Jaques Barrot

Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1937 Yssingeaux
Data i miejsce ?mierci	3 grudnia 2014 Neuilly-sur-Seine
Multimedia w Wikimedia Commons

Jaques Barrot (ur. 3 lutego 1937 w Yssingeaux , zm. 3 grudnia 2014 w Neuilly-sur-Seine ^[1] ) ? francuski polityk, były minister w kilku rz?dach i wieloletni parlamentarzysta, od 2004 do 2010 wiceprzewodnicz?cy Komisji Europejskiej .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Studiował prawo i socjologi?, uko?czył studia w Instytucie Nauk Politycznych w Pary?u . Zaanga?owany w działania ugrupowa? centrowych, na bazie ktorych w 1978 powstała Unia na rzecz Demokracji Francuskiej . Od 1967 do 2004 (z przerwami na czas pełnienia funkcji rz?dowych) sprawował mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego , skutecznie ubiegaj?c si? o reelekcj? w ka?dych kolejnych wyborach do 2002 wł?cznie w departamencie Gorna Loara . Pełnił te? szereg funkcji w administracji terytorialnej. Był radnym (1966?1976) i nast?pnie do 2001 przewodnicz?cym rady generalnej Gornej Loary, od 1971 zast?pc? mera Yssingeaux , a od 1989 do 2001 merem tego miasta.

W rz?dzie Jacques’a Chiraca w 1974 został sekretarzem stanu ds. mieszkalnictwa. Pełnił t? funkcj? te? w dwoch gabinetach Raymonda Barre , w jego trzecim rz?dzie po raz pierwszy wszedł w skład rady ministrow, obejmuj?c w 1978 tek? ministra handlu, a rok po?niej kierownictwo w resorcie zdrowia i polityki socjalnej. Urz?dowanie zako?czył w 1981. Ponownie wchodził w skład rz?du w obu gabinetach Alaina Juppe jako minister pracy (od pa?dziernika 1995 do czerwca 1997).

Został skazany na kar? o?miu miesi?cy pozbawienia wolno?ci z warunkowym zawieszeniem jej wykonania za finansowanie swojej partii z pieni?dzy publicznych. Sprawa została jednak obj?ta amnesti? ogłoszon? przez Jacques’a Chiraca ^[2] .

W ramach centrowej UDF nale?ał do zwolennikow bliskiej wspołpracy z gaullistami . W 2002 opowiedział si? za kandydatur? ubiegaj?cego si? o reelekcj? prezydenta Jacques’a Chiraca. Po wyborach parlamentarnych przyst?pił do Unii na rzecz Ruchu Ludowego .

W kwietniu 2004 został członkiem Komisji Europejskiej Romano Prodiego w miejsce powołanego w skład rz?du Michela Barniera . Powierzono mu sprawy polityki regionalnej (od maja 2004 odpowiadał za nie wspolnie z Peterem Balazsem ). Zrezygnował w zwi?zku z tym z mandatu poselskiego. W listopadzie tego samego roku w nowej KE pod kierownictwem Jose Manuela Barroso obj?ł stanowisko wiceprzewodnicz?cego oraz komisarza ds. transportu. W maju 2008 został komisarzem ds. wymiaru sprawiedliwo?ci, obszaru wolno?ci i bezpiecze?stwa. Zako?czył urz?dowanie w lutym 2010. W tym samym roku powołany w skład Rady Konstytucyjnej ^[1] .

Jego syn Jean-Noel Barrot rownie? zaanga?ował si? w działalno?? polityczn?.

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Nota biograficzna na stronie Komisji Europejskiej . [dost?p 2024-02-09]. ( ang. ) .
• Jacques Barrot na stronie Zgromadzenia Narodowego XII kadencji . [dost?p 2023-05-06]. ( fr. ) .