Brian Ferneyhough

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brian Ferneyhough
ilustracja
Imi? i nazwisko

Brian John Peter Ferneyhough

Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1943
Coventry

Pochodzenie

angielskie

Instrumenty

flet

Gatunki

muzyka powa?na , muzyka wspołczesna

Zawod

kompozytor , pedagog

Odznaczenia
Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja)

Brian John Peter Ferneyhough (ur. 16 stycznia 1943 w Coventry ) [1] ? brytyjski kompozytor i pedagog ; czołowy przedstawiciel nowej zło?ono?ci .

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Studiował w Birmingham School of Music (1961?1963), a nast?pnie w Londynie w Krolewskiej Akademii Muzycznej pod kierunkiem Lennoxa Berkeleya (1966?1967). W 1968 przyznano mu stypendium Mendelssohna i podj?ł studia w Conservatorium van Amsterdam u Tona de Leeuwa . Od 1969, po otrzymaniu stypendium kompozytorskiego miasta Bazylei , studiował przez 2 lata w tamtejszej akademii muzycznej u Klausa Hubera [1] .

Wykładał kompozycj? w Hochschule fur Musik Freiburg (1973?1986) [1] [2] i w Koninklijk Conservatorium w Hadze (1986?1987) [1] . W 1987 przeniosł si? na stałe do Stanow Zjednoczonych i został profesorem kompozycji na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego . Od 2000 jest zwi?zany z Uniwersytetem Stanforda , b?d?c etatowym profesorem muzyki [1] [2] , wykładowc? go?cinnym (2007-2008) i aktualnie (2020) ? profesorem emerytem [3] .

Oprocz tych stałych etatow był zwi?zany z najbardziej presti?owymi instytucjami dydaktycznymi i mi?dzynarodowymi szkołami letnimi muzyki wspołczesnej. Przez 20 lat był stałym wykładowc? na Mi?dzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie (1976?1996) [1] , dodatkowo pełni?c tam w latach 1984?1994 funkcj? koordynatora klasy kompozycji [1] [2] . Od 1990 prowadził te? kursy kompozycji w Fondation Royaumont w Asnieres-sur-Oise [1] [2] i w Cursus Informatique na IRCAM w Pary?u [1] . Był profesorem go?cinnym w Kungliga Musikhogskolan i Stockholm , California Institute of the Arts i na Uniwersytecie w Chicago [2] . Ponadto prowadził go?cinnie wykłady i kursy mistrzowskie w Konserwatorium Paryskim , Civica Scuola di Milano, na brytyjskich uniwersytetach w Oksfordzie , Cambridge i Durham oraz na kilku uniwersytetach i szkołach wy?szych w Ameryce Połnocnej [2] .

Nagrody, wyro?nienia i odznaczenia [ edytuj | edytuj kod ]

(na podstawie materiałow ?rodłowych [1] [3] [4] [5]

  • 1967 ? Lady Holland Composition Award, Krolewska Akademia Muzyczna (Londyn)
  • 1968 ? brytyjskie stypendium Mendelssohna
  • 1978 i 1982 ? Grand Prix du Disque
  • 1969?1971 ? stypendium kompozytorskie miasta Bazylei
  • 1979 ? Koussevitzky International Recording Award (KIRA), za Transit
  • 1974?1975 ? stypendium kompozytorskie SWR Sinfonieorchester Baden-Baden und Freiburg
  • 1984 ? Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
  • 1996 i 2011 ? Royal Philharmonic Society Music Awards , w kategorii Chamber-Scale Composition; w 2011 za Kwartet smyczkowy nr 6
  • 2007 ? Ernst von Siemens Music Prize

Jest członkiem stowarzyszonym londy?skiej Krolewskiej Akademii Muzycznej (od 1990), członkiem berli?skiej Akademie der Kunste (od 1996) i członkiem korespondentem Bayrische Akademie der Schonen Kunste (od 2005).

Tworczo?? [ edytuj | edytuj kod ]

Muzyk? Ferneyhougha, osadzon? w nowej zło?ono?ci (new complexity), cechuje typowa dla tego stylu wielowarstwowa i zmienna interakcja pomi?dzy wszystkimi procesami zachodz?cymi w utworze [6] . Wybor takiej metody kompozytorskiej jest wypadkow? z jednej strony wpływu formalnego wykształcenia u Tona de Leeuwa i Klausa Hubera, z drugiej za? ? jego samodzielnych młodzie?czych poszukiwa? i analiz dzieł Schonberga , Stockhausena , Bouleza , Hindemitha i Bartoka [6] [7] . Ferneyhough odrzucił jednak sztywne reguły totalnego serializmu [6] [7] , zast?puj?c je swoistymi rozwi?zaniami formalnymi i notacyjnymi , takimi jak [6] :

  • irracjonalne miary taktowe ? wyra?ane w ułamkach pełnych taktow, np. 3/10 lub 5/24
  • mikrotony
  • typy fakturalne ? charakterystyczne kombinacje gestow i barw
  • procedury quasi-serialne ? niekoniecznie dodekafoniczne
  • notacja werbalna ? np. słowny opis mo?liwych procesow i stanow
  • szczegolne elementy zapisu muzycznego ? np. ro?ne sposoby notacji głowek nut, mikrotonow, glissand, oznaczenie k?ta, pod jakim instrument ma by? utrzymany pod wargami, notacja aleatoryczna i in.

W efekcie jego kompozycje nasycone s? hermetycznymi konstrukcjami d?wi?kowymi, zło?on? kalejdoskopow? form?, niebywale zag?szczon? faktur?, niesymetryczn? narracj?, pozornie chaotyczn? harmonik? , a przy tym s? trudne w rozczytywaniu. Wszystko to sprawia, ?e reprezentuj? ekstremalny poziom trudno?ci i stawiaj? nadzwyczajnie wysokie wymagania wykonawcom i odbiorcom [6] [7] [8] .

