Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasyl Dmitryjuk
(ur.
1 stycznia
1890
w
Kostomłotach
, zm.
11 listopada
1973
w
Buffalo
) ? ukrai?ski polityk, lekarz, poseł na
Sejm I kadencji
w
II RP
.
Uko?czył szkoł? ?redni? duchown? (1901?1905) i Seminarium Duchowne (1905?1909) w
Chełmie
oraz medycyn? na
Uniwersytecie Warszawskim
(1909?1914, dyplom lekarza laryngologa w 1916).
Na swoje utrzymanie i edukacj? zarabiał korepetycjami. Od roku 1914 słu?ył w armii rosyjskiej ? jako młodszy lekarz 62 Suwalskiego Pułku Piechoty, od 1915 starszy lekarz 64 Kaza?skiego Pułku Piechoty, od 1916 roku młodszy ordynator 1. szpitala 16 Dywizji Piechoty.
Podczas
rewolucji lutowej 1917
w Rosji był organizatorem oddziałow ukrai?skich i lekarzem dywizji ukrai?skiej. W latach 1918?1920 pełnomocnikiem Ministerstwa Zdrowia
Ukrai?skiej Republiki Ludowej
i jednocze?nie (do lutego 1919) p.o. głownego lekarza oddziału opatrunkowego 4 Dywizji Piechoty w Armii
URL
.
W Polsce niepodległej podj?ł starania o przyj?cie do korpusu oficerow rezerwy WP, ale 15 listopada 1927 roku
Oficerski Trybunał Orzekaj?cy
uznał, ?e nie mo?e by? oficerem rezerwy, gdy? ?nie wykazał cech wymaganych w my?l artykułu 3. Pragmatyki oficera WP w rezerwie”. W 1920 roku zało?ył w Brze?ciu nad Bugiem szpital i Towarzystwo Kulturalno-O?wiatowe
Pro?wita
(do 1923 prezes), w roku 1922 kierował ukrai?skim komitetem wyborczym w okr?gu brzeskim. Po wyga?ni?ciu mandatu poselskiego prowadził praktyk? lekarsk? w
Brze?ciu
, nast?pnie w
Terespolu
. Od 1924 roku członek lewicowej partii ukrai?skiej ?Selan?kyj Sojuz”, od 1925 członek
Ukrai?skiego Zjednoczenia Narodowo-Demokratycznego
(UNDO).
Poseł I kadencji 1922?1927 wybrany z listy nr 16 okr?g wyborczy nr 59 (Brze?? n. Bugiem); członek Komitetu Ukrai?skiego; pracował w komisji zdrowia publicznego (sekretarz), wspołpracownik dwoch komisji: komunikacyjnej i opieki społecznej.
Od 1950 roku na emigracji w
Stanach Zjednoczonych
.
- Małgorzata Smogorzewska,
Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939: słownik biograficzny.
T. 1, A-D (red. naukowa
Andrzej Krzysztof Kunert
, Warszawa 1998