Sex Pistols

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sex Pistols
Ilustracja
Wyst?p Sex Pistols w Paradiso 6 stycznia 1977 , Amsterdam , Holandia
Pochodzenie

Wielka Brytania

Gatunek

punk rock

Aktywno??

1975?1978
1996
2002?2003
od 2007

Powi?zania

The Flowers of Romance
The Rich Kids
Public Image Ltd
The Professionals
Neurotic Outsiders

Skład
Johnny Rotten
Steve Jones
Glen Matlock
Paul Cook
Byli członkowie
Sid Vicious
Wspołpracownicy
Malcolm McLaren
Jamie Reid
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Sex Pistols ? zespoł rockowy utworzony w 1975 roku w Londynie , ktory jest uwa?any za inicjatora ruchu punk i muzyki punkrockowej w Wielkiej Brytanii , a w nast?pstwie rozwoju muzyki alternatywnej.

Wst?p [ edytuj | edytuj kod ]

Jego pierwszy okres działalno?ci trwał niecałe dwa i poł roku. W tym czasie muzycy nagrali cztery single i album, uwa?any za jeden z najbardziej wpływowych w dalszym rozwoju muzyki rockowej (i nie tylko) [1] . Przez cał? karier?, ktora trwa do dzi? (z krotkimi lub długimi przerwami), zespoł tworzy czterech muzykow: wokalista Johnny Rotten , gitarzysta Steve Jones , basista Glen Matlock (w latach 1977?1978 zast?powany przez Sida Viciousa ) oraz perkusista Paul Cook . Sex Pistols pod opiek? mened?era Malcolma McLarena wywołali wiele kontrowersji (m.in. wywiad z Billem Grundym oraz singel ? God Save the Queen ”) i spowodowali du?e zamieszanie w kulturze brytyjskiej. Ich koncerty, ktore wielokrotnie stwarzały trudno?ci organizatorom i władzom publicznym, cz?sto ko?czyły si? zamieszkami [2] .

W styczniu 1978 pod koniec burzliwego tournee po Stanach Zjednoczonych Rotten opu?cił zespoł i ogłosił jego koniec. Pomimo tego pozostali członkowie: Jones, Vicious, Cook oraz mened?er McLaren, kontynuowali działalno??, a? do zako?czenia prac nad biograficznym filmem The Great Rock’n’Roll Swindle (1980, re?. Julien Temple ). W lutym 1979 Vicious zmarł w wyniku przedawkowania heroiny . Cisza potrwała do 1996 roku, kiedy muzycy reaktywowali Sex Pistols w oryginalnym składzie (Rotten, Jones, Matlock, Cook), aby zagra? ?wiatow? tras? ?Filthy Lucre Tour”. Po jej zako?czeniu zespoł ponownie zrobił przerw?, a od 2002 nadal sporadycznie wyst?puje na ?ywo. W 2006 grupa została wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame [3] , mimo ?e odmowili swojego udziału w ceremonii [4] .

Historia [ edytuj | edytuj kod ]

1973?1975: Pocz?tki [ edytuj | edytuj kod ]

King’s Road w Londynie

Pocz?tki Sex Pistols si?gaj? roku 1973, kiedy w Londynie powstał zespoł The Strand (czasem u?ywaj?cy nazwy The Swankers), zało?ony przez trzech nastolatkow, wywodz?cych si? z klasy robotniczej: wokalisty Steve’a Jonesa, gitarzysty Wally’ego Nightingale oraz perkusisty Paula Cooka [5] . Skład uzupełniali: Jim Mackin graj?cy na klawiszach i Stephen Hayes na gitarze basowej (zast?piony po?niej przez Dela Nunesa) [6] . Muzycy byli stałymi bywalcami sklepow (na King’s Road w zachodnim Londynie): ?Acme Attractions” Dona Lettsa [7] oraz ?Too Fast to Live, Too Young to Die” prowadzonego przez Malcolma McLarena do społki z Vivienne Westwood .

McLaren i Westwood otworzyli sklep w 1971 roku pod nazw? ?Let It Rock”, ktory skupiał członkow Tedy Boy ? subkultury wywodz?cej si? z lat 50. Z upływem czasu (w zale?no?ci od panuj?cej wowczas mody) nazwa sklepu ulegała zmianie: najpierw z ?Let It Rock” na ?Too Fast to Live, Too Young to Die”, a w 1975 na ?SEX” [8] . W połowie lat 70. to miejsce stało si? centralnym punktem spotka? ludzi, ktorzy nieco po?niej byli głownymi uczestnikami rewolty punkowej w Londynie. Cz?sto przychodzili tam m.in. Sid Vicious , Gene October oraz Marco Pirroni [9] .

