Al-Bad?i Ka’id as-Sibsi

Al-Bad?i Ka’id as-Sibsi (2015)
Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1926 Tunis
Data i miejsce ?mierci	25 lipca 2019 Tunis
4. Prezydent Tunezji
Okres	od 31 grudnia 2014 do 25 lipca 2019
Przynale?no?? polityczna	Wezwanie Tunezji
Poprzednik	Al-Munsif al-Marzuki
Nast?pca	Muhammad an-Nasir (p.o.)
Premier Tunezji
Okres	od 27 lutego 2011 do 24 grudnia 2011
Przynale?no?? polityczna	bezpartyjny
Poprzednik	Mohamed Ghannouchi
Nast?pca	Hammadi al-D?ibali
Przewodnicz?cy Izby Deputowanych
Okres	od 14 marca 1990 do 9 pa?dziernika 1991
Przynale?no?? polityczna	Zgromadzenie Demokratyczno-Konstytucyjne
Poprzednik	Salah ad-Din Bali
Nast?pca	Al-Habib Bularas
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Muhammad al-Bad?i Ka’id as-Sibsi ( arab. ?????? ???? ?????? ????, Mu?ammad al-B??? Q??id as-Sibs? ; fr. Mohamed Beji Caid Essebsi ; ur. 29 listopada 1926 w Tunisie , zm. 25 lipca 2019 tam?e) ? tunezyjski prawnik i polityk, minister spraw wewn?trznych (1965?1969), minister obrony (1969?1970), minister spraw zagranicznych (1981?1986), ambasador w Pary?u (1971?1972) i w Bonn (1987). Deputowany w latach 1989?1994 oraz przewodnicz?cy Izby Deputowanych w latach 1990?1991, premier Tunezji od 27 lutego do 24 grudnia 2011, prezydent Tunezji od 31 grudnia 2014 do 25 lipca 2019.

?yciorys [ edytuj | edytuj kod ]

Al-Bad?i Ka’id as-Sibsi w 1950 uko?czył studia prawnicze na Uniwersytecie Paryskim . W 1952 został przyj?ty w szeregi tunezyjskiej adwokatury i rozpocz?ł prac? w s?dzie kasacyjnym. Wyst?pował jako adwokat członkow Neo-Dustur , ugrupowania opowiadaj?cego si? za niepodległo?ci? Tunezji od Francji ^{[1] [2]} .

W 1956, po uzyskaniu niepodległo?ci przez Tunezj?, został doradc? premiera Habiba Burgiby . Po obj?ciu przez Burgib? prezydentury w roku nast?pnym, obj?ł stanowisko dyrektora generalnego Biura Bezpiecze?stwa Narodowego. Od 5 lipca 1965 do 8 wrze?nia 1969 pełnił funkcj? ministra spraw wewn?trznych, a nast?pnie od 7 listopada 1969 do 12 czerwca 1970 funkcj? ministra obrony. W latach 1971?1972 był tunezyjskim ambasadorem w Pary?u ^{[1] [2]} .

W 1980 powrocił do pracy w rz?dzie jako minister delegowany przy premierze. Od 15 kwietnia 1981 do 15 wrze?nia 1986 zajmował urz?d ministra spraw zagranicznych. Jako minister doprowadził do przyj?cia przez Rad? Bezpiecze?stwa ONZ rezolucji nr 573, pot?piaj?cej izraelsk? interwencj? powietrzn? na terenie Tunezji w 1985 ( operacja Drewniana Noga ). W 1987 był ambasadorem w Bonn . W latach 1989?1994 pełnił mandat deputowanego do Izby Deputowanych . Od 1989 do 1990 był przewodnicz?cym parlamentarnej Komisji Spraw Zagranicznych. W latach 1990?1991 pełnił funkcj? przewodnicz?cego Izby Deputowanych. Po zako?czeniu kadencji powrocił do praktyki adwokackiej ^{[1] [2]} .

27 lutego 2011, po rezygnacji premiera Muhammada al-Ghannusziego z powodu protestow społecznych , pełni?cy obowi?zki prezydenta Fu’ad al-Mubazza mianował go nowym szefem rz?du ^{[3] [4]} . Urz?d pełnił do 24 grudnia 2011, kiedy władz? w kraju przej?ł rz?d na czele z premierem Hammadim al-D?ibalim , wyłoniony w wyniku wyborow do Zgromadzenia Konstytucyjnego ^{[5] [6]} .

W połowie 2012 utworzył now? parti? polityczn? Wezwanie Tunezji , zrzeszaj?c? politykow o szerokim spektrum pogl?dow, w tym osoby zwi?zane ze Zgromadzeniem Demokratyczno-Konstytucyjnym i dawnych wspołpracownikow Zajna al-Abidina ibn Alego , opowiadaj?c? si? za ?wiecko?ci? pa?stwa i wrog? rz?dz?cej islamskiej Partii Odrodzenia . Partia Wezwanie Tunezji odniosła zwyci?stwo w wyborach parlamentarnych w pa?dzierniku 2014 ^[7] .

W grudniu 2014 odniosł zwyci?stwo w drugiej turze wyborow prezydenckich , uzyskuj?c 55,68% głosow pokonał urz?duj?cego prezydenta Al-Munsifa al-Marzukiego , ktory otrzymał 44,32% głosow ^[8] . 31 grudnia 2014 został oficjalnie zaprzysi??ony na stanowisku głowy pa?stwa ^[9] .

Zmarł 25 lipca 2019 w Tunisie w wieku 92 lat, w trakcie trwania kadencji ^[10] . W zwi?zku z jego ?mierci? w Tunezji zarz?dzono siedmiodniow? ?ałob? narodow? i odwołano wszelkie wydarzenia rozrywkowo-kulturalne ^[11] . Trzydniow? ?ałob? narodow? ogłoszono w Egipcie , Algierii , Libii , Libanie , Jordanii , Palestynie , Mauretanii ^[12] , a jednodniow? na Kubie ^{[13] [14]} .

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]