Jozef Nowicki

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	9 marca 1766 Warszawa
Data i miejsce ?mierci	29 / 30 listopada 1830 Warszawa
Przebieg słu?by
Siły zbrojne	Wojsko I Rzeczypospolitej Armia Ksi?stwa Warszawskiego Wojsko Polskie Krolestwa Kongresowego
Głowne wojny i bitwy	wojna polsko-rosyjska , insurekcja ko?ciuszkowska
Odznaczenia

Jozef Nowicki (ur. 9 marca 1766 w Warszawie , zm. 29 / 30 listopada 1830 w Warszawie) ? generał brygady Wojsk Polskich, sekretarz generalny Komisji Rz?dowej Wojny .

Od stycznia 1783 był chor??ym kawalerii narodowej wojsk koronnych, od 1785 w stopniu porucznika z przydziałem do Szkoły Rycerskiej . Brał udział w wojnie rosyjsko-tureckiej w 1788 (jako ochotnik), jesieni? t.r. wyst?pił z wojska, przechodz?c do słu?by cywilno-wojskowej. W 1791 jako rotmistrz Kawalerii Narodowej powrocił do czynnej słu?by i w nast?pnym roku wzi?ł udział w wojnie z Rosj? w obronie Konstytucji Majowej . Ranny pod Turzyn?, wyjechał na kuracj?. Ponownie w wojsku podczas powstania ko?ciuszkowskiego , pocz?tkowo jako major, potem awansowany na podpułkownika, wicebrygadiera i brygadiera; uczestniczył w walkach pod Dubienk?, Chełmem i Warszaw? (na Pradze). Ponownie ranny w bitwie pod Tyrzynem.

Ponad 10 lat pozostawał poza słu?b? wojskow?. Od 1806 ?inspektor popisow” I Legii w randze podpułkownika. W listopadzie 1809 awansowany na pułkownika, był komendantem kwatery głownej ksi?cia Jozefa Poniatowskiego i szefem sztabu 3 Okr?gu Wojskowego, po?niej szefem sztabu 18 dywizji (V korpusu) i 7 dywizji (X korpusu). Trafił do niewoli po walkach o Gda?sk w 1813.

Po powrocie do kraju w 1814 został mianowany komendantem departamentu bydgoskiego. W kwietniu 1816 obj?ł funkcj? sekretarza generalnego Komisji Rz?dowej Wojny, ktor? pełnił do ko?ca ?ycia. W pa?dzierniku 1818 otrzymał awans na generała brygady.

Był jednym z sze?ciu generałow, ktorzy ponie?li ?mier? w noc wybuchu powstania listopadowego z r?k polskich ?ołnierzy; w odro?nieniu od pozostałych zabitych zgin?ł przypadkiem, podchor??owie pomylili go ze znienawidzonym rosyjskim gubernatorem Lewickim ^[1] .

W ci?gu wieloletniej słu?by wojskowej odznaczony m.in. Krzy?em Kawalerskim Orderu Virtuti Militari (1808), Orderem Legii Honorowej (czerwiec 1812 Krzy? Kawalerski, czerwiec 1813 Krzy? Oficerski), Orderem ?w. Anny II klasy z brylantami (1818), Orderem ?w. Stanisława II klasy (1820), Znakiem Honorowym za 30 lat słu?by (1830) ^[2] , Krzy?em Kawalerskim Orderu Obojga Sycylii ^[3] .

Był członkiem lo?y wolnomularskiej Wolno?? Odzyskana ^[4] .

Nazwisko Nowickiego znalazło si? wraz z sze?cioma innymi na wzniesionym na rozkaz cara Mikołaja I obelisku na Placu Saskim w Warszawie. Pomnik rozebrano w r. 1917.

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Jan Ziołek: Jozef Nowicki , w: Polski Słownik Biograficzny , tom XXIII, 1978