Alto Douro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Region winiarski Alto Douro [a]
Obiekt z listy ?wiatowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Pa?stwo

  Portugalia

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

III, IV, V

Numer ref.

1046

Region [b]

Europa i Ameryka Połnocna

Historia wpisania na list?
Wpisanie na list?

2001
na 25. sesji

Poło?enie na mapie Portugalii
Mapa konturowa Portugalii, u góry znajduje się punkt z opisem „Region winiarski Alto Douro”
Ziemia41°06′06″N   7°47′56″W / 41,101667   -7,798889
Multimedia w Wikimedia Commons
  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na list? UNESCO
  2. ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO
Dolina rzeki
Winnice na stokach w Alto Douro

Alto Douro ( port. Gorne Douro ) ? region winiarski w połnocno-wschodniej Portugalii , nad rzek? Duero ; z historycznego punktu widzenia południowa cz??? regionu Tras-os-Montes . Tradycja produkcji wina w dolinie Douro si?ga przynajmniej czasow rzymskich [1] [2] . Był to pierwszy na ?wiecie (wyznaczony w 1756) region winiarski o okre?lonych granicach i klasyfikacji winnic [3] .

W 2001 region został wpisany na list? ?wiatowego dziedzictwa UNESCO jako ?wiadectwo krajobrazu przekształconego przez człowieka i podporz?dkowanego uprawie winoro?li i produkcji wina [1] . Podstawowy wyrob, wino porto było niegdy? spławiane w beczkach na specjalnych łodziach ( barco rabelo [4] ) w doł rzeki do miejscowo?ci Vila Nova de Gaia , poło?onej naprzeciw miasta Porto , gdzie dojrzewało w piwnicach [5] . Po?niej beczki na łodziach zast?piono cysternami [5] [6] .

Charakterystyka [ edytuj | edytuj kod ]

Region zajmuje 24,6 tys. hektarow, a strefa ochronna ? 225 tys. ha [1] . Obejmuje gorzyste tereny doliny Duero i jej dopływow [1] . Strome zbocza (nachylenia wynosz? od 35 do 70°) wymagały ci??kiej pracy ludzkiej, by utrzyma? warstw? gleby i zatrzyma? wod? [7] [8] . W ro?nych okresach historycznych stoki w Alto Douro kształtowano na ro?ne sposoby: od umacniania murkami oporowymi ( socalcos ) poprzez terasy wzmocnione łupkami , a po?niej metalowymi słupkami, a na ograniczon? skal? ? wyrownywane spychaczami [7] [9] . Poza winoro?l? wa?nym elementem krajobrazu s? drzewa oliwkowe i migdałowce oraz gaje pomara?czowe [1] . Na stokach rozpo?cieraj? si? posiadło?ci winiarskie ? quintas , z budynkami gospodarczymi [1] .

Historia [ edytuj | edytuj kod ]

Podczas wykopalisk w pobli?u Mirandeli odnaleziono licz?ce 3?4 tys. lat nasiona winoro?li wła?ciwej [1] . Rozwoj uprawy winoro?li i winiarstwa nast?pił podczas panowania rzymskiego, w III i IV wieku [1] . W ?redniowieczu du?y wkład w zagospodarowanie regionu wło?yli cystersi [1] [2] . Wraz ze wzrostem znaczenia handlowego wina zwrocono uwag? na jego jako??, a wzmacniane wino porto stało si? od XVII wieku wa?nym towarem eksportowym, przede wszystkim na rynek holenderski i angielski [1] .

10 wrze?nia 1756 roku markiz de Pombal przeforsował utworzenie Generalnego Stowarzyszenia Hodowcow Winoro?li Gornego Porto [2] ( Companhia Geral da Agricultura das Vinhas do Alto Douro ), ktorego zadaniem była m.in. klasyfikacja winnic i win w regionie o oznaczonych granicach oraz prowadzenie dokumentacji [1] [9] . W terenie granice zostały oznakowane 335 granitowymi znakami [1] . Regulacje ochroniły region przed utrat? renomy, ktora mogłoby nast?pi? gdyby przył?czano gorsze tereny albo obni?ano jako?? wina [10] . Dzi?ki temu po dwudziestu latach ceny porto uległy potrojeniu [10] . Po?niej pierwotne granice regionu zostały poszerzone [1] .

