Ten artykuł dotyczy 2 Warszawskiej Brygady Pancernej. Zobacz te?: 2 Brygada Pancerna .

2 Brygada Pancerna

Proporczyk brygady
Historia
Pa?stwo	Polska
Sformowanie	1943
Rozformowanie	1947
Nazwa wyro?niaj?ca	Warszawska [a]
Tradycje
Rodowod	2 Brygada Czołgow
Organizacja
Rodzaj wojsk	Wojska pancerne
Podległo??	2 Korpus Polski 2 Dywizja Pancerna
Multimedia w Wikimedia Commons

2 Warszawska Brygada Pancerna (2 BPanc) ? wielka jednostka pancerna Polskich Sił Zbrojnych . Brygada w czasie walk na Połwyspie Apeni?skim była jednostk? podporz?dkowan? bezpo?rednio dowodcy 2 Korpusu Polskiego ^[1] . Po zako?czeniu walk weszła w skład 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej .

Rodowod [ edytuj | edytuj kod ]

30 czerwca 1942 roku dowodca Wojsk Polskich na ?rodkowym Wschodzie wydał rozkaz organizacyjny L. dz. 3083/I/Tjn. w sprawie formowania Brygady Czołgow. 7 sierpnia 1942 roku został wydany pierwszy rozkaz dzienny brygady ^[2] .

We wrze?niu 1942 roku brygada została przesuni?ta do Iraku. Nowym miejscem postoju była D?alaula w rejonie Kizil Rabat. Rozkaz dowodcy 6 Dywizji Piechoty gen. M. Tokarzewskiego-Karaszewicza ^[b] ustalał skład podległej mu 2 Brygady Czołgow. W jej skład weszły 4, 5 i 6 bataliony czołgow. Etat brygady oparto na brytyjskim etacie CEME/76751/SD1a, ktory obowi?zywał od 24.08.1942. Przewidywał on organizacj? batalionu piechoty zmotoryzowanej. W 2 Brygadzie Czołgow zrezygnowano z utworzenia takiego batalionu głownie z powodu brakow kadrowych. Przy brygadzie zorganizowano Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej . 20 czerwca brygada została przesuni?ta do Teza-Khurmatli, w rejon pol naftowych w okolicach Kirkuku. Do nowych zada? brygady nale?ało zabezpieczenie terenu przed sabota?em ze strony Kurdow. Z brygady stopniowo wycofywano szkolne czołgi Mk VI Crusader Mk. VI i włoskie M.13 . Stopniowo napływały wi?ksze ilo?ci sprz?tu. Na przełomie czerwca i lipca bataliony posiadały wszystkie przewidziane etatem czołgi (po 52 sztuki w batalionie). Dysponowano czołgami piechoty Mk III Valentine . Brakowało jedynie 4 czołgow w wersji plot. Wcze?niej dysponowano czołgami Mk. VI AA , ale zostały one oddane Brytyjczykom.

W lipcu nast?piła zmiana nazwy brygady na Samodzieln? 2 Brygad? Pancern? . Bataliony czołgow przemianowano na pułki czołgow, a skład brygady przedstawiał si? nast?puj?co:

• 4 Pułk Pancerny ?Skorpion” ? z 4 bcz,
• 1 Pułk Ułanow Krechowieckich ? z 5 bcz,
• 6 Pułk Pancerny ?Dzieci Lwowskich” ? z 6 bcz.

21 sierpnia 2 Brygada Pancerna przeszła ponownie do Palestyny w rejon Gazy.

Organizacja 2 BPanc [ edytuj | edytuj kod ]

• Kwatera Głowna 2 Brygady Pancernej ( ang. Brigade Headquarters )
• 1 Pułk Ułanow Krechowieckich (ang. 1st Polish Lancer Regiment )
• 4 Pułk Pancerny ?Skorpion” (ang. 4th Polish Armoured Regiment )
• 6 Pułk Pancerny ?Dzieci Lwowskich” (ang. 6th Polish Armoured Regiment )
• 9 wysuni?ty szwadron dostawy czołgow ? mjr Włodzimierz Samira
• 2 Batalion Komandosow Zmotoryzowanych (ang. 2nd Motor Battalion ^[c] )
• 9 kompania ł?czno?ci
• 9 lekka kompania sanitarna
• 9 kompania warsztatowa
• 9 park materiałowy
• 9 pluton saperow
• 9 samodzielny pluton ?andarmerii
• 6 S?d Polowy ? kpt. Olgierd Niebieszcza?ski
• 123 poczta polowa

Stan brygady w kampanii włoskiej wynosił: 222 oficerow i 3362 szeregowych. Na wyposa?eniu etatowo znajdowało si? 160 czołgow ?rednich, 33 czołgi lekkie i 13 czołgow specjalnych ^[3] .

Obsada personalna Dowodztwa 2 BPanc [ edytuj | edytuj kod ]

Dowodcy brygady

• gen. bryg. Gustaw Paszkiewicz (od 16 X 1942)
• gen bryg. Bronisław Rakowski (od 18 VIII 1943 ^[4] )
• ppłk / płk dypl. kaw. Ziemowit Grabowski (od 1 VI 1945)

Zast?pcy dowodcy brygady

• ppłk dypl. Antoni Marian Korczy?ski (VIII 1942 ? VIII 1943 ^[4] )
• gen. bryg. Tadeusz Kossakowski (VIII ? XII 1943 ^[5] )
• ppłk / płk kaw. Władysław Bobi?ski (XII 1943 ^[5] ? XII 1944)
• ppłk dypl. kaw. Jan Monwid-Olechnowicz (od 20 XII 1944)

