한국   대만   중국   일본 
Granatnik RPG-7 ? Wikipedia, wolna encyklopedia Przejd? do zawarto?ci

Granatnik RPG-7

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
RPG-7
Ilustracja
Pa?stwo

  ZSRR

Rodzaj

r?czny granatnik przeciwpancerny

Obsługa

2 (celowniczy, amunicyjny)

Historia
Produkcja

od 1961

Dane techniczne
Kaliber

40 mm
40?105 mm (głowicy granatu)

Wymiary
Długo??

1000 mm

Długo?? lufy

650 mm

Masa
broni

6,30 kg (niezaładowany z celownikiem optycznym)

Inne
Pr?dko?? pocz. pocisku

120 m/s

Szybkostrzelno?? praktyczna

4?6 strz./min.

Zasi?g skuteczny

300?500 m

Przebijalno?? pancerza

260 mm (PG-7V) ? 700 mm + ERA (PG-7VR)

R?czny granatnik przeciwpancerny RPG-7 ? radziecki , r?czny granatnik przeciwpancerny , u?ywany w pa?stwach Układu Warszawskiego oraz wielu innych krajach, głownie Trzeciego ?wiata [1] .

Udoskonalon? wersj? granatnika RPG-7 jest ameryka?ski granatnik PSRL-1 .

Rozwoj [ edytuj | edytuj kod ]

RPG-7 ( Rucznoj Protiwotankowyj Granatomiot, ros. Pучной Противотанковый Γранатомёт ? R?czna Przeciwczołgowa Wyrzutnia Granatow ) był podstawowym ?rodkiem przeciwpancernym dru?yny piechoty zmotoryzowanej [2] .

Prostota obsługi, niski koszt i efektywno?? sprawiły, ?e stał si? najpopularniejsz? broni? w swojej klasie. Obecnie u?ywa go około czterdziestu krajow i jest produkowany w ro?nych wariantach w dziewi?ciu krajach. Sw? popularno?? zdobył rownie? w siłach nieregularnych, partyzantce i ugrupowaniach terrorystycznych. Był powszechnie stosowany przez tego rodzaju organizacje w ostatnich konfliktach w Somalii , Afganistanie i Iraku [3] [2] .

Popularn? wersj? jest RPG-7D przeznaczony dla spadochroniarzy. Mo?e by? rozło?ony na dwie cz??ci, co ułatwia transport. Popularno?? zyskał te? l?ejszy ni? inne ? Typ 69 produkcji chi?skiej .

RPG-7 został dostarczony po raz pierwszy do armii radzieckiej w 1961 roku. Pierwotny projekt bazował na konstrukcji dwoch broni z okresu II wojny ?wiatowej : Bazooka i Panzerfaust . Produkowana obecnie przez Rosj? wersja to RPG-7W2 , zdolna do strzelania pociskami tandemowymi HEAT , odłamkowymi i z głowic? paliwowo-powietrzn? . Oprocz standardowego celownika optycznego PGO-7 u?ywa si? dodatkowego urz?dzenia celowniczego UP-7V, ktore pozwala na stosowanie amunicji o zwi?kszonym zasi?gu. RPG-7D3 jest odpowiednikiem wersji dla spadochroniarzy. Obie wersje RPG-7W2 i RPG-7D3 zostały przyj?te przez rosyjsk? armi? w 2001 [3] [2] .

RPG-7 u?ywany jest w Polsce od 1964 roku, pocz?tkowo pod oznaczeniem rgppanc-7 [4] . Podj?to nast?pnie w Polsce produkcj? nabojow PG-7W, a od 1972 roku PG-7WM, o mniejszym kalibrze i masie głowicy, lecz wi?kszej przebijalno?ci [4] . W 1970 roku weszła na uzbrojenie w Polsce wersja RPG-7D [4] . Od 1998 roku stosowane s? celowniki noktowizyjne PCS-5 Przemysłowego Centrum Optyki [4] .

