Kazuo Fukushima ( jap. 福島 和夫 Fukushima Kazuo ; ur. 11 kwietnia 1930 w Tokio ^[1] , zm. 19 sierpnia 2023 ^[2] ) ? japo?ski kompozytor i muzykolog .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Kompozycji uczył si? samodzielnie ^{[1] [3]} . W 1953 roku zwi?zał si? z eksperymentaln? grup? artystyczn? Jikken K?b? ^{[1] [3] [4]} . Został zauwa?ony i doceniony, gdy jego utwor Ekagura nagrodzono na Festiwalu Muzyki Wspołczesnej w Karuizawie w 1958. Tytuł zaczerpni?ty z sanskrytu i oznaczaj?cy koncentracj?, precyzyjnie oddaje charakter muzyki: ekspresyjna, rapsodyczna i ekstremalnie intensywna. Igor Strawinski zarekomendował wykonanie tego utworu podczas Los Angeles Monday Evening Concerts w 1959 roku ^{[3] [5] [6]} .

W 1961 roku Fukushima został zaproszony na Internationale Ferienkurse fur Neue Musik w Darmstadcie by wygłosi? wykład na temat dramatu n? i wspołczesnej muzyki japo?skiej . W 1963 roku otrzymał od Japan Society of New York stypendium w ramach programu wymiany (travelling fellowship). Rok po?niej, po powrocie do kraju, został wykładowc? muzyki w Ueno Gakuen College w Tokio ^{[1] [3]} . W 1973 roku ufundował w ramach tej uczelni Nihon Ongaku Shiy?-shitsu (Research Archives for Japanese Music), ktorego został dyrektorem ^[3] . Jego ksi??ki i artykuły dotycz?ce muzyki japo?skiej, zwłaszcza gagaku (klasyczna muzyka dworska) i sh?my? (?piew buddyjskich mnichow) odzwierciedlaj? jego głowne zainteresowanie badawcze ^[3] .

Wi?kszo?? kompozycji Fukushimy jest przeznaczona na stosunkowo niewielkie zespoły instrumentalne. Komponuje głownie utwory na flet ^[5] . Zarowno w gagaku, jak i w muzyce teatru n? flet odgrywa wa?n? rol?. Podobnie dla Fukushimy jest on bardzo istotnym instrumentem. W swojej tworczo?ci kompozytor ł?czy elementy tradycyjnej muzyki japo?skiej z osi?gni?ciami zachodniej awangardy ^[1] , szczegolnie dodekafoni? ^[5] . Wspołpracował z wiod?cymi flecistami, m.in. z Severino Gazzellonim ^[3] . Fukushima otrzymał wiele nagrod za swoje kompozycje, m.in. był dwukrotnie nagradzany na ?wiatowych Dniach Muzyki ISCM ? za Hi-ky? ( The Flying Mirror , 1962) i Tsuki-shiro ( The Spirit of the Moon , 1965) ^{[3] [7]} .

Wybrane kompozycje ^[3] [ edytuj | edytuj kod ]

• Todaenai shi ( Uninterrupted Poem ) na skrzypce (1953)
• Requiem na flet (1956)
• Ekagura ( Concentration ) na flet i fortepian (1958)
• 3 Pieces from Chu-u na flet i fortepian (1958);
• Kadha hi-haku (The Flying Spirit) na orkiestr? kameraln? (1959)
• Kadha karuna ( Poem of Compassion ) na 2 flety, fortepian i b?ben (1960, wer. na flet i fortepian 1962)
• Shizu-uta na sopran, chor ?e?ski, 2 flety i harf? (1961)
• Hi-ky? ( The Flying Mirror ) na flet, instrumenty smyczkowe i perkusj? (1962)
• Mei na flet (1962)
• Kadha no.4 na flet (1963)
• Tsuki-shiro ( The Spirit of the Moon ) na fortepian, harf? i perkusj? (1965)
• Sui-rin na 2 flety i 2 perkusje (1967)
• Mizu no wa ( Ring of Water ) na flet (1968)
• Shun-san ( A Hymn to Spring ) na flet (1969)
• Rankei na oboj (1970)
• Rai na flet i fortepian (1971)
• Sui-en na fortepian (1972)
• Kashin ( Flower’s Heart ) na 2 shakuhachi, biw?, perkusj? i kontrabas (1973)
• Kaei ( Flower’s Shadow ) na shakuhachi i perkusj? (1975)
• Ranj? na organy (1977)

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Seon Hee Jang: Interpretation of Extended Techniques in Unaccompanied flute Works by East-Asian Composers: Isang Yun, Toru Takemitsu, and Kazuo Fukushima . etd.ohiolink.edu, 2007. [dost?p 2017-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-08)]. ( ang. ) .