Ten artykuł dotyczy niemieckiej bomby lataj?cej. Zobacz te?: inne znaczenia symbolu V-1 .

Fieseler Fi 103

Pa?stwo	III Rzesza
Producent	Fieseler
Czas słu?by	1944?1945
Wymiary
Długo??	7,90 metra
?rednica	0,84 metra
Masa	2180 kg
Rozpi?to??	5,30 metra
Parmetry techniczne
Nap?d	silnik pulsacyjny Argus As 014
Pr?dko??	645 km/h
Zasi?g	240 km
Naprowadzanie	programowe
Parametry u?ytkowe
Głowica	konwencjonalna (materiał wybuchowy pod nazw? ? Amatol 40 ”: 50% dinitroanizol lub dinitrobenzol, 35% azotan amonu , 15% heksogen )
Masa głowicy	850 kg
Multimedia w Wikimedia Commons

Fieseler Fi 103 ? popularnie zwany V-1 ( niem. Vergeltungswaffe-1 , bro? odwetowa nr 1) ? niemiecki samolot-pocisk ( pocisk manewruj?cy ) z okresu II wojny ?wiatowej . Potocznie nazywany lataj?c? bomb? .

Historia [ edytuj | edytuj kod ]

Prace nad broni?, ktor? nazwano po?niej Fieseler Fi-103 ^[1] , prowadzone były ju? pod koniec lat trzydziestych . Prace nad projektem prowadził Fritz Gosslau . W pocisku V-1 zamierzano wykorzysta? nowe silniki pulsacyjne . Prace posuwały si? do?? szybko, co prawdopodobnie spowodowane było naciskiem ?sponsora”, czyli Ministerstwa Lotnictwa. W połowie 1942 roku przedstawiono projekt do oceny.

Prace nad Fi-103 prowadzone były w Peenemunde . Proby startowania pocisku wykonywano w wielu wariantach, rownie? przy u?yciu samolotu, a jedna z koncepcji zakładała kierowanie V-1 przez pilota (wersja Reichenberg ). Najlepszym rozwi?zaniem okazał si? start ze specjalnej wyrzutni-katapulty.

Produkcja pociskow V-1 rozrzucona była po całych Niemczech i terenach okupowanych, co spowodowane było pot??nym nalotem lotnictwa RAF w nocy z 17 na 18 sierpnia 1943 roku na o?rodek Peenemunde. Pierwszym zakładem była fabryka Volkswagena w Fallersleben oraz Fieseler w Kassel . Po?niej produkcj? przej?ły zakłady Dora ( Mittelwerk ), poło?one w podziemnym kompleksie w Turyngii . Sk?pe materiały mowi? te? o wytwarzaniu cz??ci do V-1 w Lubi??u , Z?bkowicach ?l?skich , ?widnicy . Dla podobnej produkcji przeznaczony był prawdopodobnie kompleks ? Riese ” budowany w Gorach Sowich . Na ziemiach polskich znajdowały si? rownie? poligony, na ktorych przygotowywano pierwsze oddziały artylerii rakietowej (poligon Blizna w pobli?u Mielca na Podkarpaciu).

Pierwsze proby pociskow V-1 przeprowadzono na poligonie w Peenemunde w 1942 roku. W 1943 roku na połnocnym wybrze?u Francji Niemcy wybudowali wyrzutnie pociskow V-1 oraz zespoły schronow słu??cych do magazynowania pociskow. Nalot na Peenemunde, dokonany przez RAF w sierpniu 1943 roku, opo?nił bojowe u?ycie pociskow V-1.

Poprzez to opo?nienie do dnia l?dowania aliantow w Normandii , czyli 6 czerwca 1944 roku, nie odpalono ani jednej lataj?cej bomby.