Na pocz?tku 1974 Steve Jones zwrocił si? do McLarena o pomoc finansow? dla The Strand. McLaren przystał na to, opłacaj?c wynajem miejsca prob. Glen Matlock, ktory wowczas pracował w ?Too Fast to Live, Too Young to Die” jako sprzedawca, został nowym basist? zespołu (na miejsce Nunesa) [10] . W listopadzie McLaren wyjechał na kilka miesi?cy do Nowego Jorku , gdzie przez pewien czas sprawował opiek? mened?ersk? nad zespołem New York Dolls . Tam zafascynował si? nowo powstaj?c? scen? muzyczn? i lud?mi z ni? zwi?zanymi. Szczegolnie do gustu przypadły mu: wygl?d i radykalna postawa Richarda Hella (wowczas w Television ). Po powrocie do Londynu w maju 1975 postanowił osobi?cie zaj?? si? karier? The Strand (The Swankers) [11] . Na jego polecenie usuni?to z zespołu Nightingale’a, a za gitar? chwycił Jones [12] . Rozpocz?to tak?e poszukiwania nowego wokalisty. Na li?cie kandydatow branych pod uwag? pojawiło si? nazwisko m.in. Midge’a Ure’a [13] .

1975: Johnny Rotten [ edytuj | edytuj kod ]

W sierpniu 1975 Bernard Rhodes ? owczesny wspołpracownik McLarena (po?niejszy mened?er The Clash ) ? spotkał spaceruj?cego po King’s Road Johna Lydona. Lydon wyro?niał si? z tłumu przede wszystkim swoim wygl?dem: miał zielone włosy i nosił poszarpany T-shirt zespołu Pink Floyd z r?cznie domalowanym dopiskiem ?I Hate” [14] [15] [16] . Po krotkiej rozmowie umowili si? na wieczorne spotkanie w pobliskim pubie, na ktorym stawili si? rownie? Jones i Cook [14] [17] . Po paru piwach przenie?li si? do ?SEX”, gdzie urz?dzono przesłuchanie. Lydon zaimprowizował do piosenki ?I’m Eighteen” Alice’a Coopera puszczonej z szafy graj?cej . Pomimo ?e wszyscy pokładali si? ze ?miechu, McLaren zdołał przekona? Jonesa, Matlocka i Cooka, aby zacz?li odbywa? z nim proby [14] [18] .

John Lydon z powodu fatalnego stanu uz?bienia dostał od Jonesa przezwisko ?Johnny Rotten” [16] [19] , a sam zespoł przyj?ł now? nazw?: Sex Pistols. We wrze?niu McLaren wynaj?ł i opłacił sal? prob, i w tym składzie muzycy zabrali si? za tworzenie materiału. Prac? nad tekstami zaj?ł si? Rotten, natomiast muzyk? Matlock, chocia? oficjalnie wszyscy podpisywali si? pod utworami [20] [21] .

Pierwszy wyst?p publiczny Sex Pistols miał miejsce 6 listopada 1975 [22] w Saint Martins College w Londynie (Matlock był wowczas uczniem tej szkoły) u boku zespołu Adama Anta , Bazooka Joe. Zespoł wykonał kilka coverow , m.in.: ?Substitute” The Who , ?Whatcha Gonna Do About It” Small Faces i ?(I’m Not Your) Steppin’ Stone” The Monkees , po czym kto? z Bazooka Joe odł?czył im pr?d. Impreza zako?czyła si? bojk? pomi?dzy muzykami obu zespołow [23] .

1976: Anarchy in the U.K. [ edytuj | edytuj kod ]

Po wyst?pie w Saint Martins College nast?piły kolejne w Londynie i jego okolicach. Zespoł zyskał wowczas swoich pierwszych fanow, ktorzy niewiele po?niej tworzyli zwart? grup? zwan? ?Bromley Contingent” (nazwa wymy?lona przez dziennikark? Caroline Coon), bior?c? udział w jego koncertach. Z tej grupy wywodzili si? po?niej ludzie, ktorzy wywarli du?y wpływ na tworzenie si? sceny punkrockowej w Wielkiej Brytanii m.in.: Siouxsie Sioux , Billy Idol i Shane McGowan [24] .

Pierwszy koncert, ktory przykuł szersz? uwag? zarowno mediow, jak i publiczno?ci, odbył si? 12 lutego 1976 roku w londy?skim klubie ? The Marquee ”, ktoremu towarzyszyło małe zamieszanie (m.in. krzesła lataj?ce w powietrzu) [25] . Recenzja wyst?pu ukazała si? w ? NME ” wraz z krotkim wywiadem, w ktorym Steve Jones stwierdził: ?...wła?ciwie, to nie jeste?my od grania, jeste?my od chaosu” [26] . W?rod tych, ktorzy przeczytali artykuł, było dwoch studentow Bolton Institute of Technology w Manchesterze : Howard Devoto i Pete Shelley . Przybyli oni do Londynu, aby obejrze? wyst?p Sex Pistols na ?ywo. Po powrocie do Manchesteru utworzyli własny zespoł Buzzcocks . Devoto po?niej powtarzał: ?Moje ?ycie uległo zmianie w chwili, kiedy po raz pierwszy zobaczyłem Sex Pistols” [27] .

