Lew Oborin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lew Oborin
Ilustracja
Lew Oborin podczas I Konkursu Chopinowskiego (1927)
Imi? i nazwisko

Lew Nikołajewicz Oborin

Data i miejsce urodzenia

11 wrze?nia 1907
Moskwa

Data i miejsce ?mierci

5 stycznia 1974
Moskwa

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka powa?na

Odznaczenia
Ludowy Artysta ZSRR Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order „Znak Honoru” Order Czerwonego Sztandaru Pracy
Lew Oborin podczas koncertu w NRD , 26 listopada 1951
Grob Lwa Oborina na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie

Lew Nikołajewicz Oborin , ros.   Лев Николаевич Оборин (ur. 29 sierpnia ? / 11 wrze?nia   1907 w Moskwie , zm. 5 stycznia 1974 tam?e) ? rosyjski pianista i pedagog muzyczny; zwyci?zca I Mi?dzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1927).

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Młodo?? i wykształcenie [ edytuj | edytuj kod ]

W czasie wczesnego dzieci?stwa rodzina Oborina zmieniała miejsce zamieszkania, a w 1914 osiadła w Moskwie. W latach 1914?1921 Oborin ucz?szczał do Szkoły Muzycznej Gniesinych, gdzie stwierdzono, ?e posiada słuch absolutny . Uczył si? rownolegle gry na fortepianie i kompozycji [1] . W latach 1921?1926 studiował gr? na fortepianie i kompozycj? w Konserwatorium Moskiewskim . Pobierał tak?e lekcje z dyrygentury. Studia uko?czył z wyro?nieniem [2] .

Kariera pianistyczna [ edytuj | edytuj kod ]

W 1927 zwyci??ył w I Mi?dzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie [3] . Po tym sukcesie rozpocz?ła si? jego kariera. W niedługim czasie dał koncerty w Polsce i Niemczech, jednak po powrocie do Moskwy, a? do 1945 wyst?pował jedynie w ZSRR [4] . W 1936 po raz pierwszy zagrał wspolnie z rosyjskim skrzypkiem Dawidem Ojstrachem , z ktorym od tego czasu wyst?pował i wspołpracował przez ponad 25 lat. Od 1941 do 1963 grał w trio muzycznym z Dawidem Ojstrachem ( skrzypce ) i Swiatosławem Knuszewickim ( wiolonczela ) [5] . Po II wojnie ?wiatowej zacz?ł dawa? koncerty w wielu krajach europejskich, w Stanach Zjednoczonych i Japonii. Wiele razy powracał te? do Polski [4] .

W 1949 [6] i 1955 [7] był zapraszany do grona jurorow Konkursow Chopinowskich , gdzie pełnił te? funkcj? wiceprzewodnicz?cego. Był te? w jury konkursow w Moskwie, Lizbonie, Pary?u, Leeds i Zwickau [8] .

Przez wiele lat był pedagogiem w Konserwatorium Moskiewskim. W trakcie swej pracy pedagogicznej wykształcił wielu wybitnych muzykow. Do jego uczniow nale?? m.in.: Władimir Aszkenazy , Giennadij Ro?diestwienski , Michaił Woskriesienski i Natalija Gawriłowa [8] .

Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie [9] .

Repertuar [ edytuj | edytuj kod ]

W trakcie swej kariery nagrał wiele płyt z muzyk? m.in. Fryderyka Chopina , Ludwiga van Beethovena , Arama Chaczaturiana , Josepha Haydna i Felixa Mendelssohna-Bartholdy'ego [10] .

Nagrody i odznaczenia [ edytuj | edytuj kod ]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. Dybowski 2005 ↓ , s. 31.
  2. Dybowski 2005 ↓ , s. 32.
  3. Wysocki 1987 ↓ , s. 21.
  4. a b Dybowski 2005 ↓ , s. 34.
  5. Jonathan Summers: Lev Oborin ? biography . [w:] A?Z of Pianists [on-line]. naxos.com. [dost?p 2016-03-22]. ( ang. ) .
  6. Wysocki 1987 ↓ , s. 57.
  7. Wysocki 1987 ↓ , s. 63.
  8. a b Dybowski 2005 ↓ , s. 36.
  9. Некрополь мастеров искусств: Оборин Лев Николаевич (1907?1974) . narnecropol.narod.ru. [dost?p 2016-03-23]. ( ros. ) .
  10. Lev Oborin ? discography . allmusic.com. [dost?p 2016-03-22]. ( ang. ) .

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

  • Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursow Chopinowskich w Warszawie . Warszawa: Selene, 2005, s. 31?36. ISBN  83-910515-1-X .
  • Stefan Wysocki: Wokoł Konkursow Chopinowskich . Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN  83-212-0443-0 .
  • Софья Михайловна Хентова Лев Оборин , Музыка, 1964.