Enrico Letta

Enrico Letta
Data i miejsce urodzenia	20 sierpnia 1966 ; Piza
	Premier Włoch
Okres	od 28 kwietnia 2013 ; do 22 lutego 2014
Przynale?no?? polityczna	Partia Demokratyczna
Poprzednik	Mario Monti
Nast?pca	Matteo Renzi
	Minister przemysłu i handlu Włoch
Okres	od 22 grudnia 1999 ; do 11 czerwca 2001
Przynale?no?? polityczna	Włoska Partia Ludowa
Poprzednik	Pier Luigi Bersani
Nast?pca	Antonio Marzano
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Enrico Letta (ur. 20 sierpnia 1966 w Pizie ) ? włoski polityk, politolog i nauczyciel akademicki. Minister w kilku rz?dach, eurodeputowany, parlamentarzysta krajowy, w latach 2013?2014 premier Włoch , od 2021 do 2023 sekretarz Partii Demokratycznej .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Uko?czył studia wy?sze z zakresu nauk politycznych na Uniwersytecie w Pizie . W 2001 uzyskał stopie? naukowy b?d?cy włoskim odpowiednikiem doktora z zakresu europejskiego prawa wspolnotowego . Pracował jako profesor kontraktowy m.in. Uniwersytecie Carla Cattaneo i w Scuola Superiore di Sant’Anna .

Politycznie zaanga?ował si? w działalno?? Chrze?cija?skiej Demokracji . W latach 1991?1995 pełnił funkcj? przewodnicz?cego Europejskich Młodych Chrze?cija?skich Demokratow (młodzie?owki Europejskiej Partii Ludowej ) ^[1].

Od 1993 do 1994 pracował w gabinecie ministra spraw zagranicznych Beniamina Andreatty . W latach 1996?1997 był urz?dnikiem Ministerstwa skarbu. Po rozwi?zaniu chadecji na skutek afer korupcyjnych, znalazł si? w gronie zało?ycieli Włoskiej Partii Ludowej , w ktorej zajmował stanowisko zast?pcy sekretarza krajowego. W okresie 1998?1999 sprawował urz?d ministra polityki wspolnotowej w pierwszym rz?dzie Massima D’Alemy , nast?pnie do 2000 ministra przemysłu w drugim gabinecie tego samego premiera. Od 2000 do 2001 był ministrem przemysłu i handlu zagranicznego w rz?dzie , ktorym kierował Giuliano Amato ^[1].

W 2001 z ramienia Margherity został posłem XIV kadencji ^[2]. Trzy lata po?niej z listy Drzewa Oliwnego uzyskał mandat deputowanego do Parlamentu Europejskiego ^[3]. Z PE odszedł w 2006, gdy wygrał wybory do Izby Deputowanych XV kadencji ^[2]. W drugim rz?dzie Romano Prodiego został sekretarzem premiera w randze podsekretarza stanu (2006?2008) ^[1]. W 2007 przyst?pił do nowo powołanej Partii Demokratycznej , w ktorej m.in. obejmował stanowisko zast?pcy sekretarza generalnego. W 2008 ^[2] i w 2013 uzyskiwał reelekcj? do izby ni?szej parlamentu na XVI i XVII kadencj?.

24 kwietnia 2013 prezydent Giorgio Napolitano powierzył mu misj? utworzenia rz?du, dla ktorej wsparcie poza niemaj?c? wi?kszo?ci w Senacie PD zadeklarował tak?e Lud Wolno?ci ^[4].

27 kwietnia 2013 ogłosił skład nowego gabinetu , wspołtworzonego przez Parti? Demokratyczn? , Lud Wolno?ci i centrystow Mario Montiego ^[5]. Urz?dowanie na stanowisku premiera rozpocz?ł 28 kwietnia 2013 po zaprzysi??eniu. 14 lutego 2014 na ??danie nowego lidera Partii Demokratycznej, Matteo Renziego , podał si? do dymisji ^[6]. Zako?czył urz?dowanie 22 lutego 2014.

W kwietniu 2015 obj?ł funkcj? dziekana jednej ze szkoł w ramach paryskiego Instytutu Nauk Politycznych ^[7]. W czerwcu tego samego roku zrezygnował z mandatu poselskiego ^[8].

W marcu 2021, po uprzedniej rezygnacji Nicoli Zingarettiego , Enrico Letta został nowym sekretarzem Partii Demokratycznej ^[9]. W pa?dzierniku tego? roku wystartował z powodzeniem w wyborach uzupełniaj?cych do Izby Deputowanych, powracaj?c w konsekwencji do włoskiego parlamentu ^[10]. Mandat deputowanego utrzymał tak?e w wyniku wyborow w 2022 ^[11]. W 2023 na funkcji sekretarza PD zast?piła go Elly Schlein ^[12].

?ycie prywatne [ edytuj | edytuj kod ]

?onaty, ma troje dzieci ^[13]. Krewny Gianniego Letty , bliskiego wspołpracownika Silvia Berlusconiego .

