Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julio Alvarez del Vayo wr?czaj?cy odznaczenia ?ołnierzom po
bitwie nad Ebro
1 sierpnia 1938
Julio Alvarez del Vayo
(ur.
9 lutego
1891
w
Villaviciosa de Odon
, zm.
3 maja
1975
w
Genewie
) ?
hiszpa?ski
polityk i publicysta.
Studiował prawo w
Madrycie
,
Saragossie
i
Valladolid
, a 1911-1913 nauki polityczne i ekonomi? w
Londynie
, gdzie wst?pił do
PSOE
. W 1913 podj?ł studia na uniwersytecie w
Lipsku
, gdzie wł?czył si? w aktywn? działalno?? ruchu
socjalistycznego
; poznał wowczas
Ro?? Luksemburg
. Za udział w protestach i demonstracjach został wydalony z Niemiec, 1914-1916 mieszkał w
Nowym Jorku
, nast?pnie udał si? do
Danii
, nast?pnie do
Szwajcarii
, gdzie pracował jako korespondent wojenny; poznał wtedy
Lenina
. Był
lewicowym
socjalist?. W czerwcu 1931 został ambasadorem Hiszpanii w
Meksyku
, nast?pnie mianowano go ambasadorem w
ZSRR
podczas
wojny domowej w Hiszpanii
1936-1937 i ponownie od 1938 pełnił funkcj? ministra spraw zagranicznych rz?du republika?skiego, poza tym 1936-1937 był komisarzem wojennym i 1937-1938 przewodnicz?cym delegacji przy
Lidze Narodow
. Od 1939 przebywał na emigracji, w 1946 został usuni?ty z PSOE. W 1963 ukazał si? polski wybor jego wspomnie? pt.
Edukacja radykała
.