Zastosowanie bojowe [ edytuj | edytuj kod ]

Pierwsze bombardowanie pociskami V-1 przeprowadzone zostało w nocy z 13 na 14 czerwca 1944 roku. Z dobrze zamaskowanych wyrzutni odpalono 10 pociskow w kierunku Londynu , z czego tylko 4 dotarły do Wysp Brytyjskich . 15 czerwca na krotko przed połnoc? z 55 wyrzutni wystrzelono do południa 16 czerwca ok. 100 pociskow V-1. 18 czerwca ju? 500. Ataki te Niemcy rozpocz?li jednak za po?no ? gdyby pociskow V-1 u?yli do bombardowania skoncentrowanych przed desantem barek i okr?tow w brytyjskich portach przed 6 czerwca, wtedy mogliby osi?gn?? wi?kszy efekt psychologiczny i by? mo?e wpłyn?? na decyzj? o inwazji.

W zale?no?ci od lokalizacji wyrzutni i innych czynnikow czas dolotu pocisku V-1 do Londynu wynosił 20?25 minut. Z racji stosunkowo małej celno?ci bro? ta nadawała si? do atakow na du?e powierzchniowo cele jak miasta: Londyn, a po?niejszym okresie Antwerpi? i Liege .

W niszczeniu budynkow pociski V-1 były, je?li dotarły do celu, o wiele skuteczniejsze ni? zwykłe bomby lotnicze o podobnej masie. Ogołem do ko?ca 1944 roku wystrzelono 6046 pociskow V-1, z tej liczby rozbiło si? niebawem po starcie 1681. Do ko?ca wojny wystrzelono 1279 lataj?cych bomb (tak?e na Belgi? ). Razem wszystkie wyrzutnie l?dowe wystrzeliły 20 880 pociskow V-1, do celow dotarło 18 435. Około 1600 sztuk ?odpalono” z samolotow (zwykle do tego u?ywano bombowcow He 111 ).

Wyprodukowano około 30 tys. pociskow V-1. Wystrzelono około 10 tys. przeciwko Anglii, z czego 7 tys. ?trafiło”, tzn. wyl?dowało gdzie? na angielskim terytorium (z tego 3876 pociskow w obr?bie aglomeracji miejskiej Londynu).

Zwalczanie broni V-1 polegało na:

• niszczeniu wyrzutni pociskow,
• zestrzeliwaniu pociskow przez samoloty my?liwskie lub wytr?caniu ^[a] ich z lotu nad kanałem La Manche przez te samoloty,
• zestrzeliwaniu przez działa OPL na wybrze?u Anglii,
• stosowaniu zapor balonowych .

Zniszczonych przez samoloty my?liwskie lub balony zaporowe zostało ponad 3000 pociskow.

Z powodu atakow pociskami V-1 zgin?ło w Anglii około 5500 osob, a 16 tys. zostało rannych. Mimo braku jakichkolwiek ?rodkow obronnych V-1 mogły te? by? niebezpieczne dla my?liwcow, ktore je atakowały. Ze wzgl?du na niewielki rozmiar celu samolot musiał zbli?y? si? do ?lataj?cej bomby” na niewielk? odległo?? (w przypadku Glosterow Meteorow było to cz?sto 100?300 jardow ), tymczasem nawet pojedynczy pocisk z działka mogł spowodowa? eksplozj? ładunku wybuchowego, ta za? w poł?czeniu z chmur? odłamkow mogła zagrozi? znajduj?cemu si? w pobli?u my?liwcowi ^[2] .

Zdobyczne pociski V-1 ? przechwycone przez nacieraj?ce siły alianckie oraz niewybuchy ? posłu?yły alianckim konstruktorom do opracowania własnych pociskow manewruj?cych. W ramach tych projektow powstały m.in. ameryka?ski JB-2 , radzieckie pociski Ch-101, Ch-102 i 10ChN oraz francuskie CT.10 i Caisseur.

Zobacz te? [ edytuj | edytuj kod ]

• V2 , V3 , X-4 , E-4 , Rheintochter , Hecht
• Trembita

Uwagi [ edytuj | edytuj kod ]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny ?wiatowej . Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975. brak strony w ksi??ce