30 marca zespoł po raz pierwszy wyst?pił w 100 Club na Oxford Street [28] , a 4 kwietnia w klubie ?Nashville” jako support The 101’ers . Lider The 101’ers Joe Strummer ujrzawszy po raz pierwszy Sex Pistols, stwierdził, ?e muzyka prezentowana przez ten zespoł ma przyszło?? [29] . 23 kwietnia Sex Pistols zagrali tam ponownie, przy czym koncert zako?czył si? bojk? w?rod publiczno?ci, wywołan? cz??ciowo przez samych muzykow [30] . W efekcie tych zaj??, kluby ?Nashville” i ?Marquee” nie chciały ich wi?cej go?ci? u siebie [31] .

Od 11 maja w ka?dy wtorek przez nast?pne cztery tygodnie zespoł wyst?pował w ?100 Club” [32] . Po?niej obje?dził małe miejscowo?ci na połnocy Anglii oraz zarejestrował w studiu swoje pierwsze nagrania (z Chrisem Speddingiem w roli producenta) [32] [33] . 4 czerwca Sex Pistols zagrali swoj pierwszy koncert we Free Trade Hall w Manchesterze (zorganizowany przez Devoto i Shelleya) po ktorym wyst?pił wielki boom punkrocka w tym mie?cie (m.in. Buzzcocks, The Drones czy Warsaw ? po?niejszy Joy Division ) [34] [35] .

3 wrze?nia zespoł dał swoj pierwszy zagraniczny koncert. Wyst?pił podczas otwarcia dyskoteki Chalet du Lac w Pary?u [36] . Nast?pnego dnia Sex Pistols po raz pierwszy zostali pokazani w brytyjskiej telewizji: w programie Tony’ego Wilsona So It Goes ? wyemitowano utwor ?Anarchy in the U.K.” [36] . 13 wrze?nia muzycy rozpocz?li tras? po Wielkiej Brytanii, ktora obj?ła m.in. 100 Club Punk Festival w Londynie [37] .

8 pa?dziernika Sex Pistols podpisali dwuletni kontrakt z przedsi?biorstwem EMI [38] . Przyst?piono do nagra? pod producenck? opiek? Dave’a Goodmana [39] . Efekt sesji nagraniowej nie przypadł do gustu decydentom z EMI i z ich strony zapadła decyzja o zmianie producenta. Na miejsce Goodmana zaanga?owano Chrisa Thomasa , ktory wspołpracował wcze?niej z Roxy Music i, jak na ironi?, z Pink Floyd [40] . 26 listopada ukazał si? pierwszy singel zespołu, ? Anarchy in the U.K. ”. Oprocz piosenki tytułowej płytka zawierała tak?e utwor ?I Wanna Be Me” pochodz?cy z sesji jeszcze z Goodmanem. Anarchy in The U.K. nie był pierwszym punkrockowym singlem w Wielkiej Brytanii, wcze?niej swoje debiutanckie single zd??yli wyda? The Damned (? New Rose ”) i The Vibrators (? We Vibrate ”) [41] .

1 grudnia muzycy Sex Pistols wraz z kilkoma osobami z Contingent Bromley (m.in. Siouxsie Sioux) zostali zaproszeni do udziału w programie ?Today” telewizji Thames , emitowanego na ?ywo. W trakcie wywiadu gospodarz programu Bill Grundy (b?d?cy pod wpływem alkoholu) prowokacyjnie zach?cał swoich go?ci do niecenzuralnych wypowiedzi. Na domiar złego wdał si? w krotki flirt słowny z Siouxie, za co został obrzucony przez Steve’a Jonesa najgorszymi wyzwiskami (?You dirty sod”, ?You dirty old man”, ?You dirty bastard”, ?You dirty fucker”) [42] . Pomimo ?e program był nadawany tylko w Londynie i jego okolicach, zespoł w ci?gu kilku dni znalazł si? na pierwszych stronach gazet w całym kraju [43] , a Grundy został zawieszony w pracy. Cho? telewizja Thame przywrociła go po?niej, incydent z Sex Pistols skutecznie zako?czył jego karier? (zmarł w 1993 roku) [44] .

Wywiad z Grundy’m rozsławił Sex Pistols na cały kraj. W grudniu zorganizowano tras? ?Anarchy Tour”, w ktorej udział wzi?li rownie? The Clash, The Damned i zespoł Johnny’ego Thundersa (ex New York Dolls) The Heartbreakers . Z zaplanowanych ok. 20 koncertow, odbyło si? tylko ok. 7. Zwi?zane to było z bojkotem ze strony organizatorow i władz [45] .

1977: Sid Vicious, God Save the Queen , Pretty Vacant , Holidays in the Sun , Never Mind the Bollocks [ edytuj | edytuj kod ]

4 stycznia 1977 zespoł udał si? na trzy koncerty do Holandii . Jeszcze przed odlotem na lotnisku Heathrow doszło do niejasnego incydentu. Według gazety ?Evening News”, ktory? z członkow zespołu miał tam zwymiotowa? [46] . Po tym zdarzeniu kierownictwo EMI podj?ło decyzj? o zerwaniu umowy z zespołem [47] .

