Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lew jaskiniowy
, europejski lub euroazjatycki lew jaskiniowy (
Panthera leo spelea
lub
Panthera spelaea
) ? wymarły
ssak
drapie?ny z
rodziny
kotowatych
.
Był prawdopodobnie najwi?kszym drapie?nikiem z grupy wielkich kotow z rodzaju
Panthera
jaki kiedykolwiek ?ył na Ziemi, około 25% wi?kszy od dzisiejszego
lwa afryka?skiego
i nieco wi?kszy od
tygrysa
. Wywodzi si? z linii afryka?skich prymitywnych lwow okre?lanych jako grupa
P. leo fossilis-spelaea
. Z wygl?du stanowił form? po?redni? mi?dzy wspołczesnym lwem a tygrysem. Ludzie pierwotni pozostawili jego liczne
wizerunki
w
jaskiniach
. Wi?kszo?? malowideł i rycin skalnych przedstawia lwy jaskiniowe bez grzywy, co sugeruje, ?e jej nie posiadały. Pokryte dług? i g?st? sier?ci?, osi?gały 3,5 m długo?ci (od głowy do ko?ca ogona). Samce wa?yły ?rednio 270-320 kg, a samice 175 kg. Samiec najwi?kszego ?yj?cego wspołcze?nie kota ?
tygrysa syberyjskiego
? wa?y ?rednio od 250 do 300 kg. ?ywił si?
koniowatymi
i
jeleniowatymi
.
Lew jaskiniowy egzystował w
plejstocenie
od co najmniej 300 tys. lat temu. Wymarł prawdopodobnie 10-11 tys. lat temu, podczas ostatniego
zlodowacenia
. Pewne niepotwierdzone przesłanki wskazuj?, ?e lew jaskiniowy zachował si? znacznie dłu?ej na
Bałkanach
, a? do epoki historycznej 2 tys. lat temu, a o jego wyst?powaniu w lasach Grecji wspominaj?
Herodot
i
Arystoteles
. Według tej teorii wyt?piono go około I w. n.e. Wi?kszo?? uczonych jest jednak zdania, i? te relacje mowi? o połnocnej rasie
lwa azjatyckiego
.
Jego głownym ?rodowiskiem były
stepy
i
lasy parkowe
na połnocy oraz połpustynne obszary południowej Eurazji. Nie był przystosowany do warunkow panuj?cych na terenach pokrytych ?niegiem, ani g?st? ro?linno?ci?. Lew jaskiniowy ?ył w całej Europie i w Azji, od Anglii do Syberii, a tak?e na terenie Polski
[1]
. W Polsce lew jaskiniowy znany jest ze stanowisk jaskiniowych na terenie Sudetow, Tatr oraz
Wy?yny Krakowsko-Cz?stochowskiej
. Jego szcz?tki spotykano rownie? na terenach otwartych znajduj?cych si? na Dolnym i Gornym ?l?sku, na Pomorzu oraz w Wielkopolsce
[2]
. Liczne szcz?tki zwierz?cia znalezione zostały w latach 1967?1970 w
Jaskini Nied?wiedziej
w Sudetach. Paleontolodzy podczas eksploracji jaskini wydobyli prawie kompletn? czaszk?, kr?gi, fragmenty miednicy i łopatki nale??ce do dorosłych osobnikow
[3]
.
Lew jaskiniowy jest najcz??ciej opisywany jako podgatunek
Panthera leo
- pod nazw?
P. l. spelea
. Badania genetyczne wykazuj? jednak wiele cech po?rednich pomi?dzy lwem jaskiniowym, wspołczesnym lwem (afryka?skim i indyjskim) i tygrysem, co sugeruje wydzielenie lwa jaskiniowego jako odr?bnego gatunku, ktory wyewoluował niezale?nie od
Panthera leo
[4]
. Z tych samych bada? wynika rownie?, ?e ameryka?ska linia lwow (
lew ameryka?ski
,
P. l. atrox
) jest bardzo blisko spokrewniona z lini? euroazjatyck?
[4]
[5]
. Prawdopodobnie lwy europejskie przedostały si? do Ameryki Połnocnej przez
most l?dowy Beringa
.
- ↑
Andrzej L. Ruprecht, Ssaki czwartorz?du Białostocczyzny - podsumowanie bada?
- ↑
K. Kowalski 1959 ↓
.
- ↑
Praca zbiorowa 1989 ↓
, s. 261-263.
- ↑
a
b
Systematic position of the cave lion Panthera spelaea (Goldfuss) based on cranial and dental characters. Marina Sotnikova, Pavel Nikolskiy, Geological Institute, Academy of Sciences of Russia, Pyzhevsky line 7, 119017, Moscow, Russia
- ↑
C.R. Harington, Canadian Museum of Nature March, 1996, American Lion
- Praca Zbiorowa:
Jaskinia Nied?wiedzia w Kletnie. Badania i udost?pnianie
. Wrocław: Polska Akademia Nauk Oddział we Wrocławiu, 1989.
ISBN
83-04-03037-3
.
- K. Kowalski:
Katalog ssakow plejstocenu Polski
. Warszawa: PWN, 1959.
Identyfikatory zewn?trzne: