Antonin Sochor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antonin Sochor
ilustracja
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1914
Lohberg

Data i miejsce ?mierci

16 sierpnia 1950
Jablonne v Podje?t?di

Przebieg słu?by
Lata słu?by

1939?1950

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Czerwona
Czechosłowacka Armia Ludowa

Jednostki

Legion Czechow i Słowakow
1 Czechosłowacki Samodzielny Batalion Polowy

Głowne wojny i bitwy

II wojna ?wiatowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Czechosłowacki Wojskowy Order Lwa Białego „Za zwycięstwo” – Złoty Medal Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 (czterokrotnie) Order Słowackiego Powstania Narodowego I Klasy Czechosłowacki Medal za Odwagę w Obliczu Nieprzyjaciela (dwukrotnie) Medal Za Zasługi II Stopnia – wojskowy (1990–1992) (CSRF) Dukielski Medal Pamiątkowy Sokołowski Medal Pamiątkowy Czechosłowacki Wojskowy Medal Pamiątkowy (SSSR) Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Kawaler Orderu Gwiazdy Rumunii Kawaler Orderu Korony Rumunii Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Medal „Za wyzwolenie Pragi” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”

Antonin Sochor (ur. 16 lipca 1914 w Lohbergu k. Dortmundu , zm. 16 sierpnia 1950 ) ? czechosłowacki wojskowy, Bohater Zwi?zku Radzieckiego (1943).

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Był synem gornika z Czech pracuj?cego w Niemczech, w 1918 wrocił z rodzin? do Czechosłowacji, od 1936 słu?ył w czechosłowackiej armii. Po zaj?ciu Czech i Moraw przez III Rzesz? , w celu unikni?cia wywozki na przymusowe roboty do Niemiec w 1939 wyemigrował do Polski , gdzie w sierpniu 1939 wst?pił do Czechosłowackiego Legionu Ochotniczego , a po agresji ZSRR na Polsk? we wrze?niu 1939 został internowany przez Armii Czerwon? , przebywał w obozach dla internowanych w ZSRR .

W lutym 1942 jako jeden z pierwszych wst?pił do 1 Czechosłowackiego Samodzielnego Batalionu Polowego sformowanego z czechosłowackich ochotnikow pod dowodztwem Ludvika Svobody w Buzułuku , w marcu 1943 jako dowodca plutonu wzi?ł udział w pierwszej walce tego batalionu z Niemcami k. wsi Sokołowa w obwodzie charkowskim , 5 listopada 1943 jako dowodca kompanii karabinow maszynowych w stopniu porucznika wyro?nił si? w bitwie o Kijow , 1944-1945 uczestniczył w operacji ?ytomiersko-berdyczowskiej i korsu?-szewczenkowskiej , a tak?e karpacko-dukielskiej 1 Czechosłowackiego Korpusu Armijnego w składzie 1 Frontu Ukrai?skiego . 14 wrze?nia 1944 został ci??ko ranny w walkach w Karpatach. W grudniu 1944 został szefem wydziału sztabu korpusu, po?niej brał udział w operacji morawsko-ostrawskiej i praskiej .

Po wojnie kontynuował słu?b? w czechosłowackiej armii, w 1947 uko?czył Wojskow? Akademi? Czechosłowacji i został oficerem sztabu 1 Dywizji Piechoty, a w 1948 Sztabu Generalnego Czechosłowackiej Armii Ludowej. W 1949 został wykładowc? szkoły wojskowej w Milovacu. Zgin?ł w wypadku samochodowym. Jego imieniem nazwano ulice w Buzułuku i Charkowie.

Awanse [ edytuj | edytuj kod ]

  • podporucznik (1942)
  • porucznik (1 pa?dziernika 1943)
  • kapitan (1945)
  • major (1947)
  • podpułkownik (1 lipca 1950)
  • generał major (po?miertnie, 6 pa?dziernika 1955)

Odznaczenia [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]