Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konwencjonalizm
? przyrodoznawczy kierunek filozoficzny, powstały w V w. p.n.e. (
Protagoras
,
Arystyp
,
sofi?ci
), a rozwini?ty w ko?cu XIX i w XX w. (
Poincare
,
Bergson
,
Ajdukiewicz
), w my?l ktorego wszystkie twierdzenia i teorie o charakterze naukowym s? konwencjami (tzn. maj? umowny charakter). Rol? pełnion? przez te konwencje jest wygoda my?lenia w procesach poznania i warto?ciowania w danym wycinku czasoprzestrzeni, co ? w przekładzie potocznym ? jest takim rozeznawaniem si? w pewnej rzeczywisto?ci, w ktorym umownie przyjmuje si? okre?lone s?dy za prawdziwe b?d? nieprawdziwe oraz okre?lone rzeczy za dobre lub pi?kne b?d? złe lub brzydkie. Niejako ?u?ytkowym przekazem” konwencjonalizmu jest to, i? w praktyce nie ma wiecznie niezmiennych stanowisk wobec realiow ? z racji tego, ?e rozwojow? natur? ma my?l ludzka.
Istnieje konwencjonalizm:
- umiarkowany ? istniej? pewne do?wiadczenia, ktore zmuszaj? nas do uznania pewnych s?dow (np. zdania sprawozdawcze), ale s? te? do?wiadczenia, ktore nie zmuszaj? nas i potrzebna jest konwencja, by dowiedzie? si? czym to co? jest.
- skrajny - ro?nica mi?dzy konieczno?ci? w jednym j?zyku i brakiem konieczno?ci uznania tych s?dow w innym wynika z samej natury j?zyka
[1]
- ↑
Kazimierz
K.
Ajdukiewicz
Kazimierz
K.
,
Wybor pism: Obraz ?wiata i aparatura poj?ciowa
, [w:]
Anna
A.
Jedynak
,
Ajdukiewicz
, My?li i Ludzie, Warszawa: "Wiedza Powszechna", 2003, s. 166-182,
ISBN
978-83-214-1293-1
[dost?p 2023-09-26]
.