Koncerty w Holandii okazały si? rownie? ostatnimi wyst?pami Glena Matlocka w Sex Pistols. W lutym opu?cił szeregi zespołu (Rotten i Jones twierdz?, ?e został wyrzucony) [48] . Na jego miejsce zaanga?owano Sida Viciousa, ktory był koleg? Rottena i okre?lał si? mianem ?najwi?kszego fana Sex Pistols”. Wcze?niej udzielał si? w dwoch zespołach: jako wokalista w The Flowers of Romance oraz jako perkusista w Siouxsie and the Banshees . Jemu rownie? przypisywane jest ?autorstwo” ta?ca pogo (w 100 Club). Vicious, ktory nie miał ?adnego do?wiadczenia jako gitarzysta basowy, został zaakceptowany przez McLarena tylko i wył?cznie ze wzgl?du na wizerunek i opini? zadymiarza. Jeszcze zanim doł?czył do zespołu, wszczynał bojki na koncertach Sex Pistols. Podczas ?100 Club Punk Festival” rozbił butelk? o ?cian? ? odłamki szkła uszkodziły oko dziewczynie stoj?cej obok, za co został po?niej aresztowany [49] . Innym razem pobił ła?cuchem rowerowym dziennikarza NME Nicka Kenta, ktory pisał nieprzychylnie o zespole [50] .

10 marca odbyła si? (z udziałem mediow) przed Pałacem Buckingham w Londynie publiczna ceremonia podpisania kontraktu przez członkow Sex Pistols z przedsi?biorstwem A&M (w rzeczywisto?ci zawarcie umowy miało miejsce dzie? wcze?niej w bardziej kameralnych warunkach). Po ceremonii zespoł udał si? do siedziby A&M, gdzie pijani muzycy swoim zachowaniem obrazili pracownikow przedsi?biorstwa [51] . Kilka dni po?niej kto? z otoczenia zespołu groził ?mierci? osobie zwi?zanej z rad? nadzorcz? A&M. Po tygodniu wspołpracy z Sex Pistols przedsi?biorstwo zadecydowało o zerwaniu umowy z muzykami, a 25.000 egzemplarzy wytłoczonych płyt singla God Save the Queen zostało przeznaczonych do zniszczenia [52] .

28 marca Sid Vicious zagrał swoj pierwszy wyst?p z zespołem w londy?skim Notre Dame Hall [53] . Miesi?c po?niej Sex Pistols podpisali nast?pny kontrakt ? tym razem z Virgin Records . 27 maja ukazał si? singel God Save the Queen [54] , ktory swoim obrazoburczym tekstem wywołał powszechne oburzenie. Kilka du?ych przedsi?biorstw odmowiło jego dystrybucji, a BBC oraz kilka innych niezale?nych stacji radiowych zakazało emisji tego utworu na swojej antenie [55] . Data premiery singla została przez Virgin Records dokładnie zsynchronizowana z dat? uroczysto?ci obchodow Srebrnego Jubileuszu panowania brytyjskiej krolowej El?biety II . W jubileuszowy weekend sprzedało si? ponad 150.000 egzemplarzy płytki, co było ogromnym sukcesem. Z tej okazji 7 czerwca McLaren i przedsi?biorstwo Virgin Records postanowili urz?dzi? imprez? z udziałem Sex Pistols, ktora miała si? odby? na płyn?cym Tamiz? statku rzecznym ?Queen Elizabeth”. Kiedy przedsi?wzi?cie dwa dni po?niej doszło do skutku, a z mijaj?cej Pałac Westminsterski ?Queen Elizabeth” popłyn?ły na ?ywo pierwsze takty ?God Save the Queen”, natychmiast zjawiły si? łodzie policyjne, ktore odholowały statek do portu, a wszystkich uczestnikow imprezy zatrzymano [56] .

W tym okresie zespoł i jego otoczenie stali si? obiektami atakow: Rotten został zraniony no?em w pobli?u pubu ?Pegasus” w Islington, a trzy dni po?niej zostali pobici Paul Cook i Jamie Reid (grafik ? autor logo nazwy zespołu, a tak?e okładek płyt i singli) [57] . Z tego powodu zaplanowana na koniec czerwca trasa po Skandynawii (m.in. Oslo , Trondheim i Sztokholm ) doszła do skutku dopiero w lipcu. W sierpniu, po powrocie do kraju, Sex Pistols zagrali szereg koncertow pod kryptonimem SPOTS ? Sex Pistols On Tour Secretly, aby unikn?? ich odwoła? (w tym czasie w Wielkiej Brytanii trwała wielka nagonka na zespoł) [58] .

Od wiosny 1977 Rotten, Jones i Cook pracowali w studiu Wessex w Londynie (z krotszymi b?d? dłu?szymi przerwami) z producentem Chrisem Thomasem nad nagraniami na debiutancki album. Pocz?tkowo płyta miała nosi? nazw? God Save the Sex Pistols , ale ju? latem było wiadome, ?e tytuł b?dzie brzmiał Never Mind the Bollocks [59] . Sid Vicious ze wzgl?du na słabe umiej?tno?ci instrumentalne, miał zosta? na czas sesji zast?piony przez Glena Matlocka [60] . Ostatecznie jednak stan?ło na tym, ?e prawie wszystkie ?cie?ki basowe w piosenkach nagrał Steve Jones [61] (Vicious prawdopodobnie tylko w ?Bodies” [62] ).

