|
Ten artykuł nale?y dopracowa?
:
|
Puszcza Rudnicka
?
puszcza
znajduj?ca si? na południowo-wschodniej
Litwie
, maj?ca powierzchni? 37 tys.
ha
.
Puszcza Rudnicka to kompleks
biotopow
b?d?cy niew?tpliwie jednym z najwarto?ciowszych terenow w rejonie. W okolicy
Zygmunciszek
, na wysoko?? 30 m wznosz? si?
wydmy
kontynentalne.
Przez Puszcz? Rudnick? toczy swe wody
Mereczanka
, do ktorej uchodz?:
Nieprudka
,
Szpigujec
,
Du?a
i
Mała Pirczupa
,
Upiesia
.
Wisi?cza
, do ktorej na terenie Puszczy uchodzi
Kiernowa
, tworzy malownicze
starorzecza
.
W południowo-wschodniej połaci puszczy
Wisi?cza
wpada do
Solczy
. Brzegi obu rzek porasta czarna olcha. Poło?one w dolinie naturalne
ł?ki
maj? warto?? przyrodnicz? w skali całego regionu. Rozci?gaj? si? tu połacie, wyj?tkowe, nie tyle ze wzgl?du na rzadkie gatunki ro?lin, co ze wzgl?du na ich wspolnoty. Za Kiernow? zaczynaj? si? rozległe starorzecza Wisi?czy i ci?gn? si? w stron? jej uj?cia do Solczy.
W puszczy przeci?tny wiek drzew datuje si? na około 50 lat.
Dominuj? tam
lasy
sosnowe
stanowi?ce 67% powierzchni. Kolejnym wiod?cym rodzajem drzew jest
olcha czarna
, ktora stanowi 12%. Du?y udział stanowi? tak?e
jodła
oraz
brzoza
po 10%. Najmniej liczn? grup? s?
osiki
oraz
jesiony
, po 1%
[1]
.
W Puszczy ?yje wiele gatunkow zwierz?t w tym:
zaj?c bielak
,
lis
,
wilk
,
sarna
,
dzik
,
wydra
, liczne gatunki
nietoperzy
, ponadto 30 gatunkow rzadkich
ptakow
:
bocian czarny
,
trzmielojad
,
orlik krzykliwy
,
cietrzew
,
głuszec
,
?uraw
,
dzi?cioł zielony
,
dzi?cioł białogrzbiety
,
dzi?cioł trojpalczasty
,
bielik
,
gado?er
,
dudek
,
zimorodek
i inne. Z
gadow
i
płazow
nale?y wymieni?
gniewosza plamistego
,
jaszczurk? zwink?
,
jaszczurk? ?yworodn?
,
kumaka
. Ponadto wyst?puje tu 5 gatunkow motyli wpisanych do Czerwonej Ksi?gi Litwy.
W XV-XVII wieku puszcza była ulubionym terenem polowa? krolewskich,
Kazimierz IV Jagiello?czyk
wybudował tu pałac my?liwski. Nast?pny dworek my?liwski kazał wybudowa?, w roku 1511, krol
Zygmunt Stary
. W nim podczas wielodniowych polowa?
Barbara Radziwiłłowna
odwiedzała krola
Zygmunta Augusta
.
Puszcza Rudnicka jest trwale zwi?zana z histori?. W jej kniejach stacjonowały oddziały powsta?cze 1831 i 1863 roku. Na wje?dzie do puszczy od strony
Rudnik
, na brzegu
Mereczanki
, mo?emy ogl?da? pomnik poległych powsta?cow z 1863 roku. Pomnik postawiony został w 1975 roku. Po wybuchu
powstania styczniowego
na
Wile?szczy?nie
zacz?ły powstawa? oddziały powsta?cze.
