Antonio Di Pietro

Data i miejsce urodzenia	2 pa?dziernika 1950 Montenero di Bisaccia
Minister ds. robot publicznych Włoch
Okres	od 17 maja 1996 do 20 listopada 1996
Poprzednik	Paolo Baratta
Nast?pca	Paolo Costa
Minister infrastruktury Włoch
Okres	od 17 maja 2006 do 7 maja 2008
Przynale?no?? polityczna	Włochy Warto?ci
Poprzednik	Pietro Lunardi
Nast?pca	Altero Matteoli
Multimedia w Wikimedia Commons

Antonio Di Pietro (ur. 2 pa?dziernika 1950 w Montenero di Bisaccia ) ? włoski polityk, prokurator prowadz?cy ?ledztwo Mani pulite , parlamentarzysta, były minister i eurodeputowany.

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Działalno?? zawodowa [ edytuj | edytuj kod ]

W 1978 uko?czył studia prawnicze na Uniwersytecie Mediola?skim ^[1] . Pocz?tkowo pracował jako policjant , po kilku latach rozpocz?ł karier? w zawodzie prokuratora . Na pocz?tku lat 90. pełnił funkcj? zast?pcy prokuratora republiki w Mediolanie, działaj?c jako s?dzia ?ledczy.

W 1992 w zwi?zku z zarzutami korupcyjnymi wydał nakaz tymczasowego aresztowania wobec Maria Chiesy, działacza Włoskiej Partii Socjalistycznej i jednocze?nie dyrektora miejskiego przytułku. Zatrzymanie to zapocz?tkowało ?ledztwo Mani pulite (?czyste r?ce”), ktore ujawniło system powi?za? politykow i biznesmenow oraz znacz?c? skal? łapowek na szczytach władzy (tzw. Tangentopoli ). Po kilku miesi?cach zespoł Antonio Di Pietro prowadził ?ledztwa w sprawie ponad 150 firm, a tak?e dotycz?ce blisko 40 politykow (w wi?kszo?ci nale??cych do PSI i Chrze?cija?skiej Demokracji ). Zarzuty przedstawiono m.in. byłemu premierowi i przywodcy socjalistow Bettino Craxiemu , ktory stał si? symbolem całej afery.

Prowadzone post?powania karne wobec przedsi?biorcow i politykow przyczyniły si? do zmian na włoskiej scenie partyjnej. Spo?rod ugrupowa? nale??cych do Pentapartito (koalicji pi?ciu partii) socjali?ci, chadecy i liberałowie rozwi?zali si?, republikanie i demokratyczni socjali?ci ulegli zanikowi, przy czym wielu ich liderow pozostało aktywnych w polityce w ramach innych formacji.

W 1996 wszcz?to kilka post?powa? wobec samego Antonio Di Pietro, dotycz?cych jego działalno?ci jako funkcjonariusza policji i s?dziego ?ledczego. Zarzuty te zostały po jakim? czasie oddalone, okazało si? te?, i? prowadz?cy wi?kszo?? tych spraw prokurator z Brescii , Fabio Salamone, był bratem jednego ze skazanych za korupcj? przedsi?biorcow ^[2] , przeciwko ktoremu ?ledztwo prowadził Antonio Di Pietro.

Działalno?? polityczna [ edytuj | edytuj kod ]

Od 17 maja do 20 listopada 1996 Antonio Di Pietro sprawował urz?d ministra do spraw robot publicznych w pierwszym rz?dzie Romano Prodiego . Sam premier te? nale?ał do osob, ktorego nazwisko przewin?ło si? w Mani pulite (post?powanie prowadził osobi?cie Antonio Di Pietro), jednak ?ledztwo w tym zakresie zostało umorzone.

Po zako?czeniu post?powa? przeciwko swojej osobie powrocił do czynnej polityki. W 1997 w wyborach uzupełniaj?cych z poparciem lewicowego Drzewa Oliwnego został senatorem XIII kadencji. W 1998 zało?ył własne ugrupowanie pod nazw? Włochy Warto?ci , ktore ju? rok po?niej przył?czyło si? do nowej inicjatywy Romano Prodiego, partii Demokraci , działaj?cej w ramach Drzewa Oliwnego. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 1999 z tej listy Antonio Di Pietro uzyskał mandat europosła . W 2000 opu?cił Demokratow i reaktywował Włochy Warto?ci, sprzeciwiaj?c si? powołaniu nowego rz?du kierowanego przez Giuliana Amato , byłego długoletniego członka Włoskiej Partii Socjalistycznej .

Jego partia w wyborach parlamentarnych w 2001 wystartowała samodzielnie. Antonio Di Pietro prowadził populistyczn? kampani? wyborcz? skierowan? m.in. przeciwko nielegalnej imigracji . Krytykował wowczas te? wszystkie inne siły polityczne (ł?cznie z lewic? Massima D’Alemy i zwłaszcza centroprawicowym blokiem Silvia Berlusconiego ), ktorym zarzucał tolerowanie korupcji. Lista wyborcza IdV uzyskała 3,9% głosow, nie wprowadzaj?c ?adnych posłow do Izby Deputowanych , a jedyny senator wkrotce przeszedł do Forza Italia .

W 2003 po raz kolejny zaanga?ował si? w kampani? przeciwko liderowi Forza Italia , zbieraj?c podpisy pod referendum maj?cym na celu uchylenie urz?duj?cemu premierowi immunitetu .

Przed wyborami do Europarlamentu w 2004 sprzymierzył si? z byłym liderem Włoskiej Partii Komunistycznej , Achille Occhetto , tworz?c list? wyborcz? Di Pietro-Occhetto, z ktorej obaj przywodcy uzyskali mandaty.

Przed wyborami w 2006 wprowadził Włochy Warto?ci do centrolewicowego bloku L’Unione , z ramienia ktorego został posłem do Izby Deputowanych XV kadencji. W drugim gabinecie Romano Prodiego obj?ł tek? ministra infrastruktury. Urz?d ten sprawował do 8 maja 2008. W tym samym roku w przedterminowych wyborach uzyskał ponownie mandat posła XVI kadencji, ktory sprawował do 2013.

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Antonio Di Pietro . camera.it. [dost?p 2022-09-01]. ( wł. ) .
• Miłada J?drusik: Panika w Łapowkogrodzie . wyborcza.pl, 19 listopada 2004. [dost?p 2022-08-06].