Benedykt VIII
(
łac.
Benedictus Octavus
, wła?c.
Teofilatto di Tuscolo
; ur. ok.
980
w
Tusculum
, zm.
9 kwietnia
1024
w
Rzymie
) ?
papie?
od 17 maja 1012 do 9 kwietnia 1024
[1]
.
Jego prawdziwie imi? to Teofilakt; był człowiekiem ?wieckim, synem
Grzegorza
, ksi?cia Tusculum, bratem Romanusa (po?niejszego papie?a
Jana XIX
) i
Alberyka III
[2]
. Po ?mierci
Jana XVIII
i Jana II Krescencjusza (odpowiednio: 12 i 18 maja 1012), konkurencyjne rody arystokratyczne wysun?ły swoich kandydatow na
Stolic? Piotrow?
: hrabiowie Tusculum ? Benedykta VIII, a arystokraci
Krescencjusze
?
Grzegorza VI
, ktory został antypapie?em
[1]
.
Aby uniemo?liwi? przej?cie tronu papieskiego przez antypapie?a, Benedykt VIII u?ył siły militarnej, w wyniku czego jego brat przej?ł władz? cywiln? w Rzymie
[2]
. Wkrotce potem antypapie? Grzegorz musiał ucieka? na dwor cesarski i prosi?
Henryka II
o pomoc; cesarz jednak odmowił i udzielił poparcia Benedyktowi
[1]
.
Benedykt VIII był pierwszym z trzech papie?y wywodz?cych si? z rodu
hrabiow Tusculum
[1]
.
Benedykt VIII był aktywny na arenie politycznej w czasie swojego
pontyfikatu
. 14 lutego 1014 roku koronował w bazylice ?w. Piotra krola niemieckiego
Henryka II
na cesarza, a przyrodniego brata cesarza, Arnolda,
konsekrował
na
arcybiskupa
Rawenny
[2]
. W ten sposob zyskał sobie przychylno?? ?wieckiego władcy owczesnej
Europy
. Na tym samym synodzie papie?, na pro?b? cesarza, wprowadził do
credo
dodatek
Filioque
, ktory nie funkcjonował w rzymskiej wersji
[2]
. Na kolejnym synodzie w Rawennie, Benedykt ustanowił prawa przeciwko
symonii
i wprowadził minimalny wiek ?wi?ce? kapła?skich
[2]
.
Przy pomocy wojsk z
Pizy
i
Genui
osobi?cie dokonał tak?e pogromu
Saracenow
w połnocnej Italii i w 1016 wyzwolił
Sardyni?
[2]
. Zawarł rozejm z
Normanami
, atakuj?cymi Rzym od południa, po czym wsparł powstanie przeciw władzom bizanty?skim; spowodowało to wykre?lenie jego imienia z
dyptychow
[2]
. Kiedy wojska bizanty?skie zaatakowały
Itali?
, udał si? po pomoc do Niemiec, do cesarza Henryka II
[2]
. Po drodze po?wi?cił katedr? w
Bambergu
, (gdzie z cesarzem Henrykiem sp?dził Wielkanoc) i odwiedził
klasztor w Fuldzie
z grobem
?w. Bonifacego
[1]
. Pojawienie si? papie?a w Niemczech było tak wielkim wydarzeniem, ?e
cesarz
ponowił Privilegium Ottonianum, uroczy?cie potwierdzaj?c donacje
Pepina Krotkiego
i
Karola Wielkiego
[2]
. Dodał tak?e nowe ziemie do
Pa?stwa Ko?cielnego
, dzi?ki czemu obejmowało ono ju? niemal?e cały Połwysep Italijski.
Cesarz
ruszył z odsiecz?, jednak?e zwyci?stwa zostały zaprzepaszczone i zako?czyły si? tylko powstrzymaniem posuwania si? Bizanty?czykow na połnoc Włoch
[2]
.
Papie? Benedykt VIII, razem z cesarzem, zwołał synod w
Pawii
(1022 rok), gdzie pot?piono
symoni?
i bardzo surowo zakazano zawierania
mał?e?stw duchownym
[1]
. Henryk II poparł te ustalenia i wprowadził je jako prawo obowi?zuj?ce w całym cesarstwie
[2]
. Podyktowane to było trosk? o to, by dobra ko?cielne nie były dziedziczone przez potomstwo duchowie?stwa
[2]
.
Czynnie zaanga?ował si? w sprawy zwi?zane z reform? ?ycia monastycznego, realizowan? przez
Kongregacj? kluniack?
, zało?on? w roku 910 przez ksi?cia
Wilhelma Akwita?skiego
[2]
. Papie? wprowadził zwyczaj ?piewania pie?ni religijnych podczas sprawowania mszy.
Benedykt VIII uchodził za człowieka energicznego, przewiduj?cego, zdecydowanego w działaniu; nale?ał do sprawnych administratorow o zaci?ciu wojskowym i stał na stra?y prymatu biskupa Rzymu w sprawach dyscyplinarnych
[2]
. Po ?mierci 9 kwietnia 1024 roku, jego ciało zło?one zostało w
bazylice ?w. Piotra
.