Siostra Emmanuella

Madeleine Cinquin
Data i miejsce urodzenia	16 listopada 1908 ; Bruksela
Data i miejsce ?mierci	20 pa?dziernika 2008 ; Callian , Francja
Miejsce pochowku	Callian
Wyznanie	katolicyzm
Ko?cioł	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Zgromadzenie Siostr Matki Bo?ej Syjonu
?luby zakonne	1931
	Multimedia w Wikimedia Commons

Siostra Emmanuella , ( fr. ) Sœur Emmanuelle, wła?ciwie Madeleine Cinquin (ur. 16 listopada 1908 w Brukseli , zm. 20 pa?dziernika 2008 w Callian we Francji ) ? zakonnica katolicka zgromadzenia Siostr Matki Bo?ej Syjonu . Zasłu?ona działaczka charytatywna, przede wszystkim w Egipcie , gdzie zajmowała si? najubo?szymi; cz?sto nazywana ?mał? siostr? gałganiarzy” albo ?mał? siostr? biednych”. Autorka wielu ksi??ek.

Matka jej była Belgijk?, a ojciec Francuzem ? posiadała oba obywatelstwa. W 1991 prezydent Egiptu Husni Mubarak , w uznaniu jej zasług, przyznał jej rownie? obywatelstwo egipskie.

Wst?puj?c do zakonu Notre-Dame de Sion, przyj?ła imi? zakonne Emmanuella. Pod tym imieniem stała si? znana w mediach; przez wiele lat zajmowała pierwsze miejsce w rankingach popularno?ci we Francji.

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Młodo?? [ edytuj | edytuj kod ]

Madeleine Cinquin urodziła si? w zamo?nej rodzinie zajmuj?cej si? przemysłem włokienniczym. Jej ojciec był Francuzem pochodz?cym z Calais, a matka Belgijk? z Brukseli . Miała korzenie ?ydowskie poprzez ojca babci, ?yda o nazwisku Dreyfus. Młode lata sp?dziła na podro?ach mi?dzy Pary?em , Londynem a Bruksel? . W 1914 , gdy miała 6 lat, była ?wiadkiem ?mierci swojego ojca, ktory uton?ł w morzu w pobli?u Ostendy . Było to dla niej ?rodłem gł?bokiej traumy, a jednocze?nie zbli?yło j? do Boga. Wyznała, ?e wła?nie wtedy, w jej pod?wiadomo?ci obudziło si? religijne powołanie. Kilka lat po?niej Madeleine Cinquin chciała uda? si? na Uniwersytet Katolicki do Louvain, ale jej matka sprzeciwiła si? temu, uwa?aj?c, ?e jest zbyt leniwa i beztroska. Pragn?c j? odwie?? od my?li o powołaniu zakonnym, skierowała j? do znajomej przeło?onej klasztoru Notre Dame de Sion w Londynie . Madeleine ostatecznie wst?piła do Notre-Dame de Sion 6 maja 1929. Po studiach filozoficznych i teologicznych, zło?yła ?luby 10 maja 1931 i wybrała imi? zakonne Emmanuelle, ktore po hebrajsku oznacza ?Bog z nami”.

Nauczanie [ edytuj | edytuj kod ]

Kariera nauczycielska siostry Emmanuelli zacz?ła si? w Turcji , w szkole dla młodych dziewcz?t w ubogiej dzielnicy Stambułu . Zachorowała tam na tyfus ? po wyzdrowieniu, chc?c podzi?kowa? siostrom za piel?gnacj?, siostra Emmanuella wygłosiła wykład o ?yciu Sulimana Wspaniałego , wywieraj?c du?e wra?enie na dyrektorce szkoły, Matce Elwirze, ktora zdecydowała si? zabra? j? na swoj? placowk?. Matka Elwira namowiła siostr? Emmanuell?, by nauczała młode zamo?ne dziewcz?ta, ktore b?d? miały du?y wpływ na ?ycie Turcji. Uczyła wi?c w Liceum Notre Dame de Sion. Po ?mierci przeło?onej, siostra Emmanuella nie znalazła wspolnego j?zyka z jej nast?pczyni? i została wysłana do Tunisu . Od 1954 do 1959 uczyła w Tunezji , zajmuj?c si? dziewcz?tami z Francji mieszkaj?cymi w tym kraju. Trudno było jej jednak odnale?? si? na nowej posadzie, gdy? dziewcz?ta (ktorymi si? zajmowała w okresie odzyskania przez Tunezj? niepodległo?ci), wydawały si? jej bardzo powierzchowne. Zacz?ła popada? w depresj?. Po trzech latach przeło?one postanowiły j? przenie?? z powrotem do Turcji. Od 1964 do 1971 siostra Emmanuella nauczała w Egipcie , w College de Sion w Aleksandrii . Tu znow trudno jej było zaakceptowa? zamkni?cie uczniow si? na problemy społeczne. Zdecydowała wi?c, by zaprzesta? uczenia filozofii i zaj?? si? dziewcz?tami z ubogiej dzielnicy Bacos . Wtedy wła?nie rozpoczyna si? jej ?zakochanie” w Egipcie.

