한국   대만   중국   일본 
Pius IV ? Wikipedia, wolna encyklopedia Przejd? do zawarto?ci

Pius IV

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pius IV
Pius Quartus
Giovanni Angelo de Medici
Papie?
Biskup Rzymu
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

Pa?stwo Ko?cielne

Data i miejsce urodzenia

31 marca 1499
Mediolan

Data i miejsce ?mierci

9 grudnia 1565
Rzym

Miejsce pochowku

Bazylika Matki Bo?ej Anielskiej i M?czennikow

Papie?
Okres sprawowania

25 grudnia 1559?9 grudnia 1565

Wyznanie

katolicyzm

Ko?cioł

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

14 grudnia 1545

Sakra biskupia

20 kwietnia 1546

Kreacja kardynalska

8 kwietnia 1549
Paweł III

Ko?cioł tytularny

S. Pudenziana (10 maja 1549)
S. Anastasiae (1 wrze?nia 1550)
S. Pudenziana (23 marca 1552)
S. Stefano al Monte Celio (11 grudnia 1553)
S. Prisca (20 wrze?nia 1557)

Pontyfikat

25 grudnia 1559

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

20 kwietnia 1546

Konsekrator

Filippo Archinto

Wspołkonsekratorzy

Marco Cornaro
Giovanni Campeggi

Pius IV ( łac.   Pius IV , wła?c. Giovanni Angelo de Medici , ur. 31 marca 1499 w Mediolanie , zm. 9 grudnia 1565 w Rzymie ) ? włoski duchowny, papie? w okresie od 25 grudnia 1559 do 9 grudnia 1565 [1] .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Wczesne ?ycie [ edytuj | edytuj kod ]

Pochodził z biednej rodziny niespokrewnionej z florenckim rodem Medyceuszy [2] . Był drugim z 11 dzieci notariusza Bernardina de Medici i Clelii Serbelloni [3] . Studiował na uniwersytetach w Bolonii i Padwie filozofi?, medycyn? i prawo [3] . Po zako?czeniu studiow w 1525 roku uzyskał doktorat utroque iure [3] . W 1534 roku Paweł III mianował go administratorem miast Pa?stwa Ko?cielnego . Jego pozycja znacznie wzrosła, kiedy jego brat Gian Giacomo po?lubił siostr? synowej Pawła III [2] . Od grudnia 1545 do 1553 był arcybiskupem Raguzy [3] . W kwietniu 1549 Paweł III mianował go kardynałem prezbiterem S. Pudenziana [1] [3] . Jako kardynał, kilkakrotnie zmieniał swoj ko?cioł tytularny (w 1550 na S. Anastasiae , w 1552 ponownie na S. Pudenziana, w 1553 na S. Stefano al Monte Celio i w 1557 na S. Prisca ) [3] . Po ?mierci papie?a, Medici odegrał wa?n? rol? na Konklawe 1549?1550 , przyczyniaj?c si? do wybrania Juliusza III (1550-1555), ktory mianował go legatem przy armii walcz?cej o Parm? [2] , gubernatorem Kampanii (1552) [3] oraz biskupem Cassano al Ionio (1553?1559) [3] [4] [5] .

Za pontyfikatu Pawła IV (1555-1559) pocz?tkowo został mianowany prefektem Trybunału Apostolskiej Sygnatury Łaski (30 maja 1555) oraz biskupem Foligno (1556?1557) [3] , jednak w 1558 popadł w niełask? i wycofał si? z prac w Kurii Rzymskiej [3] [2] . 20 lipca 1558 został mianowany arcybiskupem Mediolanu [4] [5] .

Od wrze?nia 1556 był członkiem trybunału Rzymskiej Inkwizycji [6] .

Pontyfikat [ edytuj | edytuj kod ]

Kiedy Paweł zmarł, po 4-miesi?cznym konklawe 1559 , Medici został papie?em i przyj?ł imi? Piusa IV. Został koronowany w ?wi?to Trzech Kroli , 6 stycznia 1560. Zaraz po wyborze odci?ł si? od działa? swojego poprzednika, zapowiadaj?c reformy w Ko?ciele. Ograniczył działania Inkwizycji . Postanowił maksymalnie ograniczy? wpływy rodziny Carafow, krewnych Pawła IV, ktorzy mogliby przeszkodzi? jego reformatorskim planom (oskar?ył i skazał na ?mier? dwoch nepotow Pawła IV) [2] . Swoim głownym doradc? uczynił swego siostrze?ca Karola Boromeusza , ktorego wyniosł do godno?ci kardynalskiej [1] .