W latach 1847?1848 agronom A. Moreira da Fonseca sklasyfikował działki w poszczegolnych winnicach i podzielił je na sze?? klas, ktore bior? pod uwag? wszystkie czynniki wpływaj?ce na jako?? winogron i wina oraz nadal obowi?zuj? [10] . W połowie XIX wieku choroby i przede wszystkim filoksera w 1863 spustoszyły winnice, ktore były odtwarzane od 1876 roku z wykorzystaniem innych technik kształtowania stokow [1] . Na odrodzenie winiarstwa pozytywny wpływ miały zmiany legislacyjne oraz budowa linii kolejowej w dolinie Duero w latach 1873?1887 [1] . W 1907 granice regionu zostały poszerzone i si?gały na wschod do granicy hiszpa?skiej [1] .

Od lat 70. XX wieku rozpocz?to mechanizacj? cz??ci prac winogrodniczych, w tym urz?dzania winnic, co spowodowało zmiany w krajobrazie [1] . Za pogodzenie interesow winiarzy (skupionych w Casa do Douro ) i eksporterow wina odpowiada Instituto do Vinho do Porto [9] .

Wina [ edytuj | edytuj kod ]

Tradycyjnie w regionie uprawia si? winogrona z przeznaczeniem do produkcji wina porto i winifikuje je [4] . Do 1986 z monopolu na starzenie i butelkowanie porto korzystały piwnice winne w Vila Nova de Gaia , do ktorych winiarze z Alto Douro wysyłali wino [11] . Od 1986 roku porto mo?e by? produkowane bezpo?rednio w maj?tkach winiarskich ( quintas ), co sprzyja pojawieniu si? nowych marek [6] . Dopuszczalny wolumen produkcji ( beneficio ) i cena winogron z poszczegolnych działek winnicy zale?y od oceny w klasyfikacji, ktora z kolei zale?y od punktacji w poszczegolnych kryteriach, jak np. poło?enie, nachylenie stoku, rodzaj gleby, uprawiane odmiany itd. [4] [12] .

W 1982 ustanowiono apelacj? Douro DOC dla niewzmacnianych win białych i czerwonych [9] . Zwi?kszyło to ro?norodno?? produkowanych win i podniosło presti? win z winogron uprawianych na glebach granitowych , gdy? dla porto zarezerwowane s? gleby łupkowe [13] [14] .

Szacuje si?, ?e w regionie Douro uprawia si? ponad 80 szczepow winoro?li [15] . Do uprawy na produkcj? wina porto jest dopuszczonych a? 48 z nich, przy czym oficjalna klasyfikacja okre?la podział na bardzo dobre, dobre i przeci?tne [4] . Za najlepsz? uchodzi touriga nacional , ale niemal zawsze wino jest kupa?owane z kilku odmian [12] .

Zobacz te? [ edytuj | edytuj kod ]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q UNESCO/CLT/WHC and Advisory Body Evaluation: Alto Douro Wine Region . World Heritage List. [dost?p 2014-10-07]. ( ang.  ?  fr.  ?  ros.  ?  hiszp.  ?  jap. ) .
  2. ↑ a b c Krieger 2009 ↓ , s. 660.
  3. ↑ Krieger 2009 ↓ , s. 650.
  4. ↑ a b c d Stevenson 2005 ↓ , s. 334?336.
  5. ↑ a b Johnson i Robinson 2008 ↓ , s. 220.
  6. ↑ a b MacNeil 2001 ↓ , s. 486.
  7. ↑ a b Johnson i Robinson 2008 ↓ , s. 216.
  8. ↑ MacNeil 2001 ↓ , s. 485.
  9. ↑ a b c d Krieger 2009 ↓ , s. 661.
  10. ↑ a b c Krieger 2009 ↓ , s. 662.
  11. ↑ Stevenson 2005 ↓ , s. 334-336.
  12. ↑ a b MacNeil 2001 ↓ , s. 487.
  13. ↑ Krieger 2009 ↓ , s. 663.
  14. ↑ Krieger 2009 ↓ , s. 666.
  15. ↑ MacNeil 2001 ↓ , s. 483.

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

  • Hugh Johnson, Jancis Robinson: Wielki atlas ?wiata win . Buchmann, 2008. ISBN  978-83-7670-164-6 . ( pol. ) .
  • Joachim Krieger: Portugalia. W: Andre Domine: Wino . Wyd. 2. O?arow Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009. ISBN  978-83-7626-712-8 . ( pol. ) .
  • Karen MacNeil: The Wine Bible . Nowy Jork: Workman Publishing, 2001. ISBN  978-1-56305-434-1 . ( ang. ) .
  • Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia . Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005. ISBN  0-7566-1324-8 . ( ang. ) .
Obiekty z listy ?wiatowego Dziedzictwa UNESCO w Portugalii

Portugalia

?rodło: ? https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alto_Douro&oldid=71004198 ”