Szefowie sztabu

• mjr br. panc. Stanisław Gli?ski (p.o. VIII ? X 1942)
• mjr dypl. art. Tadeusz Jan Kolasi?ski (X 1942 ? VIII 1943 ^[4] )
• kpt. / mjr dypl. piech. Stanisław Otton Drzewiecki (VIII 1943 ? † 17 VII 1944)
• ppłk dypl. kaw. Ziemowit Grabowski (21 VI 1944 ? 1 VI 1945 → dowodca brygady)
• kpt.dypl. Izydor Dowgiałło (1945)

kwatermistrzowie

• ppłk Stefan Kami?ski (do VIII 1943 ^[4] )
• mjr / ppłk Zygmunt Chabowski (od VIII 1943 ^[4] )
• kpt. dypl. piech. Anastazy Łukjaniec (1945)
• kpt. Zdzisław Tyli?ski (do VIII 1945 → I zast?pca kwatermistrza 2 DPanc ^[6] )

Oficerowie dowodztwa

• szef ł?czno?ci ? mjr Eugeniusz Kozakiewicz
• szef słu?by duszpasterstwa katolickiego ? st. kpl. ks. Adam Studzi?ski
• szef słu?by zdrowia ? kpt. lek. Ryszard Kaszubski
• szef słu?by warsztatowej ? mjr Henryk Nitecki
• szef słu?by materiałowej ? kpt. August Wołyniec
• komendant Kwatery Głownej ? mjr Witold Hankisz (od VIII 1943 ^[4] )

Działania bojowe [ edytuj | edytuj kod ]

Struktura organizacyjna brygady wskazuje na jej typowy charakter jednostki bezpo?redniego wsparcia piechoty i w zasadzie poszczegolne pułki były przydzielane do dyspozycji dowodcow dywizji piechoty, ktorzy to z kolei rozdrabniali je szwadronami pomi?dzy brygady strzeleckie.

Zanotowano natomiast tylko nieliczne przypadki działania brygady w roli samodzielnego zwi?zku taktycznego, wzmacnianego siłami do brygady piechoty, dodatkowym (brytyjskim) pułkiem czołgow, pułkiem kawalerii oraz artyleri? i wspieranego przez lotnictwo.

W dniach 16?19 lipca 1944 w bitwie pod Ankon? 2 BPanc. dostała zadanie przeskrzydlenia niemieckiej 278 DP i odci?cia jej odwrotu. Ze wzgl?du jednak na trudny teren, pola minowe i kontrataki niemieckie, brygada nie zdołała odci?? drog odej?cia całkowicie. Utrudniła go jednak w znacznym stopniu. Po opanowaniu przez ni? miasta Chiaravalle, Niemcy mogli si? wycofa? jedynie przez w?ski, ostrzeliwany korytarz pomi?dzy wybrze?em a miastem.

Dowodcy brygady do wykonania powierzonego mu zadania podporz?dkowano: bryt. 7 Pułk Huzarow, 15 Pułk Ułanow Pozna?skich i 16 Lwowski Batalion Piechoty ze składu 5 KDP , dywizjon 7 Pułku Artylerii Konnej , 1 Samodzieln? Kompani? Komandosow . Rownocze?nie 4 Pułk Pancerny podporz?dkowano dowodcy 5 KDP.

Po raz drugi 2 BPanc nacierała samodzielnie w dniach 13?20 kwietnia 1945 jako zgrupowanie ?Rak” w natarciu na Boloni?. Tym razem nie był to jednak zagon na skrzydło nieprzyjaciela, lecz trudne uderzenie czołowe poł?czone z forsowaniem paru przeszkod wodnych. Zgrupowanie wykonało wowczas do ko?ca postawione mu zadanie.

Straty w kampanii włoskiej wynosiły: 120 poległych, 631 rannych i 7 zaginionych ^[3] .

Symbole brygady [ edytuj | edytuj kod ]

Proporczyk

Sztab i Kwatera Głowna 2 BPanc: proporczyki kroju kawaleryjskiego zielone z czarnym paskiem przez ?rodek; na berecie srebrny krzy? malta?ski z białego metalu (haftowany srebrn? nitk? u oficerow) na zielonym sukiennym rombie ^[7] .

Pasek na r?kawie ? biały ^[8]

Uwagi [ edytuj | edytuj kod ]

Przypisy [ edytuj | edytuj kod ]

Bibliografia [ edytuj | edytuj kod ]

• Witold Biega?ski : Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie . Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1990. ISBN  83-03-02923-1 .
• Witold Biega?ski: Wojsko Polskie : krotki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny ?wiatowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie : formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad , Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1967.
• Stanisław Komornicki : Wojsko Polskie 1939?1945: barwa i bro? . Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984. ISBN  83-223-2055-8 .
• Franciszek Skibi?ski: Wojska pancerne w II wojnie ?wiatowej , Warszawa 1982, s. 121
• Zbigniew. Dunin-Wilczy?ski: Wojsko polskie w Iraku : 1942?1943 . Warszawa: Muzeum Niepodległo?ci, 1993. ISBN  83-900727-2-6 . Brak numerow stron w ksi??ce
• Zbigniew Lalak: Bro? pancerna w PSZ 1939?1945 . Warsaw: Pegaz-Bis : O.K. Media, 2004. ISBN  83-922002-0-9 . Brak numerow stron w ksi??ce
• Juliusz Tym: Pancerni i ułani generała Andersa. Bro? pancerna i kawaleria pancerna Polskich Sił Zbrojnych na ?rodkowym Wschodzie i we Włoszech 1941-1946 . Warszawa: Wydawnictwo Tetragon, 2012. ISBN  978-83-63374-01-3 .
• Marian ?ebrowski : Zarys historii polskiej broni pancernej 1918-1947" . Londyn: Zrzeszenia Koł Oddziałow Broni Pancernej, 1971.