Praca charytatywna w Kairze [ edytuj | edytuj kod ]

W 1971, ju? w wieku emerytalnym, chciała poj?? za przykładem XIX-wiecznego belgijskiego misjonarza Ojca Damiana i zaj?? si? tr?dowatymi w Kairze . Musiała jednak zrezygnowa? z tego projektu z powodow administracyjnych, poniewa? lazaret znajdował si? w strefie wojskowej. Postanowiła wi?c dzieli? swe ?ycie z najbardziej ubogimi i za zgod? władz zakonu, zamieszkała w Ezbet-Al-Nakhl , dzielnicy ?mieciarzy, jednej z najbiedniejszych dzielnic Kairu . Wspołpracuj?c z wieloma lokalnymi ko?ciołami, stworzyła wspolnot? i rozpocz?ła liczne projekty dotycz?ce słu?by zdrowia, edukacji i ochrony socjalnej, ktore w efekcie radykalnie poprawiły warunki ?yciowe ?mieciarzy. W 1976 spotkała Sarah Ayoub Ghattas (siostr? Sar?), przeło?on? zakonu Ortodoksyjnego Ko?cioła Koptyjskiego Corek Maryi z Beni-Souef, ktora za zgod? biskupa Athanasios, zało?yciela zakonu, postanowiła doł?czy? do siostry Emmanuelli w Ezbet-Al-Nakhl i dzieli? jej n?dzne mieszkanie. W 1977 siostra Emmanuella wydała swoj? pierwsz? ksi??k? ?Chiffonniere avec les chiffonniers” (Gałganiarka z gałganiarzami). W towarzystwie siostry Sary wyjechała w 1978 do Stanow Zjednoczonych w celu zbierania funduszy na swoje dzieła. Po powrocie, w 1980 otworzyły ?Centrum Salam”, zainaugurowane przez ?on? prezydenta Sadata , tworzyły przychodnie, szkoły, przedszkola, centra kształcenia i kluby socjalne. W 1982, po powierzeniu zarz?dzania Ezbet-Al-Nakhl młodym zakonnicom ze zgromadzenia siostry Sary, zajmowała si? społeczno?ci? dzielnicy Mokattam (23 tysi?ce ludzi, ?yj?cy na ?mietnisku w centrum Kairu ). W 1984 siostra Emmanuella pomagała pi?ciu ubogim rodzinom wybudowa? mieszkania z dala od wysypiska ?mieci. Po?niej budowała takie schronienia, z wi?ksz? ilo?ci? pi?ter, w celu przyj?cia jak najwi?kszej liczby osob. Korzystaj?c z daru swojej charyzmatycznej osobowo?ci, kontynuowała zbieranie funduszy i doprowadziła do podł?czenia w dzielnicach n?dzy wody i pr?du, a nast?pnie zbudowała jeszcze wiele mieszka? oraz fabryk? kompostu. W 1985 przeniosła si? do dzielnicy Meadi Tora , a potem pojechała do Chartumu w Sudanie , by tam tworzy? domy, szkoły, szkołki rolnicze i przychodnie. W 1991, z okazji jej ?diamentowych godow” w ?yciu zakonnym, Prezydent Egiptu Husni Mubarak przyznał jej obywatelstwo egipskie w uznaniu za prac? w Egipcie . W 1993, na pro?b? zakonu, siostra Emmanuella definitywnie opu?ciła Egipt i powrociła do Francji .

Siostra Sara kontynuuje dzieła charytatywne i zarz?dza rozwojem dzielnicy n?dzy Mokattam . Dzi?ki akcji ?Oranges” zostało tam utworzone liceum dla dziewcz?t i szkoły techniczne dla chłopcow. Przy wsparciu ksi?cia Alberta II Grimaldiego z Monako został wybudowany szpital. 22 lata pracy siostry Emmanuelli pozwoliło obj?? skolaryzacj? 85 procent dzieci, doprowadzi? do zdecydowanego spadku przemocy i zmieni? ?wiadomo?? ?yj?cych tam kobiet.

