Pius IV
(
łac.
Pius IV
, wła?c.
Giovanni Angelo de Medici
, ur.
31 marca
1499
w
Mediolanie
, zm.
9 grudnia
1565
w
Rzymie
) ? włoski duchowny,
papie?
w okresie od 25 grudnia 1559 do 9 grudnia 1565
[1]
.
Pochodził z biednej rodziny niespokrewnionej z florenckim rodem
Medyceuszy
[2]
. Był drugim z 11 dzieci notariusza Bernardina de Medici i Clelii Serbelloni
[3]
. Studiował na uniwersytetach w
Bolonii
i
Padwie
filozofi?, medycyn? i prawo
[3]
. Po zako?czeniu studiow w 1525 roku uzyskał
doktorat
utroque iure
[3]
. W 1534 roku
Paweł III
mianował go administratorem miast
Pa?stwa Ko?cielnego
. Jego pozycja znacznie wzrosła, kiedy jego brat Gian Giacomo po?lubił siostr? synowej Pawła III
[2]
. Od grudnia 1545 do 1553 był arcybiskupem
Raguzy
[3]
. W kwietniu 1549 Paweł III mianował go
kardynałem
prezbiterem
S. Pudenziana
[1]
[3]
. Jako kardynał, kilkakrotnie zmieniał swoj ko?cioł tytularny (w 1550 na
S. Anastasiae
, w 1552 ponownie na S. Pudenziana, w 1553 na
S. Stefano al Monte Celio
i w 1557 na
S. Prisca
)
[3]
. Po ?mierci papie?a, Medici odegrał wa?n? rol? na
Konklawe 1549?1550
, przyczyniaj?c si? do wybrania
Juliusza III
(1550-1555), ktory mianował go legatem przy armii walcz?cej o Parm?
[2]
, gubernatorem Kampanii (1552)
[3]
oraz biskupem Cassano al Ionio (1553?1559)
[3]
[4]
[5]
.
Za pontyfikatu Pawła IV (1555-1559) pocz?tkowo został mianowany prefektem Trybunału Apostolskiej Sygnatury Łaski (30 maja 1555) oraz biskupem Foligno (1556?1557)
[3]
, jednak w 1558 popadł w niełask? i wycofał si? z prac w Kurii Rzymskiej
[3]
[2]
. 20 lipca 1558 został mianowany arcybiskupem Mediolanu
[4]
[5]
.
Od wrze?nia 1556 był
członkiem trybunału Rzymskiej Inkwizycji
[6]
.
Kiedy Paweł zmarł, po 4-miesi?cznym
konklawe 1559
, Medici został papie?em i przyj?ł imi? Piusa IV. Został koronowany w
?wi?to Trzech Kroli
, 6 stycznia 1560. Zaraz po wyborze odci?ł si? od działa? swojego poprzednika, zapowiadaj?c reformy w Ko?ciele. Ograniczył działania
Inkwizycji
. Postanowił maksymalnie ograniczy? wpływy rodziny Carafow, krewnych Pawła IV, ktorzy mogliby przeszkodzi? jego reformatorskim planom (oskar?ył i skazał na ?mier? dwoch nepotow Pawła IV)
[2]
. Swoim głownym doradc? uczynił swego siostrze?ca
Karola Boromeusza
, ktorego wyniosł do godno?ci kardynalskiej
[1]
.
Pius IV doprowadził do wznowienia obrad
soboru trydenckiego
, ktory wznowił obrady 18 stycznia 1562
[1]
. Kwesti? do rozstrzygni?cia było to, czy sobor powinien kontynuowa? przerwane obrady (zwolennikiem tego był krol Hiszpanii
Filip II
), czy powinien zebra? si? na nowo (zwolennikami tego byli Francuzi i cesarz rzymski
Ferdynand I
) ? ostatecznie obrady były kontynuowane
[2]
. Nad obradami soboru czuwał, ułaskawiony przez Piusa, kardynał
Giovanni Girolamo Morone
i, pomimo kilku kryzysow, udało mu si? doprowadzi? uzgodnienia do ko?ca
[2]
. Ko?cowe sesje odbyły si? 3 i 4 grudnia 1563, a 26 stycznia 1564 papie? zatwierdził dokumenty Soboru i Trydenckie Wyznanie Wiary
[1]
. W 1564 utworzył własny
Indeks ksi?g zakazanych
, na ktorym było mniej pot?pionych dzieł, ni? za jego poprzednika
[2]
.
