Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Luigi Carlo Farini
(ur.
22 pa?dziernika
1812
w
Russi
, zm.
1 sierpnia
1866
w
Quarto
) ?
włoski
lekarz, historyk i polityk, premier (1862-1863).
Studiował medycyn? w
Bolonii
, w 1845 napisał manifest Ruchu
Rimini
stawiaj?cy za cel wymuszenie reform ustrojowych w
Pa?stwie Ko?cielnym
. Po kl?sce tego ruchu został osobistym lekarzem
Hieronima Bonapartego
i podro?ował po Europie. Po amnestii ogłoszonej w 1846 przez nowo wybranego papie?a
Piusa IX
wrocił do Włoch, pracuj?c jako lekarz i zajmuj?c kilka stanowisk publicznych w
Rzymie
, 1849-1865 był deputowanym parlamentu
Piemontu
z
Turynu
. W 1850 napisał radykalnie antyrewolucyjn? broszur?
Storia della stato romano dal 1815 al 1850
(?Historia Pa?stwa Rzymskiego od 1815 do 1850”); wspierał wowczas
Cavoura
, wraz z ktorym brał udział w pracach rz?du
Massimo d’Azeglio
jako minister instrukcji publicznych (od pa?dziernika 1851 do maja 1852). W 1859 został mianowany piemonckim dyktatorem
Modeny
w zwi?zku z wybuchem wojny z
Austri?
, po?niej został mianowany przez Cavoura gubernatorem
Neapolu
. Od grudnia 1862 do marca 1863 mimo złego stanu zdrowia pełnił funkcj? premiera Włoch, nast?pnie zrezygnował ze stanowiska w celu kontynuowania leczenia.
