Linia kolejowa Rimini ? San Marino

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Linia kolejowa
Rimini ? San Marino
Mapa przebiegu linii kolejowej
Dane podstawowe
Długo??

31,5 km

Rozstaw szyn

950 mm

Sie? trakcyjna

3000 V DC

Zdjęcie LK
Wagon muzealny AB 03 na zachowanym odcinku przy tunelu Montale
Historia
Rok otwarcia

1932

Rok zawieszenia ruchu

1944

Multimedia w Wikimedia Commons

Linia kolejowa Rimini ? San Marino ? zlikwidowana kolej w?skotorowa , ktora ł?czyła Rimini we Włoszech i San Marino . Trasa została otwarta w 1932 roku po trzech i poł roku budowy. Była to zelektryfikowana linia kolejowa o długo?ci 31,5 km, rozstawie 950 mm oraz zasilana pr?dem stałym 3000 V [1] .

Historia [ edytuj | edytuj kod ]

Budowa linii została w cało?ci sfinansowana z włoskiego kapitału publicznego przez faszystowski rz?d Benito Mussoliniego po tym, jak sekretarz stanu do spraw zagranicznych hrabia Giuliano Gozi zawarł 26 marca 1927 roku umow? operacyjn? pomi?dzy dwoma pa?stwami [2] . Na mocy dekretu krolewskiego budow? i eksploatacj? trasy powierzono Societa Anonima delle Ferrovie e Tramvie Padane . Prace przy budowie linii rozpocz?ły si? 3 grudnia 1928 roku. Niecałe trzy lata po?niej, 12 czerwca 1932 roku trasa została oddana do u?ytku przez włoskiego ministra komunikacji Costanzo Ciano [3] . Codziennie kursowało od pi?ciu do sze?ciu par poci?gow. Czas przejazdu mi?dzy punktami ko?cowymi wynosił około 50 minut [1] . Flota składała si? z czteroosiowych wagonow o oznakowaniu od AB 01 do AB 04, pi?ciu wagonow doczepnych tego samego typu, wagonu pasa?erskiego dla ?Capitani reggenti” i 18 wagonow towarowych [4] .

Był to jak na swoje czasy zaawansowany system, b?d?cy kolejk? elektryczn?, zasilan? napowietrzn? trakcj? elektryczn?. Poci?gi pobierały energi? z trakcji za pomoc? systemu pantografow. Tory były w?skotorowe, co zapewniało korzy?ci pod wzgl?dem kosztow i łatwo?ci budowy, bior?c pod uwag? cechy geograficzne trasy, ale sprawiało, ?e kolej była niekompatybilna z sieci? włosk?. Wagony miały charakterystyczny wygl?d, były pomalowane w barwy narodowe San Marino, niebiesko-białe pasy uło?one poziomo; składy oferowały miejsca w pierwszej i trzeciej klasie. Na trasie znajdowało si? 17 tuneli, wszystkie zlokalizowane na terytorium Sammarinese, o długo?ci od około 50 m do 800 m [4] .

Trasa została cz??ciowo uszkodzona podczas bombardowania San Marino 26 czerwca 1944 roku, a od 4 lipca tego samego roku przestała obsługiwa? regularne poł?czenia. Ostatni kurs odbył si? w nocy z 11 na 12 lipca 1944 roku [5] .

Stan obecny [ edytuj | edytuj kod ]

Wi?kszo?? tuneli jest dobrze zachowana, a trzy z nich zostały sprawdzone pod k?tem bezpiecze?stwa, wyposa?one w o?wietlenie i otwarte dla pieszych. Wi?kszo?? innych albo została zamkni?ta ze wzgl?dow bezpiecze?stwa, albo zakupiona przez osoby prywatne. Wewn?trz ostatniego tunelu o długo?ci około 500 m, znajduj?cego si? najbli?ej dawnej stacji San Marino , nadal zachowały si? u?ywane niegdy? wagony kolejowe.

Niektore mosty i inne konstrukcje u?ywane dawniej przez kolej stały si? popularnymi punktami orientacyjnymi. Stacja Dogana znajduje si? obecnie w centrum du?ego parku miejskiego. Inne stacje zostały przekształcone w prywatne domy lub zburzone. Na torach kolejowych zbudowano ulice, drogi rowerowe i rezydencje.

Około 800-metrowy odcinek od stacji ko?cowej w stolicy San Marino został odrestaurowany i otwarty 21 lipca 2012 roku jako kolej muzealna [6] . Spo?rod tego 500 metrow biegnie w tunelu Montale. Badane jest, czy trasa ta mo?e zosta? przedłu?ona o trzy kilometry przez cztery kolejne tunele, w tym tunel spiralny, do Borgo Maggiore [7] .

We wrze?niu 2022 roku rozpocz?ł si? proces przygotowania wst?pnego projektu odbudowy odcinka pomi?dzy Borgo Maggiore i stolic? San Marino [8] . 8 listopada tego samego roku ogłoszono, ?e in?ynierowie Ferrovie dello Stato Italiane przeprowadzaj? inspekcj? linii w celu zbadania mo?liwo?ci jej ponownego otwarcia [9] .

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. ↑ a b Breve storia della Ferrovia . libertas.sm. [dost?p 2023-02-18]. ( wł. ) .
  2. ↑ Trenino Rimini-San Marino, pronti 2 milioni di euro dall’Italia . cittafuture.quotidiano.net. [dost?p 2023-02-18]. ( wł. ) .
  3. ↑ Jitka Skalicka: Majnova Trajneto . INTERNACIA FERVOJISTO 57-a eldonjaro. [dost?p 2023-02-03]. ( wł. ) .
  4. ↑ a b StrassenbahnMagazin: Vergessene Internationale (12/2017, S. 64 ff.) . Munchen: GeraNova Bruckmann Verlagshaus GmbH, 2017.
  5. ↑ History of the railway line between Rimini and the Republic of San Marino . bytrainsanmarino.com. [dost?p 2023-02-03]. ( ang. ) .
  6. ↑ Quel treno per San Marino . duegieditrice.it. [dost?p 2023-02-03]. ( wł. ) .
  7. ↑ Paralleli - il Carro Fc22 di San Marino . siciliaintreno.org. [dost?p 2023-02-03].
  8. ↑ Treno Rimini - San Marino. Avviato l'iter, il ministero sostiene il progetto . newsrimini.it. [dost?p 2023-02-03]. ( wł. ) .
  9. ↑ San Marino: i tecnici della Fondazione FS al lavoro per il ripristino del Treno Bianco Azzurro . chiamamicitta.it. [dost?p 2023-02-03]. ( wł. ) .

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

  • Atlas kolejowy Włoch i Słowenii / Atlante ferroviario d’Italia e Slovenia. . Schweers + Wall, 2010. ISBN  978-3-89494-129-1 .
  • Rimini ? San Marino in treno . ETR ? Editrice Trasporti su Rotaie, 2000. ISBN  88-85068-12-X .
?rodło: ? https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Linia_kolejowa_Rimini_?_San_Marino&oldid=72239095 ”