Budowa [ edytuj | edytuj kod ]

Konstrukcja wyrzutni oparta jest o stalow? rur? o ?rednicy 40 mm, długo?ci 953 mm i wadze 7 kg. ?rodkowa cz??? jest pokryta drewnian? okładzin? termoizolacyjn?, a tylna rozszerza si? ku ko?cowi, co redukuje odrzut i osłania przed podmuchem. Celownikiem podstawowym jest celownik optyczny PGO-7 (1P38) z pryzmatycznym układem odwracaj?cym. Celownik ten posiada skal? dalmiercz? (do 1000 m dla celu o wysoko?ci 2,7 m ? ameryka?skiego czołgu M48 Patton ), poziom? skal? poprawek bocznych, pionow? skal? odległo?ci, powi?kszenie 2,7× oraz k?t widzenia 13°, siatka celownicza ma pod?wietlenie. Celownik jest montowany na monta?u bocznym zł?czem płetwowym , ktore mo?e rownie? słu?y? do osadzenia celownika noktowizyjnego NSPU. Jako celownik zapasowy wykorzystywane s? mechaniczne przyrz?dy celownicze, zbudowane z muszki ? ramki z suwakiem wyskalowanym od 200 do 500 m, (co 100 m) i szczerbinki [5] .

Pocisk nadkalibrowy ma ?rednic? od 70 do 105 mm i wa?y od 2,5 do 4,5 kg. W pocz?tkowej fazie lotu jest wystrzeliwany przez ładunek prochu strzelniczego wytwarzaj?cy g?sty, szaro-niebieski dym. Silnik rakietowy odpala si? po 10 m lotu i rozp?dza pocisk do pr?dko?ci 295 m/s. Granat mo?e lecie? do 1100 m, zazwyczaj wyposa?ony jest w zapalnik samoniszcz?cy pocisk po upływie ok. 4,5 sekundy od wystrzelenia. Lot jest stabilizowany przez zestaw lotek rozkładanych w locie [5] .

W przypadku tej broni sprawdza si? zasada: im bli?ej tym lepiej . Trudno trafi? w cel z odległo?ci wi?kszej ni? 300 m. Podczas radzieckiej interwencji w Afganistanie , Mud?ahedini zazwyczaj u?ywali go z odległo?ci mniejszej ni? 80 m [ potrzebny przypis ] .

Amunicja [ edytuj | edytuj kod ]

RPG-7 mo?e strzela? ro?nymi głowicami przeciwczołgowymi (HEAT, PG-) i przeciw sile ?ywej ( HE , OG-). Pociski mog? przebija? od 30 do 60 cm jednorodnej stali. Pociski kumulacyjne w układzie tandem (PG-7BR i WR) mog? przebija? pancerz reaktywny jednym strzałem.

  • PG-7W:
    • Głowica: HEAT
    • Waga: 2,6 kg
    • ?rednica: 70,5 mm
    • Penetracja: ponad 330 mm
  • PG-7WL:
    • Głowica: HEAT
    • Waga: 2,6 kg
    • ?rednica: 93 mm
    • Penetracja: ponad 500 mm
  • PG-7WR:
    • Głowica: HEAT tandem
    • Waga: 4,5 kg
    • ?rednica: 105 mm
    • Penetracja: 600 mm
  • OG-7W:
    • Głowica: odłamkowa
    • Waga: 2 kg
    • ?rednica: 40 mm
    • Zasi?g ?miertelny dla ludzi z kamizelk? kuloodporn?: 7 m
  • TBG-7W:
    • Głowica: paliwowo-powietrzna
    • Waga: 4,5 kg
    • ?rednica: 105 mm
    • Zasi?g zagro?enia ?ycia: 8 m
    • Penetracja: od 150 do 480 mm

Galeria [ edytuj | edytuj kod ]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. Cała prawda o RPG-7 - kultowym granatniku, wokoł ktorego narosło sporo mitow [online], Komputer ?wiat, 4 maja 2021 [dost?p 2024-02-21] ( pol. ) .
  2. a b c RPG-7 [online], Opisy Broni, 13 lutego 2020 [dost?p 2024-02-21] ( pol. ) .
  3. a b Rosyjskie r?czne granatniki przeciwpancerne [ANALIZA] [online], defence24.pl, 10 kwietnia 2023 [dost?p 2024-02-21] ( pol. ) .
  4. a b c d Przemysław Miller. RPG-7 ma si? nadal dobrze . ?Przegl?d Sił Zbrojnych”. Nr 2/2020, s. 157-158. Wojskowy Instytut Wydawniczy.  
  5. a b RPG-7 [online], www.wojsko-polskie.pl [dost?p 2024-02-21] .

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]