Ten artykuł od 2012-06 zawiera tre?ci, przy ktorych brakuje odno?nikow do ?rodeł . Nale?y doda? przypisy do tre?ci niemaj?cych odno?nikow do ?rodeł. Dodanie listy ?rodeł bibliograficznych jest problematyczne, poniewa? nie wiadomo, ktore tre?ci one u?rodławiaj?. Sprawd? w ?rodłach: Encyklopedia PWN  • Google Books  •  Google Scholar  •  Federacja Bibliotek Cyfrowych  • BazHum  • BazTech  • RCIN  • Internet Archive ( texts / inlibrary ) Dokładniejsze informacje o tym, co nale?y poprawi?, by? mo?e znajduj? si? w dyskusji tego artykułu . Po wyeliminowaniu niedoskonało?ci nale?y usun?? szablon {{Dopracowa?}} z tego artykułu.

Naloty strategiczne podczas II wojny ?wiatowej

Berlin w marcu 1945, po alianckich nalotach
Konflikt	II wojna ?wiatowa
Strony konfliktu
Stany Zjednoczone   Wielka Brytania   Kanada   Australia   Nowa Zelandia   ZSRR   Francja   Polska   Chiny   III Rzesza   Japonia   Włochy   W?gry   Rumunia   Bułgaria   Tajlandia
Multimedia w Wikimedia Commons

Naloty strategiczne w czasie II wojny ?wiatowej miały miejsce od pocz?tku wojny . Termin ten odnosi si? do bombardowa? i nalotow na cele cywilne i militarne.

Kluczowe kampanie nalotow w trakcie II wojny ?wiatowej to niemiecka kampania Blitz podczas bitwy o Angli? i naloty alianckie na Niemcy . Bombardowanie Warszawy podczas kampanii wrze?niowej te? jest niekiedy uznawane za bombardowanie strategiczne.

Historia [ edytuj | edytuj kod ]

W nocy 24/25 sierpnia 1940 podczas jednego z nalotow niemiecki samolot, ktorego pilot został wprowadzony w bł?d nieprawidłowym wskazaniem urz?dzenia nawigacyjnego, zrzucił bomby na londy?sk? dzielnic? East End . Brytyjski premier Winston Churchill zdecydował o odwetowym nalocie na Berlin i nast?pnej nocy brytyjskie samoloty zrzuciły bomby na dzielnice mieszkaniowe Berlina. W efekcie Adolf Hitler i Hermann Goring zacz?li bombardowa? angielskie miasta ^[1] . Był to pierwszy zakrojony na du?? skal? akt zastosowania teorii bombardowania strategicznego, opracowanej po I wojnie ?wiatowej przez Włocha Giulia Douheta . Zgodnie z ni? mo?na było podbi? nieprzyjacielskie pa?stwo poprzez nieustanne bombardowanie skupisk ludno?ci, o?rodkow władzy i przemysłu . Takie uderzenia miały zniszczy? przemysł wojenny oraz morale narodu, co pozwoliłoby zwyci??y? bez u?ycia sił naziemnych ^[2] . Zmasowane naloty na Wielk? Brytani? osłabły, gdy Niemcy zacz?li przygotowywa? si? do ataku na ZSRR ( plan Barbarossa ) i wi?kszo?? sił lotniczych przerzucili na wschod ^[3] .

Naloty dywanowe , stanowiły podgrup? nalotow strategicznych. Naloty dywanowe zwłaszcza nocne na pocz?tku II wojny ?wiatowej były bardzo nieskuteczne, z powodu ograniczonych mo?liwo?ci nawigacyjnych. Podczas Blitzu Luftwaffe zacz?ło jako pierwsze u?ywa? fal radiowych naprowadzaj?cych samoloty na cel. Namierzanie celu stało si? du?o łatwiejsze po wprowadzeniu systemu nawigacyjnego Geo , opartego na sygnale radiowym pochodz?cym z trzech stacji, przecinaj?cym si? nad wyznaczonym celem ^[4] .

W latach 30. Amerykanie rozwin?li teori? wyszukiwania obiektow najwa?niejszych dla gospodarki wroga i likwidowania ich bombardowaniem precyzyjnym. 17 sierpnia 1942 8. Armia Lotnicza USA przeprowadziła w okupowanej przez Niemcow Francji pierwsz? akcj? lotnicz? w czasie wojny. Po raz pierwszy została u?yta w Europie ameryka?ska strategia bombardowa?, precyzyjnych uderze? w cele przemysłowe i wojskowe. Lotnictwo miało unika? zrzucania bomb na cywili. Amerykanie, pomimo wysokiego ryzyka, dokonywali bombardowa? w dzie?, korzystaj?c z nowych celownikow , ktore pozwalały na uderzanie w cele z nieznan? dotychczas precyzj? ^[5] .

Gdy okazało si?, ?e brytyjskie naloty na niemieckie cele wojskowe w czasie dnia s? okupione zbyt wysokimi stratami, RAF zmienił taktyk? na nocne naloty na miasta, ktore bardzo łatwo mo?na było zlokalizowa?. Amerykanie jednak nie zgadzali si? z t? taktyk?. Podczas konferencji w Casablance w styczniu 1943 ^[6] przywodcy aliantow zdecydowali o poł?czeniu obu strategii, aby pokona? morale Niemcow ^[5] . Kampania rozpocz?ła si? w 1943, ale swoje apogeum osi?gn?ła dopiero jesieni? 1944, po wzro?cie produkcji samolotow. Ostatecznie te bombardowania nie miały decyduj?cego znaczenia dla przebiegu wojny. Wpłyn?ły demoralizuj?co na Niemcow, dokonały ogromnych spustosze?, ale nie osłabiły niemieckiego przemysłu wojennego. O wyniku wojny zadecydowało nie lotnictwo, a armie l?dowe ^[7] .

Przed wybuchem II wojny ?wiatowej wielkie mocarstwa posiadały ogromne zapasy broni chemicznej . Adolf Hitler nie zdecydował si? na u?ycie broni chemicznej, pomimo mo?liwo?ci zadania aliantom du?o wi?kszych strat, poniewa? obawiał si? zmasowanego odwetu. Zagro?enie było tym wi?ksze od 1943, poniewa? alianckie samoloty panowały ju? wowczas nad przestrzeni? powietrzn? Niemiec ^[8] . Do ko?ca wojny Brytyjczycy wyprodukowali 3 500 000 pociskow artyleryjskich i ponad 1 800 000 bomb lotniczych napełnionych gazem. Niemcy produkowały wielkie ilo?ci broni chemicznej oraz posiadały wielu ?ołnierzy przeszkolonych w u?yciu tej broni. Hitler jednak posiadał raporty z alianckich nalotow i wiedział, ?e nie powstrzyma alianckich lotow odwetowych. Niemiecka naziemna i powietrzna obrona przeciwlotnicza mogła zniszczy? jedynie 5-7% alianckich samolotow, ktorych reszta uderzała w cel ^[9] .

Zrzucenie bomb atomowych na Hiroszim? i Nagasaki w 1945 tak?e zalicza si? do grupy nalotow strategicznych.

Zobacz te? [ edytuj | edytuj kod ]

• Bombardowanie Drezna
• Bombardowanie Rotterdamu
• Bombardowanie Yarmouth
• Rajd Doolittle'a

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]