W lecie i na jesieni ukazały si? kolejne single promuj?ce płyt?: ? Pretty Vacant ” (1 lipca) [63] i ? Holidays in the Sun ” (14 pa?dziernika) [64] . 28 pa?dziernika ukazał si? album Never Mind the Bollocks, Here’s the Sex Pistols [65] . Magazyn ? Rolling Stone ” okre?lił go jako ?najciekawsz? płyt? lat siedemdziesi?tych”, zagran? z energi? i przekonaniem [66] . Inni krytycy byli z kolei rozczarowani, ?e album zawiera wszystkie wcze?niejsze single tytułowe i uznali go za pewnego rodzaju ?Greatest Hits” [67] . Utwory: ?Bodies” (w ktorym słowo ?fuck” pojawia si? pi?? razy), ?God Save the Queen” (wcze?niej cenzurowany w mediach) oraz tytuł płyty ( Never Mind the Bollocks ) stały si? przyczyn? kolejnego bojkotu ? wi?ksze sklepy (pokroju Boots, WH Smith czy Woolworth’s) odmowiły przyj?cia albumu na swoje połki. Pomimo tego Never Mind the Bollocks i tak sobie nie?le radził, zajmuj?c czołowe miejsca w rankingach sprzeda?y [68] .

Pod koniec roku, od koncertow w Holandii, zespoł rozpocz?ł mi?dzynarodow? tras? ?Never Mind the Bans”. Z o?miu zaplanowanych grudniowych wyst?pow w Wielkiej Brytanii odbyły si? tylko cztery, reszta została odwołana m.in. z powodu naciskow politycznych. W Bo?e Narodzenie Sex Pistols zagrali dwukrotnie w Ivanhoe w Huddersfield : przed południem wyst?pili na imprezie zorganizowanej dla dzieci strajkuj?cych stra?akow, a wieczorem na regularnym koncercie [69] . Były to ostatnie brytyjskie koncerty w pierwszym okresie działalno?ci zespołu [70] .

1978: Trasa po U.S.A. i rozpad zespołu. [ edytuj | edytuj kod ]

W styczniu 1978 Sex Pistols rozpocz?li tournee po USA , szczegolnie po jego południowej cz??ci. Jej pocz?tek pierwotnie planowano tu? przed ko?cem roku, lecz termin został przesuni?ty wskutek problemow z uzyskaniem ameryka?skiej wizy dla muzykow, ktorzy wcze?niej byli wielokrotnie notowani [65] [71] .

Przebieg trasy był chaotyczny, głownie za spraw? samych muzykow, a szczegolnie basisty zespołu ? Sida Viciousa, ktory w tym czasie był silnie uzale?niony od heroiny . Ju? na samym pocz?tku znalazł si? w szpitalu po tym, jak wyci?ł sobie brzytw? na klatce piersiowej słowa: ?Gimme a fix”. Podczas koncertu w San Antonio ( Teksas ) nazwał fanow: ?zgraj? fiutow” (?a bunch of faggots”) i uderzył gitar? w głow? m??czyzn?, ktory probował wdrapa? si? na scen? [72] . W Baton Rouge ( Luizjana ) symulował na scenie seks oralny , natomiast w Dallas dostał pełn? puszk? piwa w twarz od dziewczyny z widowni i do ko?ca wyst?pu grał brocz?c krwi? [73] .

Rotten, ktory w tym czasie cierpiał z powodu grypy [74] , był za?enowany zachowaniem Viciousa i jednocze?nie czuł si? coraz bardziej odizolowany od Jonesa i Cooka (był w konflikcie z McLarenem, ktorego stron? trzymali Cook i Jones) [75] . Koncert Sex Pistols w Winterland Ballroom w San Francisco 14 stycznia 1978 okazał si? ostatnim [76] .

17 stycznia muzycy oddzielnie udali si? do Los Angeles ? McLaren, Cook i Jones zacz?li przygotowania do wyjazdu do Rio de Janeiro , natomiast Vicious, ktory znajdował si? złym stanie, został zabrany przez znajomego do Nowego Jorku , gdzie natychmiast został hospitalizowany [77] . Rotten rownie? udał si? do Nowego Jorku i 18 stycznia w wywiadzie dla prasy ogłosił koniec Sex Pistols [78] . Po?niej wyjechał na Jamajk? , gdzie spotkał si? z szefem Virgin Records Richardem Bransonem , ktory probował bez skutku załatwi? mu posad? wokalisty w zespole Devo [79] .

