Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Josef Bohuslav Foerster
(ur.
30 grudnia
1859
w
Pradze
, zm.
29 maja
1951
Novem Vestci
[1]
[2]
) ?
czeski
kompozytor i pedagog.
W latach 1879?1882 uczył si? w Praskiej Szkole Organowej
[1]
[2]
. Pełnił funkcj? organisty w ko?ciele ?w. Wojciecha na Nowym Mie?cie (1882?1888) i chormistrza w
ko?ciele Matki Bo?ej ?nie?nej
(1889?1894)
[2]
. Pisywał krytyki muzyczne do praskiej gazety
Narodni listy
[1]
. W 1888 roku po?lubił sopranistk? Bert? Lautererov? (1869?1936)
[2]
. W 1893 roku wyjechał do
Hamburga
, gdzie uczył muzyki i pisał artykuły do
Hamburger Freie Presse
i
Hamburger Nachrichten
, a od 1901 roku prowadził klas? fortepianu w konserwatorium hamburskim
[1]
. Poznał wowczas
Gustava Mahlera
[1]
. W 1903 roku przeprowadził si? wraz z ?on? do
Wiednia
, gdzie wykładał kompozycj? w Neues Konservatorium i pisał do
Die Zeit
[1]
. W 1918 roku wrocił do
Pragi
[1]
[2]
. Uczył kompozycji w
Konserwatorium Praskim
(1919?1931) i na
Uniwersytecie Karola
(1920?1936)
[2]
. W latach 1931?1939 był prezesem
?eske akademie v?d a um?ni
[1]
[2]
. W 1945 roku otrzymał tytuł
artysty narodowego
[2]
.
Opublikował kilka esejow, a tak?e szczegołow? autobiografi? (Praga 1929?1947)
[2]
.
W swojej tworczo?ci kontynuował tradycje
romantyczne
[1]
[2]
. Najwi?ksze znaczenie maj? powstałe przed
I wojn? ?wiatow?
opery, utwory wokalne i instrumentalne
[2]
. W operach kontynuował tradycje
Smetany
i
Fibicha
, jego dzieła cechuj? si? realizmem i pogł?bion? psychologi? postaci, w warstwie muzycznej zbli?ał si? do
modernizmu
[1]
. Modernistyczne w zakresie
melodyki
i
harmoniki
pie?ni i utwory orkiestrowe Foerstera wykazuj? pokrewie?stwo z tworczo?ci?
Gustava Mahlera
[1]
. Symfonie maj? charakter
programowy
, nie nawi?zuj?c jednak bezpo?rednio do ?adnego utworu literackiego
[1]
.
(na podstawie materiałow ?rodłowych
[1]
)
Utwory orkiestrowe
- symfonie: I
d-moll
(1888), II
F-dur
(1885), III
D-dur ??ivot”
1894, IV
c-moll ?Velika noc”
1905, V
d-moll
1929)
- suity orkiestrowe:
V horach
(1884),
Cyrano de Bergerac
(1903),
Ze Shakespeara
(1909),
Jaro
(1911),
Ji?inska suita
(1923)
- uwertury i poematy symfoniczne:
Tragicka ouvertura
(1895),
Slavostni ouvertura
(1907),
Me mladi
(1900),
Legenda o ?t?sti
(1909),
Jaro a touha
(1912)
- I koncert skrzypcowy c-moll
(1911)
- II koncert skrzypcowy d-moll
(1926)
- Koncert wiolonczelowy
(1931)
- Capriccio
na flet i mał? orkiestr? (1941)
Utwory kameralne
- Nonet
na skrzypce, altowk?, wiolonczel?, kontrabas, flet, oboj, klarnet, fagot i rog (1931)
- Kwintet
na instrumenty d?te (1909)
- Komorni hudba
na fortepian i kwartet smyczkowy (1928)
- kwartety smyczkowe: I
E-dur
(1888), II
D-dur
(1893), III
C-dur
(1907), IV
F-dur
(1944)
- tria fortepianowe: I
f-moll
(1890), II
B-dur
(1894), III
a-moll
(1921)
- 3 sonaty skrzypcowe
- 2 sonaty wiolonczelowe
Pie?ni na głos i fortepian
- Erotikon
(1896)
- Pisn? touhy
(1897)
- Pisn? jarni a podzimni
(1896?1898)
- Passiflora
(1896?1906)
- Pohadka o dlouhe touze
(1910)
- Hrst klas?
(1905?1916)
- U bran ?t?sti
(1945)
Utwory wokalno-instrumentalne
- Stabat Mater
na chor mieszany, orkiestr? i organy (1892)
- Glagolska m?e
(1923)
- oratorium
Svaty Vaclav
na głosy solowe, chor mieszany, orkiestr? i organy (1928)
- Te Deum
na chor mieszany, orkiestr? i organy (1931)
- Missa in honorem Beatae Mariae Virginis
(1948)
Kantaty
- Mrtvym brat?im
na głosy solowe, chor mieszany, orkiestr? i organy (1918)
- ?ty?i bohaty?i
na chor mieszany i orkiestr? (1913?1921)
- Maj
na baryton, chor mieszany, recytatora i orkiestr? (1936)
- Pise? bratra slunce
na baryton, chor mieszany i orkiestr? (1944)
- Kantata 1945
na głosy solowe, chor mieszany i orkiestr? (1945)
Opery
- Debora
(1891, wyst. Praga 1893)
- Eva
(1897, wyst. Praga 1899)
- Jessika
(1904, wyst. Praga 1905)
- Nep?emo?eni
(1917, wyst. Praga 1918)
- Srdce
(1922, wyst. Praga 1923)
- Bloud
(1936, wyst. Praga 1936)
- ↑
a
b
c
d
e
f
g
h
i
j
k
l
m
Encyklopedia Muzyczna PWM
. T. 3. Cz??? biograficzna efg. Krakow: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 130.
ISBN
83-224-0344-5
.
- ↑
a
b
c
d
e
f
g
h
i
j
k
Baker’s Biographical Dictionary of Musicians
. T. Volume 2 Conf?Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1142?1143.
ISBN
0-02-865527-3
.