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

↑ ^a ^b ^c Enrico Letta . palazzochigi.it. [dost?p 2013-04-24]. ( wł. ) .
↑ ^a ^b ^c Enrico Letta na stronie Izby Deputowanych XVI kadencji . [dost?p 2013-04-24]. ( wł. ) .
↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego . [dost?p 2013-04-24].
↑ Letta Named Italian Prime Minister as Impasse Ends . bloomberg.com, 24 kwietnia 2013. [dost?p 2013-04-24]. ( ang. ) .
↑ Il governo Letta: Saccomanni all'Economia, Alfano agli Interni e Bonino agli Esteri . ilsole24ore.com, 27 kwietnia 2013. [dost?p 2013-04-27]. ( wł. ) .
↑ Enrico Letta si e dimesso . palazzochigi.it, 14 lutego 2014. [dost?p 2014-02-14]. ( wł. ) .
↑ Enrico Letta, New Dean of PSIA . sciencespo.fr, 21 kwietnia 2015. [dost?p 2016-03-20]. ( ang. ) .
↑ Enrico Letta lascia il Parlamento . ansa.it, 30 czerwca 2015. [dost?p 2016-03-20]. ( wł. ) .
↑ Pd, Letta segretario con 860 si: ?Serve un nuovo Pd, no al partito del potere”. Promette battaglia sul voto ai sedicenni e Ius soli. E sulle alleanze: ?Sentiro 5S e Renzi” . repubblica.it, 14 marca 2021. [dost?p 2021-03-14]. ( wł. ) .
↑ Enrico Letta ha vinto le suppletive a Siena, e tornera alla Cameradi Monica Guerzoni . corriere.it, 4 pa?dziernika 2021. [dost?p 2021-10-04]. ( wł. ) .
↑ Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento . ilriformista.it, 27 wrze?nia 2022. [dost?p 2022-09-28]. ( wł. ) .
↑ Gregorio Sorgi: Meet the anti-Renzi: Elly Schlein becomes first woman leader of Italy’s center left . politico.eu, 27 lutego 2023. [dost?p 2023-02-27]. ( ang. ) .
↑ Umberto Bacchi: Enrico Letta Profile: Mild-Mannered AC Milan Fan who is Italy's Next PM . ibtimes.co.uk, 24 kwietnia 2013. [dost?p 2013-10-16]. ( ang. ) .

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]

Enrico Letta ? strona prywatna . [dost?p 2013-04-24]. ( wł. ) .

[bio-1] Enrico Letta . palazzochigi.it. [dost?p 2013-04-24]. ( wł. ) .

[camera-2] Enrico Letta na stronie Izby Deputowanych XVI kadencji . [dost?p 2013-04-24]. ( wł. ) .

[3] Profil na stronie Parlamentu Europejskiego . [dost?p 2013-04-24].

[4] Letta Named Italian Prime Minister as Impasse Ends . bloomberg.com, 24 kwietnia 2013. [dost?p 2013-04-24]. ( ang. ) .

[ilsole-5] Il governo Letta: Saccomanni all'Economia, Alfano agli Interni e Bonino agli Esteri . ilsole24ore.com, 27 kwietnia 2013. [dost?p 2013-04-27]. ( wł. ) .

[6] Enrico Letta si e dimesso . palazzochigi.it, 14 lutego 2014. [dost?p 2014-02-14]. ( wł. ) .

[7] Enrico Letta, New Dean of PSIA . sciencespo.fr, 21 kwietnia 2015. [dost?p 2016-03-20]. ( ang. ) .

[8] Enrico Letta lascia il Parlamento . ansa.it, 30 czerwca 2015. [dost?p 2016-03-20]. ( wł. ) .

[9] Pd, Letta segretario con 860 si: ?Serve un nuovo Pd, no al partito del potere”. Promette battaglia sul voto ai sedicenni e Ius soli. E sulle alleanze: ?Sentiro 5S e Renzi” . repubblica.it, 14 marca 2021. [dost?p 2021-03-14]. ( wł. ) .

[10] Enrico Letta ha vinto le suppletive a Siena, e tornera alla Cameradi Monica Guerzoni . corriere.it, 4 pa?dziernika 2021. [dost?p 2021-10-04]. ( wł. ) .

[11] Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento . ilriformista.it, 27 wrze?nia 2022. [dost?p 2022-09-28]. ( wł. ) .

[12] Gregorio Sorgi: Meet the anti-Renzi: Elly Schlein becomes first woman leader of Italy’s center left . politico.eu, 27 lutego 2023. [dost?p 2023-02-27]. ( ang. ) .

[13] Umberto Bacchi: Enrico Letta Profile: Mild-Mannered AC Milan Fan who is Italy's Next PM . ibtimes.co.uk, 24 kwietnia 2013. [dost?p 2013-10-16]. ( ang. ) .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]