Po odej?ciu Johnny’ego Rottena ? Cook, Jones i Vicious wi?cej razem nie zagrali. W ci?gu kilku nast?pnych miesi?cy McLaren zlecił nagrania nowych utworow w Brazylii (Jones i Cook), Pary?u (Vicious) oraz w Londynie. Nagrywane utwory stały si? po?niej cz??ci? ?cie?ki d?wi?kowej w biograficznym filmie jego autorstwa pt. The Great Rock ’n’ Roll Swindle (re?. Julien Temple ) [80] .

30 czerwca ukazał si? singel ? No One Is Innocent ”, ktory zawierał dwie nowe piosenki: tytułow?, za?piewan? przez ukrywaj?cego si? w Brazylii Ronniego Biggsa (uczestnika napadu stulecia ), oraz ? My Way ” (autorstwa Paula Anki , spopularyzowan? przez Franka Sinatr? ), za?piewan? przez Sida Viciousa [80] .

W sierpniu Vicious nagrał w Londynie dodatkowo (po raz ostatni pod nazw? Sex Pistols) dwa covery Eddiego Cochrana : ?Something Else” i ?C’mon Everybody” [81] .

1978?1980: Koniec [ edytuj | edytuj kod ]

Latem 1978 Johnny Rotten (ju? jako John Lydon) wraz z Keithem Levene’em (ex ? The Clash ) i szkolnym koleg? Jahem Wobble’em utworzył zespoł Public Image Ltd , z ktorym wyst?pował do 1992 [82] .

Vicious po powrocie do Nowego Jorku (wrzesie?) kontynuował karier?, wyst?puj?c solowo (towarzyszyli mu m.in. Arthur Kane i Jerry Nolan , byli członkowie New York Dolls ). W pa?dzierniku został aresztowany i oskar?ony o zamordowanie swojej dziewczyny Nancy Spungen . Wkrotce został zwolniony z wi?zienia za kaucj?, ktor? wpłacił McLaren [83] . W grudniu ponownie trafił do aresztu za pobicie Todda Smitha (brata Patti Smith ). 9 grudnia został osadzony w nowojorskim wi?zieniu Rikers Island , gdzie jako uzale?niony od narkotykow został skierowany na leczenie. Wolno?? odzyskał po 55 dniach 1 lutego 1979. Zmarł dzie? po?niej po przedawkowaniu heroiny [84] .

7 lutego w Londynie Johnny Rotten (John Lydon) zło?ył pozew do s?du przeciwko McLarenowi, zarzucaj?c mu defraudacj? pieni?dzy zarobionych przez Sex Pistols. Jones i Cook pocz?tkowo opowiedzieli si? po stronie McLarena i działo si? tak, dopoki nie zostały przedstawione przed s?dem dowody, ktore ujawniły, ?e wszystkie pieni?dze zarobione przez zespoł zostały utopione przez mened?era w projekcie filmowym ( The Great Rock ’n’ Roll Swindle ). 14 lutego decyzj? s?du McLaren został pozbawiony kontroli i praw nad powstaj?cym filmem ? wszystko zostało przekazane byłym członkom zespołu [85] .

24 lutego została wydana płyta The Great Rock ’n’ Roll Swindle , ktora stanowiła ?cie?k? d?wi?kow? nieuko?czonego jeszcze wowczas filmu (film miał swoj? premier? w 1980 r.). Na płyt? weszły piosenki z ro?nego okresu działalno?ci, ?piewane przez Rottena, Jonesa, Cooka, Viciousa, Biggsa, McLarena, a tak?e Tenpole’a Tudora (ktory był rozpatrywany jako nast?pca Rottena) [86] .

21 listopada 1980 ukazał si? ostatni singel sygnowany nazw? Sex Pistols: ? Black Leather ”, ktory został nagrany przez Jonesa i Cooka latem 1978 [87] .

Jones i Cook w latach 1980?1982 tworzyli zespoł The Professionals . Jones w drugiej połowie lat 80. nagrał z Iggy’m Popem kilka płyt, a tak?e dwa albumy autorskie. Cook udzielał si? m.in. w Bow Wow Wow , po?niej towarzyszył Edwynowi Collinsowi w nagraniach i koncertach [88] .

Matlock po odej?ciu z Sex Pistols zało?ył zespoł Rich Kids, z ktorym grał do r. 1979. Po?niej zagrał na płytach m.in. Iggy’ego Popa i Joan Jett . W 1990 opublikował wspomnienia ?I Was a Teenage Sex Pistol”.

Od 1996: Powrot [ edytuj | edytuj kod ]

Sex Pistols (2007)

W 1996 doszło do reaktywacji zespołu w składzie Lydon, Jones, Matlock, Cook. Zespoł zagrał w tym czasie ?wiatow? tras? ?Filthy Lucre Tour”, obejmuj?c? Europ? , Ameryk? Połnocn? i Południow? , a tak?e Australi? i Japoni? [89] . 29 lipca ukazała si? płyta koncertowa Filthy Lucre Live nagrana miesi?c wcze?niej podczas wyst?pu w Londynie.

20 stycznia 2000 miała miejsce premiera kolejnego biograficznego filmu o zespole Sex Pistols: W?ciekło?? i brud (re?. Julien Temple ).