Pius IV doprowadził do wznowienia obrad soboru trydenckiego , ktory wznowił obrady 18 stycznia 1562 [1] . Kwesti? do rozstrzygni?cia było to, czy sobor powinien kontynuowa? przerwane obrady (zwolennikiem tego był krol Hiszpanii Filip II ), czy powinien zebra? si? na nowo (zwolennikami tego byli Francuzi i cesarz rzymski Ferdynand I ) ? ostatecznie obrady były kontynuowane [2] . Nad obradami soboru czuwał, ułaskawiony przez Piusa, kardynał Giovanni Girolamo Morone i, pomimo kilku kryzysow, udało mu si? doprowadzi? uzgodnienia do ko?ca [2] . Ko?cowe sesje odbyły si? 3 i 4 grudnia 1563, a 26 stycznia 1564 papie? zatwierdził dokumenty Soboru i Trydenckie Wyznanie Wiary [1] . W 1564 utworzył własny Indeks ksi?g zakazanych , na ktorym było mniej pot?pionych dzieł, ni? za jego poprzednika [2] .

Po zako?czeniu soboru, Pius ogłosił bull? Benedictus Deus , ktora wprowadzała jego nauki w ?ycie, a tak?e rozpocz?ł prace nad reform? Roty Rzymskiej , Kancelarii Apostolskiej , Penitencjarii Apostolskiej i Kamery Apostolskiej [2] . Rozpocz?ł tak?e prace nad utworzeniem nowego katechizmu , brewiarza i mszału [1] .

Pius IV mianował 46 nowych kardynałow na czterech konsystorzach. 9 pa?dziernika 1562 wydał bull? In eligentis reguluj?c? przebieg konklawe [3] .

?ycie prywatne [ edytuj | edytuj kod ]

Istniej? powa?ne przesłanki wskazuj?ce, ?e Pius IV, zanim przyj?ł ?wi?cenia kapła?skie , został ojcem nie?lubnego potomstwa, cho? z pewno?ci? był w tej kwestii o wiele bardziej dyskretny ni? niektorzy jego poprzednicy. Ambasador wenecki Girolamo Soranzo w jednym ze swych raportow z 1563 podał, ?e w tym czasie w Perugii mieszkał około 20-letni młodzieniec, o ktorym powiadano, ?e jest synem papie?a i ktory miał otrzymywa? skromn? pensj? ze skarbca papieskiego [7] [5] . Jego poprzednik, ambasador Mocenigo, w raporcie z 1560 podał, ?e papie? ma nie?lubnego syna i dwie corki, ktorych wszak?e pozostawia w ukryciu; Mocenigo powołał si? na informacj? w tym zakresie od jednego z kardynałow, ktorego sługa miał by? nauczycielem papieskiego syna [7] . Na temat tych dzieci i ich po?niejszych losow nic jednak bli?ej nie wiadomo, nie s? nawet znane ich imiona ani to?samo?? ich matki lub matek.

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. a b c d e f Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papie?y . Krakow: Znak , 1996, s. 135-136. ISBN  83-7006-437-X .
  2. a b c d e f g h i John N. D. Kelly : Encyklopedia papie?y . Warszawa: Pa?stwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 371-374. ISBN  83-06-02633-0 .
  3. a b c d e f g h i j k Medici, Giovanni Angelo de' . The Cardinals of the Holy Roman Church. [dost?p 2013-08-01]. ( ang. ) .
  4. a b Konrad Eubel : Hierarchia Catholica Medii et Recentioris Aevi . T. III. Munster: 1923, s. 156, 240.
  5. a b c Flavio Rurale: PIO IV . Enciclopedia dei Papi. [dost?p 2013-08-20]. ( wł. ) .
  6. Ludwig von Pastor : The history of the popes, from the close of the middle ages . T. XIV. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1924, s. 264, 267.
  7. a b Ludwig von Pastor : The history of the popes, from the close of the middle ages . T. XV. Londyn: Kegan Paul, Trench, Trubner, Co & Ltd., 1928, s. 74-75.

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

  • Pope Pius IV . Catholic Encyclopedia. [dost?p 2013-08-01]. ( ang. ) .