Gdy tak ja, cesarz Konstantyn Wielki, i jak rownie? ja, cesarz Licyniusz August, zeszli?my si? szcz??liwie w Mediolanie i omawiali wszystko, co nale?y do po?ytku oraz bezpiecze?stwa publicznego, postanowili?my mi?dzy innymi zarz?dzi? to, co?my dla wielu ludzi uwa?ali za konieczne mi?dzy innymi zarz?dzeniami, zdaniem naszym dla wielu ludzi korzystnymi, wyda? przede wszystkim i to, ktore do czci bostwa si? odnosi, a mianowicie chrze?cijanom i wszystkim da? zupełn? wolno?? wyznawania religii, jak? kto zechce. W ten sposob bowiem bostwo w swej niebieskiej siedzibie i dla nas, i dla wszystkich, ktorzy naszej poddani s? władzy, zjedna? b?dzie mo?na i usposobi? łaskawie. Ze zbawiennych wi?c i słusznych powodow postanowili?my powzi?? uchwał?, ?e nikomu nie mo?na zabroni? swobody decyzji, czy my?l sw? skłoni do wyznania chrze?cija?skiego, czy do innej religii, ktor? sam za najodpowiedniejsz? dla siebie uzna, a to dlatego, by najwy?sze bostwo, ktoremu cze?? według swobodnego przekonania oddajemy, mogło nam we wszystkich okoliczno?ciach okaza? zwykł? sw? wzgl?dno?? i przychylno?? ^[2] .