W 2002 roku (Złoty Jubileusz panowania krolowej El?biety II) Sex Pistols zagrali w londy?skim Crystal Palace National Sports Centre . W 2003 wzi?li udział w trwaj?cej trzy tygodnie trasie po Ameryce Płn. (?Piss Off Tour”).

W listopadzie 2006 zespoł został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame . Obok nazwisk ?yj?cych członkow zespołu umieszczono tam tak?e nazwisko Sida Viciousa [1] . Muzycy Sex Pistols nie pojawili si? na uroczysto?ci (Jones stwierdził: ?...miejsce w Rock and Roll Hall of Fame nie jest miejscem ustanowionym głosami fanow, jest miejscem ustanowionym przez ludzi, ktorzy zostali tam wcze?niej wprowadzeni”) [90] .

W listopadzie 2007 zespoł wznowił działalno?? koncertow? [91] . W 2008 zagrał seri? koncertow w Europie w ramach ?Combine Harvester Tour”. W sierpniu wyst?pił m.in. na Sziget Festival w Budapeszcie oraz na Open’er Festival w Gdyni .

Muzycy [ edytuj | edytuj kod ]

Dyskografia [ edytuj | edytuj kod ]

  Osobny artykuł: Dyskografia Sex Pistols .

Filmografia [ edytuj | edytuj kod ]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. ↑ a b Sex Pistols . Rock and Roll Hall of Fame + Museum . [dost?p 2006-10-11]. ( ang. ) .
  2. ↑ O’Hagan, Sean: Fifty Years of Pop . The Observer. [dost?p 2009-03-20]. ( ang. ) .
  3. ↑ Sex Pistols . rockahall.com. [dost?p 2010-06-22]. ( ang. ) .
  4. ↑ Sex Pistols snub Hall Of Fame . NME . [dost?p 2010-06-22]. ( ang. ) .
  5. ↑ Olsson, Mats (23.07.1977): Sex Pistols . Expressen. [dost?p 2009-03-17]. ( ang. ) .
  6. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 77?79; Strongman, Phil, Pretty Vacant , s. 84.
  7. ↑ Strongman, Phil Pretty Vacant , s. 87; Savage, Jon England’s Dreaming , s. 96.
  8. ↑ Bell-Price, Shannon (2006): Vivienne Westwood and the Postmodern Legacy of Punk Style . Metropolitan Museum of Art. [dost?p 2006-10-07]. ( ang. ) .
  9. ↑ Robb, John Punk Rock , s. 83?84, 86?87, 89, 102, 105.
  10. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 70?80.
  11. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 87?90, 92, 97.
  12. ↑ Strongman, Phil Pretty Vacant , s. 84?85.
  13. ↑ Strongman, Phil Pretty Vacant , s. 93?94; Savage, Jon England’s Dreaming , s. 99.
  14. ↑ a b c Lydon, John Rotten , s. 74.
  15. ↑ Savage, Jon, England’s Dreaming, p. 114.
  16. ↑ a b Young, Charles M. (20.10.1977): Rock Is Sick and Living in London . Rolling Stone. [dost?p 2006-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-06)]. ( ang. ) .
  17. ↑ Robb, John Punk Rock , s. 110?111; Savage, Jon England’s Dreaming , s. 120; Strongman, Phil Pretty Vacant , s. 98.
  18. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 120?121; Matlock, Glen I Was a Teenage Sex Pistol , s. 71.
  19. ↑ Robb, John Punk Rock , s. 112; Strongman, Phil Pretty Vacant , s. 105.
  20. ↑ Strongman, Phil Pretty Vacant , s. 99?100.
  21. ↑ Reynolds, Simon Ono, Eno, Arto , s. 89.
  22. ↑ Gimarc, George Punk Diary , s. 22; Robb, John Punk Rock , s. 114; Savage, Jon England’s Dreaming , s. 129.
  23. ↑ Strongman, Phil Pretty Vacant , s. 106; Robb, John Punk Rock , s. 114?120.
  24. ↑ Lydon, John Rotten , s. 172?189.
  25. ↑ Robb, John Punk Rock , s. 147?148.
  26. ↑ Robb, John Punk Rock str. 148.
  27. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 174.
  28. ↑ Robb, John Punk Rock , s. 153.
  29. ↑ Robb, John Punk Rock , s. 155.
  30. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 166?167; Matlock, Glen I Was a Teenage Sex Pistol , s. 107.
  31. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 172.
  32. ↑ a b Gimarc, George Punk Diary , s. 30.
  33. ↑ Robb, John Punk Rock , s. 160?162; Savage, Jon England’s Dreaming , s. 173?174.
  34. ↑ Sex Pistols Gig: The Truth . BBC (27.06.2006). [dost?p 2009-02-06]. ( ang. ) .
  35. ↑ Morley, Paul (21.05.2006): A Northern Soul . Observer Music Monthly. [dost?p 2006-09-20]. ( ang. ) .
  36. ↑ a b Gimarc, George Punk Diary , s. 37.
  37. ↑ Gimarc, George Punk Diary , s. 38.
  38. ↑ Robb, John Punk Rock , s. 241.
  39. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 245.
  40. ↑ Strongman, Phil Pretty Vacant , s. 144?148.
  41. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 221.
  42. ↑ Strongman, Phil Pretty Vacant , s. 151?153; Southall, Brian The Sex Pistols , s. 52; Savage, Jon England’s Dreaming , s. 257?259.