Po zako?czeniu soboru, Pius ogłosił
bull?
Benedictus Deus
, ktora wprowadzała jego nauki w ?ycie, a tak?e rozpocz?ł prace nad reform?
Roty Rzymskiej
,
Kancelarii Apostolskiej
,
Penitencjarii Apostolskiej
i
Kamery Apostolskiej
[2]
. Rozpocz?ł tak?e prace nad utworzeniem nowego
katechizmu
,
brewiarza
i
mszału
[1]
.
Pius IV mianował 46
nowych kardynałow
na czterech konsystorzach. 9 pa?dziernika 1562 wydał bull?
In eligentis
reguluj?c? przebieg
konklawe
[3]
.
Istniej? powa?ne przesłanki wskazuj?ce, ?e Pius IV, zanim przyj?ł
?wi?cenia kapła?skie
, został ojcem nie?lubnego potomstwa, cho? z pewno?ci? był w tej kwestii o wiele bardziej dyskretny ni? niektorzy jego poprzednicy. Ambasador wenecki Girolamo Soranzo w jednym ze swych raportow z 1563 podał, ?e w tym czasie w Perugii mieszkał około 20-letni młodzieniec, o ktorym powiadano, ?e jest synem papie?a i ktory miał otrzymywa? skromn? pensj? ze skarbca papieskiego
[7]
[5]
. Jego poprzednik, ambasador Mocenigo, w raporcie z 1560 podał, ?e papie? ma nie?lubnego syna i dwie corki, ktorych wszak?e pozostawia w ukryciu; Mocenigo powołał si? na informacj? w tym zakresie od jednego z kardynałow, ktorego sługa miał by? nauczycielem papieskiego syna
[7]
. Na temat tych dzieci i ich po?niejszych losow nic jednak bli?ej nie wiadomo, nie s? nawet znane ich imiona ani to?samo?? ich matki lub matek.
- ↑
a
b
c
d
e
f
Rudolf Fischer-Wollpert:
Leksykon papie?y
. Krakow:
Znak
, 1996, s. 135-136.
ISBN
83-7006-437-X
.
- ↑
a
b
c
d
e
f
g
h
i
John N. D. Kelly
:
Encyklopedia papie?y
. Warszawa: Pa?stwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 371-374.
ISBN
83-06-02633-0
.
- ↑
a
b
c
d
e
f
g
h
i
j
k
Medici, Giovanni Angelo de'
. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dost?p 2013-08-01].
(
ang.
)
.
- ↑
a
b
Konrad Eubel
:
Hierarchia Catholica Medii et Recentioris Aevi
. T. III. Munster: 1923, s. 156, 240.
- ↑
a
b
c
Flavio Rurale:
PIO IV
. Enciclopedia dei Papi. [dost?p 2013-08-20].
(
wł.
)
.
- ↑
Ludwig von Pastor
:
The history of the popes, from the close of the middle ages
. T. XIV. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1924, s. 264, 267.
- ↑
a
b
Ludwig von Pastor
:
The history of the popes, from the close of the middle ages
. T. XV. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1928, s. 74-75.
- Pope Pius IV
. Catholic Encyclopedia. [dost?p 2013-08-01].
(
ang.
)
.
- 26 grudnia 1559 - 9 grudnia 1565
Biografia
|
|
---|
Pontyfikat
|
|
---|
Dokumenty papieskie
|
|
---|
Wspołpracownicy
|
|
---|
Prefekci Trybunału
Sygnatury Sprawiedliwo?ci
|
|
---|
Prefekci Sygnatury Łaski
|
|
---|
Prefekci Najwy?szego
Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)
|
|
---|