Walczył tu
Ludwik Narbutt
. W boju odznaczyli si? i inni. 31 maja 1863 roku koło Zygmunciszek poł?czone partie Jana S?dka, Aleksandra Stabrowskiego (Lubicza) i Feliksa Wisłoucha w sile około 500 ludzi rozbiły kilka rot rosyjskich, zmuszaj?c je do ucieczki. 23 czerwca doszło do potyczki koło Korkucian pod Ejszyszkami. 19 pa?dziernika 1863 roku Rosjanie otoczyli 40-osobow? parti? powsta?cz? Gustawa Ostoi. Mimo mia?d??cej przewagi Rosjan, 26 powsta?com udało si? przebi?.
Dwudziestolecie mi?dzywojenne
[
edytuj
|
edytuj kod
]
W ostatniej fazie
wojny polsko-bolszewickiej
, jesieni? 1920 roku, Puszcza Rudnicka stanowiła oparcie dla wycofuj?cych si? oddziałow sowieckich. Zadanie oczyszczenia terenu przypadło wydzielonym zgrupowaniom 211. Pułku Ułanow pod dowodztwem mjr. Władysława D?mbrowskiego. Brawurow? akcj? rozbicia 80-osobowej formacji sowieckiej wykazał si? nieopodal
Ejszyszek
młody ułan
Witold Pilecki
, maj?cy pod sob? zaledwie kilku kompanow. We wspomnieniach zapisał:
?W pewnej chwili na polan? wielk? i pola le??ce pomi?dzy lasami, wje?d?a naszych ułanow czworka. Przed nimi w odległo?ci kilkuset metrow stoi chałupa, przed ni? c.k.m. i paru bolszewikow. Z szablami w r?ku wspi?li cztery konie do biegu w pełnym galopie. Gdy wtem z chałupy cała ?ma ?ołnierzy rosyjskich wypada. Zawroci? jest za po?no. Ustrzel? psubraty! Uratowa? mo?e tylko wielka szybko??. Konie bior? rowy i jakie? druty i dalej cwałem dopadaj? wroga. Bolszewicy zgłupieli i r?ce podnosz?, ?e za czwork? chyba jeszcze wi?cej ułanow nadejdzie. 80-ciu wzi?to do niewoli. Na woz wło?ono zabranych tu kilkana?cie karabinow maszynowych. Ułani wracaj? z je?cami do puszczy do szwadronu.”
W czasie II wojny ?wiatowej w Puszczy Rudnickiej stacjonowały oddziały Armii Krajowej m.in. por.
Jana Borysewicza
?Krysi”, ?Wilhelma”. Pami?tk? po poległych tu ?ołnierzach jest m.in. krzy?. Napis na płycie nagrobnej głosi: ?Tu spoczywa 25 ?ołnierzy oddziału samoobrony
Wile?skiej Armii Krajowej
pod dowodztwem por. Czesława Stankiewicza ps. ?Komar”, poległych 6-7.01.1945 w nierownej walce z siłami
NKWD
. Cze?? ich pami?ci. 1991 rok”. W czasie tej walki zgin?ło 81 Sowietow z oddziałow NKWD. Oddział ?Komara” stoczył kilka dni wcze?niej dwie bitwy z oddziałami NKWD w rejonie Starych Maceli. Pomnik ufundowany został w 1993 roku przez polsk?
Rad? Ochrony Pami?ci Walk i M?cze?stwa
. W lesie cmentarzyk polowy gdzie pochowano ponad 30 poległych ?ołnierzy: Zbigniew Malewski ?Czech”, Kazimierz Marciszewski ?Czarny”, Czesław Tietianiec ?Bystry”, Stanisław Tomłowski ?Tomko”, Jan Zapa?nik oraz ?ołnierze z oddziału Zemsty: Stanisław Bułhak ?Błyskawica”, Jan Zieli?ski ?Kawka II” Piotr NN, ?Miecz” NN, ?Zbych”, NN ?Kara?”, NN Czarny”. Siedmiu innych ?ołnierzy tu poległych zostało pochowanych koło Niewonia?cow.
Sowieci zało?yli tu w latach 1939?1940 poligon wojskowy, dzi? ju? nieistniej?cy. Obok dawnego poligonu działa strzelnica. Otwarte, piaszczyste pustkowie zostało ukształtowane przez zrzucane na dawny poligon bomby oraz ci?głe po?ary. Wi?kszo?? dojrzałych sosnowych lasow została wyci?ta, a wyr?by zasadzono młodniakiem jeszcze w okresie sowieckim, mimo to nadal zachowały si? tu fragmenty starodrzewu.