  43. ↑ Robb, John Punk Rock , s. 260.
  44. ↑ Manchester Celebrities: Bill Grundy . Manchester 2002 (2002). [dost?p 2006-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-10-18)]. ( ang. ) .
  45. ↑ Robb, John Punk Diary , s. 263?273; Savage, Jon England’s Dreaming , s. 267?275.
  46. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 286.
  47. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 286?288.
  48. ↑ Gimarc, George Punk Diary , s. 56.
  49. ↑ Robb, John Punk Rock , s. 217, 224?225; Strongman, Phil Pretty Vacant , s. 137?138.
  50. ↑ Strongman, Phil Pretty Vacant , s. 116?117; Savage, Jon England’s Dreaming , s. 177?178.
  51. ↑ Strongman, Phil Pretty Vacant , s. 174; Savage, Jon England’s Dreaming , s. 315?318.
  52. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 318?320.
  53. ↑ Gimarc, George Punk Diary , s. 59?60.
  54. ↑ Gimarc, George Punk Diary , s. 70; Savage, Jon England’s Dreaming , s. 349.
  55. ↑ Petridis, Alexis (12.04.2002): Leaders of the Banned . Guardian. [dost?p 2006-09-22]. ( ang. ) .
  56. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 358?364; Strongman, Phil Pretty Vacant , s. 181?182.
  57. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 365?366.
  58. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 390?392.
  59. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 409.
  60. ↑ Lydon, John Rotten , s. 142, s. 200.
  61. ↑ Howard, David Sonic Alchemy , s. 245.
  62. ↑ Lydon, John Rotten , s. 200.
  63. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 126?127; Robb, John Punk Rock , s. 359; Gimarc, George Punk Diary , s. 74.
  64. ↑ Gimarc, George Punk Diary , s. 95.
  65. ↑ a b Taylor, Steven False Prophet , s. 69.
  66. ↑ Nelson, Paul (23.02.1978): Never Mind the Bollocks Here’s the Sex Pistols (album review) . Rolling Stone. [dost?p 2009-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-22)]. ( ang. ) .
  67. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 414.
  68. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 415.
  69. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 428?429.
  70. ↑ Robb, John Punk Rock , s. 403.
  71. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 430.
  72. ↑ Huey, Steve (2005): Sid Vicious: Biography . VH1. [dost?p 2006-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-09)]. ( ang. ) .
  73. ↑ Lydon, John Rotten , s. 244.
  74. ↑ Fred i Judy Vermorel Sex Pistols , s. 120.
  75. ↑ Lydon, John Rotten , s. 5, 247?248.
  76. ↑ Cooper, Mark (28.01.1978), ?The Sex Pistols: Winterland, San Francisco”, The Great Rock ’n’ Roll Swindle (1:09:55?1:10:31).
  77. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 463?464.
  78. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 464.
  79. ↑ Reynolds, Simon Rip It Up and Start Again , s. 80?81.
  80. ↑ a b Gimarc, George Punk Diary , s. 145.
  81. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 491?494, 497?503; Temple, Julian, Commentary , 1:30:38?1:30:51.
  82. ↑ Ruhlmann, William (2005): Public Image Ltd. . AllMusic . [dost?p 2006-10-12]. ( ang. ) .
  83. ↑ Sex Pistol Vicious on Murder Charge . BBC. [dost?p 2006-10-15]. ( ang. ) .
  84. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 527?529; Strongman, Phil Pretty Vacant , s. 241?242.
  85. ↑ Savage, Jon England’s Dreaming , s. 533?534, 537; Strongman, Phil Pretty Vacant , s. 242?243.
  86. ↑ Malcolm McLaren . VH1. [dost?p 2006-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-07-17)]. ( ang. ) .
  87. ↑ Gimarc, George Punk Diary , s. 405; Savage, Jon England’s Dreaming , s. 501, 560.
  88. ↑ Singleton, Phil: Boys Will Be Boys . cookandjones.co.uk.. [dost?p 2006-10-10]. ( ang. ) .
  89. ↑ The Sex Pistols . RollingStone.com. 2001. [dost?p 2006-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-16)]. ( ang. ) .
  90. ↑ Brand, Madeleine (2006): Sex Pistols’ Steve Jones, Just Saying No . NPR. [dost?p 2006-10-06]. ( ang. ) .
  91. ↑ Sex Pistols Reunion Is Expanded . BBC. [dost?p 2009-03-19]. ( ang. ) .

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]

Sex Pistols
Albumy studyjne
Albymy kompilacyjne
Albumy koncertowe
Single
Inne
?rodło: ? https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sex_Pistols&oldid=73720402 ”