Halina Szyrmerowa
, z domu Donimirska, pseud. Halszka (ur.
18 stycznia
1918
w
Czerninie
koło
Sztumu
, zm.
22 pa?dziernika
2008
) ? polska działaczka społeczna, ?ołnierz
Armii Krajowej
, uczestniczka
powstania warszawskiego
, honorowa obywatelka Sztumu.
Pochodziła ze znanej rodziny ziemia?skiej, zasłu?onej dla polsko?ci na Pomorzu; była cork?
Witolda Donimirskiego
(1874?1939) i
Wandy z Sikorskich
(1890?1974), po matce wnuczk? Stanisława Sikorskiego (1855?1929), ziemianina z Kaszub, działacza narodowego i wieloletniego posła do sejmu pruskiego, oraz prawnuczk?
Ignacego Łyskowskiego
(1820?1886), rownie? zasiadaj?cego w sejmie pruskim, inicjatora tworzenia polskich biblioteczek ludowych na Warmii.
Od wczesnej młodo?ci wł?czona była w polsk? prac? o?wiatow? na Powi?lu. Kształciła si? w gimnazjum siostr nazaretanek w
Rabce
(1931?1936), w 1937 podj?ła studia w
Szkole Głownej Handlowej
w Warszawie.
Pierwsze lata okupacji sp?dziła w
Ko?uszkach
koło Sochaczewa, gdzie uczestniczyła w
tajnym nauczaniu
. Po?niej krotko pracowała w charakterze urz?dniczki na Lubelszczy?nie. W marcu 1943 znalazła si? ponownie w Warszawie i pod pseudonimem Halszka wst?piła w szeregi Armii Krajowej. Odbyła przeszkolenie sanitarne oraz wojskowe i skierowana została do pracy w Szpitalu Malta?skim, gdzie opiekowała si? rannymi partyzantami i uczestnikami AK-owskich akcji bojowych. Sprawowała te? opiek? nad grup? dzieci z okolic Zamo?cia, ktore odbito z transportu do Niemiec. W powstaniu warszawskim była rownie? sanitariuszk? (w
batalionie ?Miotła”
), niosła pomoc rannym na Starowce i w ?rodmie?ciu. Po kl?sce powstania została wywieziona na przymusowe roboty do Niemiec.
Po II wojnie ?wiatowej nale?ała do pionierow polskiej administracji i ?ycia kulturalno-społecznego w Olsztynie i okolicach. Jako ochotniczka przybyła do
Olsztyna
31 marca 1945 w składzie pierwszej Grupy Operacyjnej Ministerstwa Komunikacji; zatrudniona została jako sekretarka pełnomocnika rz?du na okr?g warmi?sko-mazurski
Jakuba Prawina
, a potem wojewody olszty?skiego
Zygmunta Robla
. Uczestniczyła w organizowaniu kursow repolonizacyjnych dla Warmiakow i Mazurow. Weszła w skład zarz?du okr?gu
Zwi?zku Harcerstwa Polskiego
. W 1946 wyszła za m?? za kapitana dyplomowanego Jozefa Szyrmera, owczesnego naczelnika Wydziału Wojskowego Urz?du Wojewodzkiego w Olsztynie, weterana kampanii wrze?niowej.
Od 1954 pracowała w olszty?skiej ksi?garni ?Veritas”, a od 1969 na etacie oddziału
Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego
. Była rownie? przewodniczk?
PTTK
. Na emerytur? przeszła w 1974.
Była autork? wierszy patriotycznych, niewydanych drukiem (były odczytywane na spotkaniach i zebraniach konspiracyjnych). W 2003 opublikowała tom wspomnie?
Był taki ?wiat...: Moj wiek XX
(wcze?niej wspomnienia publikowała na łamach prasy, m.in.
W domu moich rodzicow
, ?Jantarowe Szlaki”, 1979, nr 4). Nale?ała do
?wiatowego Zwi?zku ?ołnierzy Armii Krajowej
. Została odznaczona m.in.
Krzy?em Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
,
Krzy?em Walecznych
,
Krzy?em Armii Krajowej
,
Warszawskim Krzy?em Powsta?czym
,
Medalem Rodła
,
Odznak? Honorow? za Zasługi dla Wojewodztwa Warmi?sko-Mazurskiego
. Sztum nadał jej tytuł honorowego obywatela.
Zmarła 22 pa?dziernika 2008, pochowana została na
Cmentarzu Pow?zkowskim
, w grobie rodzinnym (kwatera 229p). Z jej siedmiorga rodze?stwa:
Olgierd Donimirski
(1913?2004) był znanym działaczem narodowym na Powi?lu, a w 1945 pierwszym tymczasowym starost? olszty?skim; Stanisław (1928?2012) został chemikiem (1965 doktor nauk technicznych), pracownikiem
Wojskowej Akademii Technicznej
; Ewa (1922?1944) poległa w powstaniu warszawskim. Ewa, Bogumiła (1919?1969, po?niej Krzysztofikowa) oraz Irena (1920?2007, po?niej zam??na Rialland) Donimirskie w latach okupacji dwukrotnie były wi?zione przez gestapo w
Grudzi?dzu
.