Bruno Maderna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bruno Maderna
ilustracja
Imi? i nazwisko

Bruno Maderna Grossato

Pseudonim

Brunetto

Data i miejsce urodzenia

21 kwietnia 1920
Wenecja

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce ?mierci

13 listopada 1973
Darmstadt

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka powa?na , muzyka wspołczesna

Zawod

kompozytor , dyrygent

Multimedia w Wikimedia Commons

Bruno Maderna tak?e Bruno Maderna Grossato (ur. 21 kwietnia 1920 w Wenecji , zm. 13 listopada 1973 w Darmstadt ) ? włoski kompozytor i dyrygent .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

W wieku czterech lat rozpocz?ł nauk? gry na skrzypcach. Dziadek uznał go za geniusza. Jego nauk? opłacała Madame de Polignac (francuska ksi??na i mecenas sztuki). W wieku o?miu lat dyrygował orkiestr? Teatru La Scala w Mediolanie i Arena di Verona . Wowczas rozpocz?ła si? jego kariera cudownego dziecka znanego na całym ?wiecie jako "Brunetto" (mały Bruno). Studiował w Mediolanie (1935), Wenecji (1939) i w Rzymie (1940)

W czasie II wojny ?wiatowej uczestniczył w kampanii rosyjskiej, po?niej wst?pił do partyzanckiego ruchu oporu. Przebywał tak?e w obozie koncentracyjnym.

Po wojnie wykładał kompozycj? w Konserwatorium Weneckim (1947?1950). Studiował rownie? muzyk? dawn?, zwłaszcza ?redniowieczn?, co stało si? inspiracj? dla wielu jego wczesnych dzieł. W tych latach jego klasa była bardzo liczna, znajdował si? w niej tak?e Luigi Nono (b?d?cy w tym czasie studentem prawa). Maderna dyrygował na festiwalu "Musica Viva" w Monachium zaanga?owany przez Karla Amadeusa Hartmanna ; była to jego pierwsza profesjonalna dyrygentura.

Podczas mi?dzynarodowego Kursu Kompozytorskiego ( Internationale Ferienkurse fur Neue Musik ) w Darmstadt w 1951 zorganizował zespoł Internationales Kranichsteiner Kammer-Ensemble; tutaj spotkał wielu innych uznanych kompozytorow: Bouleza , Messiaena , Stockhausena , Cage’a , Pousseura i wielu wykonawcow neue Musik , ktorzy stali si? inspiracj? do powstania nowych utworow (np. Musica su due dimensioni dla flecisty Severino Gazzelloniego ). Maderna był eklektycznym tworc?, ł?czył wiele stylow muzycznych. Dyrygował dziełami Purcella Dydona i Eneasz , Wagnera Parsifal , wieloma utworami Debussy’ego i Ravela , symfoniami klasycznymi i romantycznymi; lubił tak?e muzyk? jazzow?, co jest zauwa?alne w jego utworach (np. w operze Don Perlimplin ).

Razem z Luciano Berio zało?ył Studio di Fonologia Musicale przy RAI ( Radiotelevisione Italiana ); w 1955 zało?yli tak?e Incontri Musicali . W latach 1957?58 wykładał technik? dodekafoniczn? w Konserwatorium Mediola?skim; w tym okresie wykładał te? kompozycj? podczas letnich kursow muzycznych w Dartington's Summer School of Music. W 1963 uzyskał niemieckie obywatelstwo. W latach 1967?1970 wykładał dyrygentur? w salzburskim Mozarteum oraz w Konserwatorium w Rotterdamie . W 1970 uzyskał tak?e obywatelstwo miasta Darmstadt (lecz nigdy nie zrezygnował z włoskiego obywatelstwa na rzecz niemieckiego). W 1971 i 1972 był dyrektorem Berkshire Music Center ( Tanglewood MA , USA ). W 1971 został dyrygentem mediola?skiej orkiestry RAI. Zmarł w 1973 w Darmstadt podczas prac nad Peleasem i Melizand? Debussy’ego.

W nast?pnym roku Pierre Boulez napisał dla niego Rituel in Memoriam Bruno Maderna .

Tworczo?? [ edytuj | edytuj kod ]

  • Concerto per due pianoforti e strumenti (1947?1948) ? inspirowany Bartokiem
  • Studi per Il Processo di Franz Kafka (1950) ? muzyka sceniczna
  • Quartetto per archi in due tempi (1955) ? wpływ serializmu
  • Notturno (1956) i Continuo (1958) ? elektroakustyczne dzieła na ta?m? [1]
  • Musica su due dimensioni (1952) ? jeden z pierwszych utworow na instrument i ta?m?, zrealizowany w studiu Uniwersytetu w Bonn [1]
  • Honeyreves na flet i fortepian (1961) ? dzieło zbudowane w du?ej mierze z melodii fletowej i nietypowych odgłosow wydobywanych z fortepianu [2]
  • Konzert fur Oboe und Kammerensemble (1962?63) ? pierwszy koncert obojowy [3]
  • Le Rire (1964) ? na ta?m?
  • Concerto per oboe (1967) ? drugi koncert obojowy
  • Quadrivium (1969) ? wykazuje wyra?ne wpływy aleatoryczne, utwor dla czterech perkusistow i czterech grup orkiestrowych
  • Ausstrahlung (1971) ? na głos ?e?ski, flet i oboj solo, orkiestr? i ta?m?
  • Serenata per un satellite (1969) ? dla 8 wykonawcow
  • Grande Aulodia (1970) ? na flet, oboj i orkiestr?
  • Hyperion ? poezja w formie spektaklu

Maderna napisał muzyk? do pi?ciu włoskich filmow zrealizowanych w latach 1946?1968. Jeden z jego utworow znalazł si? na ?cie?ce d?wi?kowej filmu 2001: Odyseja kosmiczna , lecz jego nazwisko nie znalazło si? w napisach ko?cowych.

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. ↑ a b Powstały przy udziale technika Marino Zuccheriego.
  2. ↑ To jeden z utworow, ktore powstały w Darmstadt dzi?ki znajomo?ci z flecist? Severino Gazzellonim.
  3. ↑ Oboj był ulubionym instrumentem solowym Maderny: był doskonałym ?aulodycznym” medium, jakiego szukał, chc?c zbudowa? melodi? (aulodia z greckiego słowa ‘aulos’ ? ‘melodia’)

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

  • Mila, Massimo: Maderna musicista europeo . Nuova Edizione, Giulio Einaudi Editore, 1999.
  • Koto?ski, Włodzimierz: "Muzyka elektroniczna", Krakow, 2002.
  • Rossana Dalmonte, Mario Baroni: "Bruno Maderna, Documenti", Suvini Zerboni, Milano, 1985.
  • Rossana Dalmonte, Mario Baroni: "Studi su Bruno Maderna", Suvini Zerboni, Milano, 1989.
  • Nicola Verzina: "B. Maderna. Etude historique et critique", L'Harmattan, Paris, 2003.
  • Rossana Dalmonte, Marco Russo: "Bruno Maderna Studi e Testimonianze", LIM, Lucca, 2004.
  • Raymond Fearn: "Bruno Maderna", Harwood Academic Publishers, 1990.

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]

Mi?dzynarodowe Letnie Kursy Nowej Muzyki w Darmstadcie
wykładowcy
uczestnicy
?rodło: ? https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bruno_Maderna&oldid=69792477 ”