Cosima Wagner

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cosima Wagner w Londynie w roku 1877

Cosima Wagner (ur. 24 grudnia 1837 w Bellagio , zm. 1 kwietnia 1930 w Bayreuth ) ? ?ona niemieckiego kompozytora Richarda Wagnera .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Cosima była cork? Franciszka Liszta , w?gierskiego wirtuoza pianisty i kompozytora, oraz ksi??nej Marie d’Agoult , francuskiej pisarki tworz?cej pod pseudonimem Daniel Stern , długoletniej kochanki Liszta.

Popiersie Cosimy w parku w Bayreuth

W roku 1857 wyszła za kompozytora i dyrygenta Hansa von Bulowa . Bulow, ktory zdecydował si? na karier? muzyczn? pod wpływem muzyki Wagnera i po?niej wielokrotnie dyrygował wykonaniami jego dzieł, przedstawił Cosim? Wagnerowi około roku 1862. Od tego czasu datuje si? jej romans z Wagnerem, zako?czony w roku 1870 rozwodem z Bulowem (ktory znany był z autokratycznego usposobienia) i mał?e?stwem z Wagnerem zawartym 25 sierpnia 1870. Odchodz?c od Bulowa, Cosima zabrała ze sob? dwojk? dzieci, jakie miała z tego zwi?zku. Jeszcze przed uzyskaniem rozwodu urodziła kolejnych troje ze zwi?zku z Wagnerem ? Izold?, Ew? i Siegfrieda . Swe prze?ycia z tego okresu spisywała w pami?tniku prowadzonym a? do ?mierci Wagnera. Po jego ?mierci chodziła tylko w czerni, a w ostatniej woli nakazała rozsypanie swoich prochow nad jego grobem.

W 1872 roku konwertowała z katolicyzmu na protestantyzm [1] .

Wiadomo, ?e była przedmiotem uczu? Friedricha Nietzschego ? jeden z ostatnich listow filozofa, pisany ju? na granicy obł?du i adresowany wła?nie do Cosimy, nosi nagłowek: ?Do ksi??niczki Ariadny, mej ukochanej” [2] .

W latach 1869?1883 Cosima prowadziła pami?tnik, ktory po?niej został opublikowany.

Po ?mierci Wagnera w roku 1883 została dyrektorem festiwalu wagnerowskiego w Bayreuth. Kierownictwo artystyczne tego festiwalu zachowała do 1908 roku.

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. Oliver   Hilmes , Cosima Wagner: The Lady of Bayreuth , Yale University Press, 25 maja 2010, ISBN  978-0-300-16823-5 [dost?p 2022-12-31] ( ang. ) .
  2. ?Ariadno, kocham ci?. Dionizos” por. Z. Kuderowicz, Nietzsche , Warszawa 1990, s. 18.

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]