej z istotami nadludzkimi, (
duchami
przodkow lub
demonami
[1]
[2]
.
Dzi?ki badaniom
etnologii
oraz
religioznawstwa
wiemy, ?e fenomen szama?stwa, dawniej kojarzony prawie wył?cznie z obszarem ?rodkowej
Syberii
(
Tunguzi
,
Buriaci
), był obecny w wielu innych systemach wierze? na wszystkich kontynentach. Wielka zasługa w badaniach
szamanizmu
przypada
Mircei Eliademu
.
Słowo ?szaman” pochodzi z j?zyka wschodniosyberyjskich
Ewenkow
, dawniej
Tunguzow
[3]
. U
Mand?urow
wyst?puje jako
sama
, a u
Goldow
siaman
. Czasownik
sa
, od ktorego pochodzi to słowo, odpowiada polskiemu wyrazowi ?znachor” lub ?wied?ma”.
Funkcja szama?ska cechuje si? czterema cechami konstytutywnymi:
- Szaman działa poprzez
ekstaz?
. Polega ona na wej?ciu w
trans
poprzez rytmik? ta?ca lub uderzania w b?benek, podczas ktorego szaman doznaje duchowego opuszczenia własnego ciała. Pozwala mu to na wej?cie w kontakt ze ?wiatem nadludzkim, podj?cie podro?y do nieba, b?d? zej?cie do ?wiata podziemnego, napotkania duchow opiekunow, zaprzyja?nionych b?d? te? wrogich, i wykonania swej misji
[4]
.
- Szaman posiada wi?zi na ?tamtym ?wiecie”. Siła szamana polega na posiadaniu wła?ciwych układow z pot??nymi i wpływowymi w za?wiatach duchami
[5]
. Walcz?c z niektorymi z nich, szaman wspiera si? sojuszami z innymi. Dlatego te? szamanem nie jest ten, kto chce, lecz ten, ktory został przez duchy wybrany i wprowadzony w ?tamten ?wiat”.
- Szaman jest trwałym elementem ?ycia społecznego, jego instytucja jest nieodzowna dla jego wspolnoty. Dzi?ki
inicjacji
szaman posiada wła?ciw? wiedz?, potrzebn? w trudnych sytuacjach, gdy musi wyrusza? w
za?wiaty
, aby pomoc jednostkom b?d? całej swej wspolnocie
[6]
.
- Szaman działa z pobudek altruistycznych. Na ogoł jego dwie najwa?niejsze funkcje to:
- odprowadzanie umarłych w za?wiaty ? umarli potrzebuj? opieki w swej ostatniej drodze, gdy? zanim dojd? do jej ko?ca, czyhaj? na nich wielkie niebezpiecze?stwa; szaman przeprowadza
dusze
zmarłych przez za?wiaty, do bram ich miejsca odpoczynku
[7]
;
- przywracanie zbiegłej duszy osobom chorym ?
choroba
jest na ogoł wywołana odej?ciem duszy, b?d? wyniszczaniem duszy przez złego ducha; rola szamana polega na odnalezieniu duszy bł?kaj?cej si? w za?wiatach i sprowadzeniu jej do chorego, ewentualnie pokonaniu złych, nieprzychylnych i szkodz?cych jej duchow
[8]
.
Osoba szamana, jego atrybuty i rytuały z nim zwi?zane ro?ni? si? w zale?no?ci od epoki, regionu i kultury. Na ogoł jednak jego stałymi atrybutami s? symbole transu i ta?ca (b?benek), o?, po ktorej symbolicznie wchodzi w ro?ne ?wiaty, znajduj?ce si? na
Drzewie Kosmicznym
, oraz ubior naznaczony zdolno?ciami lotow ekstatycznych (np. piora).
Instytucja szamana ? szamanizm ? nie stanowi religii, jest natomiast bardzo cz?stym elementem wierze?
animistycznych
.
Do pocz?tku XX wieku szamanizm był powszechnie praktykowany przez wszystkie ludy tubylcze Syberii. Po
rewolucji pa?dziernikowej
rozpocz?ła si? eksterminacja szamanow, wyplenianie dawnych wierze? u ludow syberyjskich, budowanie szkoł i szpitali, ktore miały zapełni? luk? po znikni?ciu szamana. Szamanizm był praktykowany tylko w najtrudniej dost?pnych rejonach kraju. Kilkana?cie lat temu szamani zacz?li si? ponownie ujawnia?, ale pozostało ich niewielu, a wiele obrz?dow i tradycji znikn?ło bez ?ladu.
- ↑
Szaman
, [w:]
Encyklopedia PWN
[dost?p 2021-07-30]
.
- ↑
Andrzej Wierci?ski, Magia i religia, rozdz. IX: Model postaci Szamana, Krakow 1997, s. 123?155; Andrzej Scyjewski, Szamanizm, w: Religia [Encyklopedia], t. 9, Warszawa 2003, s. 180?181; Stanisław Wargacki, Szaman, Szamanizm, w: Encyklopedia Katolicka, t. 18, Lublin 2013, s. 1403?1405; H. Swienko, Studia nad Szamanizmem. bibliografia przedmiotowa prac Polakow oraz prac wydawanych w Polsce w latach 1754?1983, ?Euhemer” 1984, nr 3, 163?185.
- ↑
Mircea Eliade
, Szamanizm i archaiczne techniki ekstazy, Warszawa 1994, s. 16.
- ↑
Mircea Eliade, Historia wierze? i idei religijnych, t. III., Warszawa 1995, s. 13n.
- ↑
Mircea Eliade, Szamanizm i archaiczne techniki ekstazy, Warszawa 1994, s. 98?105.
- ↑
Mircea Eliade, Historia wierze? i idei religijnych, t. III., Warszawa 1995, s. 18?20.
- ↑
Jerzy Sławomir Wasilewski, ... Po ?mierci w?drowa?. Szkice z zakresu etnologii ?wiata znacze?, ?Teksty” 1979, nr 2, s. 97?120.
- ↑
Jerzy Sławomir Wasilewski, Podro?e do piekieł. Rzecz o szama?skich misteriach, Warszawa 1979.