Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pierre Jules Cesar Janssen
(ur.
22 lutego
1824
w
Pary?u
, zm.
23 grudnia
1907
w
Meudon
[1]
) ?
francuski
astronom, ktory badał
widmo
słoneczne. W 1868 roku odkrył metod? obserwacji
protuberancji
słonecznych bez potrzeby oczekiwania na
za?mienie Sło?ca
. Laureat
Medalu Rumforda
.
Urodził si? i wykształcił w Pary?u, gdzie zbudował
obserwatorium astronomiczne
na płaskim dachu swego domu. Zało?ył obserwatorium na
Mont Blanc
w
Alpach
, a w 1876 w Meudon pod Pary?em. Wzi?ł udział w wielu ekspedycjach naukowych do ro?nych cz??ci ?wiata, m.in. do
Peru
i
Japonii
.
Podczas
wojny francusko-pruskiej
wyruszył do
Algierii
, by obserwowa? za?mienie Sło?ca. Po skonstruowaniu specjalnego
spektroskopu
dowiodł, ?e ciemne pasma na widmie słonecznym mo?na rozło?y? na linie (nazywał je tellurycznymi) i wykazywał, ?e zjawisko to jest pochodzenia ziemskiego. Doszedł do wniosku, ?e w atmosferze
Marsa
wyst?puje
para wodna
. W 1876 odkrył w
fotosferze
Sło?ca
granule
.
?Atlas de photographies solaires”
(1904) zawiera fotografie Sło?ca wykonane przez Janssena od 1876.
Od 1875 był zagranicznym członkiem
Royal Society
[2]
.
Na jego cze?? nazwano
krater
na Marsie i krater na
Ksi??ycu
.
- La Grande Lunette de Meudon, par Audoin Dollfus aux editions Les Yeux de la Decouverte, 2006
ISBN
2-271-06384-1
XVIII wiek
|
|
---|
XIX wiek
|
|
---|
XX wiek
|
|
---|
XXI wiek
|
|
---|