Wybrane kompozycje [ edytuj | edytuj kod ]

(na podstawie materiału ?rodłowego [1]

Utwory orkiestrowe

  • Epicycle na 20 solowych instr. smyczkowych, 1968
  • Firecycle Beta 1971
  • La terre est un homme na wielk? orkiestr?, 1979
  • Carceri d’invenzione I na 16 instr., 1982
  • Carceri d’invenzione IIa na flet i 20 instr., 1985
  • Carceri d’invenzione III na 18 instr., 1986
  • Plotzlichkeit na wielk? orkiestr?, 2006
  • Chronos-Aion 17 instr., 2008

Utwory kameralne

  • String Quartet no. 1 , 1963
  • 4 Miniatures na flet i fortepian, 1965
  • Coloratura na oboj i fortepian, 1966
  • Sonata na 2 fortepiany, 1966
  • Prometheus na sekstet d?ty drewniany, 1967
  • Sonatas na kwartet smyczkowy, 1967
  • Time and Motion Study I na klarnet basowy, 1977
  • String Quartet no. 2 , 1980
  • Adagissimo na kwartet smyczkowy, 1983
  • String Quartet no. 3 , 1987
  • Fanfare for Klaus Huber na 2 perkusje, 1988
  • La chute d’Icare na klarnet solo i zespoł kameralny, 1988
  • String Quartet no. 4 , 1990
  • String Trio , 1995
  • Flurries na flet piccolo, klarnet, rog, fortepian, skrzypce i wiolonczel?, 1997
  • In nomine a 3 na flet piccolo, oboj i klarnet, 2001
  • no time (at all) na 2 gitary, 2004
  • String Quartet no. 5 , 2006
  • Dum transisset I?IV na kwartet smyczkowy, 2006
  • String Quartet no. 6 , 2010

Utwory na instrumenty solowe

  • Epigrams na fortepian, 1966
  • 3 Pieces na fortepian, 1967
  • Cassandra’s Dream Song na flet, 1970
  • Time and Motion Study I na klarnet basowy, 1977
  • Unity Capsule na flet, 1976
  • Lemma?Icon?Epigram na fortepian, 1981
  • Superscriptio na flet piccolo, 1981
  • Carceri d’invenzione IIb na flet, 1984
  • Intermedio alla ciaccona na wiolonczel?, 1986
  • Kurze Schatten II na gitar?, 1988
  • Trittico per Gertrude Stein na kontrabas, 1989
  • Bone Alphabet na perkusj?, 1991
  • Unsichtbare Farben na skrzypce, 1998

Utwory wokalne

  • Missa brevis na 12 głosow solowych, 1969
  • Transit na sopran, mezzosopran, alt, tenor, baryton, bas, orkiestr? kameraln? i instr. elektroniczne, 1975
  • Time and Motion Study III na 16 głosow solowych, perkusj? i instr. elektroniczne, 1974
  • Etudes transcendantales na sopran i zespoł kameralny, 1985
  • On Stellar Magnitudes na sopran i zespoł kameralny, 1994

Opery

  • Shadowtime , libretto Charles Bernstein, 2003; premiera: Monachium, 2004

Utwory elektroakustyczne

  • Time and Motion Study II na wiolonczel? i instr. elektroniczne, 1976
  • Mnemosyne na klarnet basowy i ta?m? dwu?cie?kow?, 1986
  • Carceri d’invenzione IIc na flet i ta?m?, 1987

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. a b c d e f g h i j k Richard   Toop , Ferneyhough, Brian , Oxford Music Online. Grove Music Online, 22 pa?dziernika 2008, DOI 10.1093/gmo/9781561592630.article.09503 , via Oxford University Press [dost?p 2020-10-18] ( ang. ) .
  2. a b c d e f Fabrice   Fitch , Brian Ferneyhough. Complete Biography [online], Edition Peters [dost?p 2020-10-18] ( ang. ) .
  3. a b Brian Ferneyhough [online], Stanford University. Department of Music [dost?p 2020-10-18] ( ang. ) .
  4. Koussevitzky International Recording Award (KIRA) Winners [online], Musicans Club of New York [dost?p 2020-10-18] ( ang. ) .
  5. RPS Awards [online], Royal Philharmonic Society [dost?p 2020-10-18] ( ang. ) .
  6. a b c d e Iwona   Lindstedt , Zło?ony ?wiat Briana Ferneyhougha , ?Glissando” (7), grudzie? 2005, s. 30-40 , ISSN 1733-4098 [dost?p 2020-10-18] ( pol. ) .
  7. a b c Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji Jonathan Harvey. Brian Ferneyhough . ?The Musical Times”. Vol. 120, No. 1639, s. 723-728, 1979-09. DOI : 10.2307/962346 . ISSN   0027-4666 . OCLC 53165808 . via Jstor. ( ang. ) .  
  8. Rafał   Wawrzy?czyk , Wyspy , ?Dwutygodnik” (271), grudzie? 2019 , ISSN 2299-8128 [dost?p 2020-10-17] ( pol. ) .

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

  • Andrzej   Chodkowski (red.), Encyklopedia muzyki , Warszawa: PWN, 1995, s. 254, ISBN  83-01-11390-1 .
  • Brian Ferneyhough. W: Bogusław Schaeffer: Kompozytorzy XX wieku . T. II. Krakow: Wydawnictwo Literackie, 1990, s. 222-224. ISBN  83-08-01859-9 . ( pol. ) .

Linki zewn?trzne [ edytuj | edytuj kod ]