Emerytura [ edytuj | edytuj kod ]

Po powrocie do Francji , siostra Emmanuella kontynuowała walk? o rozbudzanie solidarno?ci społecznej. Pisała ksi??ki, szczegolnie ze swoj? siostrzenic? Sofi? Strip-River , spotykała si? z młodzie?? szkoln?, zajmowała si? bezdomnymi w ramach działa? Stowarzyszenia ?Przyjaciele Paoli” we Frejus oraz organizowała konferencje popularyzuj?ce działalno?? socjaln?. Siostra Emmanuella pozostała te? ?rodłem inspiracji dla zało?onego przez siebie stowarzyszenia, przekazuj?c mu swoje zasady działania, ktore przekładane s? na codzienn? prac? w terenie. ?Wykształci? m??czyzn? to wykształci? jednostk?, wykształci? kobiet? to wykształci? narod”. 1 stycznia 2002 siostra Emmanuella została mianowana przez Jacques’a Chiraca do stopnia Komandora Legii Honorowej , nast?pnie Nicolas Sarkozy 31 stycznia 2008 mianował j? Wielkim Oficerem Legii Honorowej. W Belgii , w 2005, została uhonorowana tytułem Wielkiego Oficera w Orderze Korony.

Od 1993 mieszkała w domu emertalnym zakonu z Notre-Dame de Sion w Callian w departamencie Var . Została pochowana przez niewielkie grono osob, zgodnie z jej wol?, 22 pa?dziernika na cmentarzu Callian . Tego samego dnia w Pary?u w katedrze Notre-Dame miała miejsce uroczysta msza ?ałobna w jej intencji. Nast?pnego dnia, 23 pa?dziernika , w Brukseli w katedrze Saints Michel et Gudule, została odprawiona msza ?w. upami?tniaj?ca zmarł?. Teksty i pie?ni liturgiczne zostały wybrane przez siostr? Emmanuell? kilka miesi?cy wcze?niej, na uczczenie jej setnych urodzin. Krol Albert II Koburg , jak rownie? ksi??? Laurent i ksi??niczka Klara asystowali w ceremonii. Pie?ni zostały wy?piewane przez schol? belgijsk?. Wi?kszo?? jego członkow tworzy cz??? Stowarzyszenia belgijskiego ?Przyjaciele Siostry Emmanuelli”. Wspomnienia Siostry Emmanuelli zostały wydane w ksi??ce ?Wyznania zakonnicy” 23 pa?dziernika 2008, redagowane od 20 lat i opublikowane, zgodnie z jej ostatnim ?yczeniem, po jej ?mierci.

Siostra Emmanuella była postaci? bardzo lubian? przez opini? publiczn?, dzi?ki zaanga?owaniu w sprawy humanitarne, swojej osobowo?ci, ?ywiołowemu charakterowi i szczero?ci, cz?sto kontrastuj?cym z oficjalnym tonem Ko?cioła, oraz dzi?ki prostocie podobnej do tej, ktor? miał Abbe Pierre czy Matka Teresa z Kalkuty . Ponadto stała si? osob? bardzo medialn?, stworzyła sobie charakterystyczny wizerunek siostry w bluzie i trampkach, niezmiennie zwracaj?cej si? per ?ty” do wszystkich politykow i dziennikarzy.

Zrzeszenia i fundacje [ edytuj | edytuj kod ]

Przyjaciele Siostry Emmanuelli [ edytuj | edytuj kod ]

W celu wspierania swojej pracy humanitarnej w Egipcie i w innych krajach ( Senegal , Liban , Sudan ), siostra Emmanuella zało?yła dwa stowarzyszenia, ?Przyjaciele siostry Emmanuelli” w 1980 oraz ASMAE w 1985, ktore poł?czyły si? w 1987.

Fundacja Siostry Emmanuelli [ edytuj | edytuj kod ]

Fundacja utworzona w 1993 z inicjatywy ?Przyjacioł Siostry Emanueli” i Uniwersytetu Katolickiego w Louvain. Przyznaje co dwa lata nagrod? za prac? prowadzon? w duchu Siostry Emmanuelli na rzecz kobiet, dzieci i ubogich.

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

Siostra Emmanuelle, ?Wyznania zakonnicy” ? Wydawnictwo Znak , 2009
Siostra Emmanuelle, ?Mam sto lat i chciałabym wam powiedzie?” ? Wydawnictwo Esprit , 2009

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]