Poniewa? w całym
rejonie solecznickim
zachowało si? niewiele dojrzałych lasow, wokoł tego terenu ?cieraj? si? interesy le?nictwa oraz instytucji ochrony ?rodowiska. W przyszło?ci, otwarte piaski, je?eli nie b?d? zastosowane specjalne ?rodki, zarosn? lasem, a ten unikatowy biotop całkowicie zaniknie. W strefie ochronnej poligonu najwi?kszy wpływ na ?rodowisko, podobnie jak na całej przestrzeni Puszczy Rudnickiej wywiera wyr?b lasow.
Partyzantka sowiecka stacjonuj?ca w Puszczy Rudnickiej dopuszczała si? licznych grabie?y i mordow na mieszka?cach okolicznych wiosek. Mieszka?cy tych wiosek, w celu odpierania grabie?cow tworzyli oddziały samoobrony. To było wystarczaj?cym powodem, aby Sowieci dokonali m.in.
zbrodni w Koniuchach
. 8 grudnia 1943 roku sowiecka grupa napadła na wie?
Wilka?ce
dokonuj?c rabunku. Zamordowano jednego z gospodarzy i spalono jego gospodarstwo. 12 grudnia 1943 r. 50-osobowa grupa Sowietow napadła na
Montwiliszki
dokonuj?c rabunku. 7 stycznia 1944 roku 30-osobowa grupa sowieckich partyzantow napadła na Karkliny i
Songiniszki
dokonuj?c rabunku. 25 stycznia 1944 roku sowiecko-?ydowska grupa napadła na wsie Dajnowa i Kamerowszczyzna dokonuj?c rabunku.
Aby zapobiec ci?głym utarczkom pomi?dzy sowieck? partyzantk? a AK, Polacy wiosn? 1944 roku, podj?li rozmowy z Sowietami. Spotkania odbywały si? na terenie tzw. Długiej Wyspy w Puszczy Rudnickiej. Miejscowe dowodztwo AK (dowodca V batalionu AK kpt. Stanisław Truszkowski ?Sztremer”) przej?ło na siebie ci??ar utrzymania około 2500 ?ydow i Sowietow z Puszczy Rudnickiej.
Kwatermistrzostwo
AK dostarczało do Starych Rakliszek nad Solcz? bydło, ?winie i m?k?. St?d za pokwitowaniem trafiało to do Sowietow.
Na tzw. Długiej Wyspie koło Wisi?czy pochowany jest ppor. Wojciech Stypuła ?Bartek” IV/77 pp AK, zabity przez Sowietow 22 lipca 1944 roku.
Pami?tk? po historycznych wydarzeniach s? nazwy miejscowe: Polskie Wyspy, Gora Ko?cielna, Moskalowy K?t, Długa Wyspa. S? rownie? nazwy miejscowe wi???ce si? z łowiectwem: Porakiecie, Nied?wiedzia Buda, s? liczne uroczyska: Łomy, Komsza, Gulbienie. Kiełbasiana Gora, Mariampol, Ropiec, ?odumliszki, Obale, Kumielek, Rakliszki, Nied?wiedzia Wyspa, Kruhły Rojst, Skirsaboła Mała i Du?a, Gudokiemskie Ł?ki, Macie -Rojst, Olszanka, Wajgulina, Budojskie Ł?ki, Szoki, Gora Buksztele, Długie Błoto i in. Jest Kuliamowa Gora (161,5 m n.p.m.).
W okresie Litwy sowieckiej w Puszczy funkcjonowało muzeum partyzantki sowieckiej pn.
Partyzancka Baza
.
- Mieczysław Machulak,
W stron? Solecznik
, Wyd. APLA Krosno 2005 r.
- Krzysztof Tracki,
Młodo?? Witolda Pileckiego
, Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2014.