Potrzeb? mi?dzynarodowej wspołpracy w zakresie tworzenia i utrzymywania kartotek wzorcowych zauwa?ono jeszcze w latach 70. XX wieku. Zaproponowano wowczas, aby narodowe agencje bibliograficzne odpowiadały za tworzenie haseł dla własnych autorow i w ten sposob stworzona baza mogłaby by? stosowana w pozostałych krajach. Jednak ro?nice kulturowe (m.in. ro?nice w sposobie katalogowania czy u?ywanie ro?nych alfabetow) nie pozwoliły na powodzenie tego projektu. Kolejnym pomysłem usprawnienia wymiany rekordow kartoteki haseł wzorcowych w skali mi?dzynarodowej było wprowadzenie International Standard Authority Data Number, czyli numeru, ktory identyfikowałby hasło w skali globalnej. Poniewa? wymagałoby to powstania instytucji, ktora zajmowałaby si? nadawaniem i nadzorowanie poprawno?ci stosowania okazało si? trudne do zrealizowania ^[1] . Pomysł stworzenia VIAF powstał w 1998 roku. Biblioteka Kongresu i Niemiecka Biblioteka Narodowa podj?ły wspołprac?, aby sprawdzi? mo?liwo?? powi?zania ze sob? haseł osobowych w prowadzonych kartotekach. Za stron? techniczn? miało by? odpowiedzialne OCLC ^[1] . Podczas odbywaj?cej si? w Berlinie w 2003 roku Konferencji IFLA Biblioteka Kongresu i Niemiecka Biblioteka Narodowa podpisały porozumienie, ktore stało si? pocz?tkiem VIAF (Mi?dzynarodowej Kartoteki Haseł Wzorcowych). W 2007 roku do projektu doł?czyła Biblioteka Narodowa Francji , a w nast?pnych latach przył?czały si? inne biblioteki ^[2] .

• rekordy kartoteki haseł wzorcowych oraz rekordy bibliograficzne, w ktorych je zastosowano biblioteka wspołpracuj?ca przesyła do OCLC ( Online Computer Library Center ) ^[2] .
• hasła pochodz?ce z ro?nych kartotek s? dopasowywane i rozbudowywane o wła?ciwe dane. Słu?? do tego specjalne algorytmy ^[2] .
• w zdefiniowanych polach s? umieszczane dane, a hasła wyst?puj?ce w ro?nych kartotekach s? automatycznie synchronizowane ^[2] .
• u?ytkownik mo?e przeszukiwa? kartoteki wzorcowe według haseł osobowych, kooperatywnych, geograficznych i tytułow ujednoliconych ^[2] .

Rada VIAF odpowiada za polityk? i funkcjonowanie VIAF. Wyznacza zasady wyboru nowych uczestnikow. Promuje efektywne i odpowiednie wykorzystanie VIAF. Natomiast hostingiem, oprogramowaniem i danymi dla VIAF zarz?dza OCLC. Swojego pełnomocnika do Rady mo?e wyznaczy? ka?dy dostawca VIAF. Rownie? OCLC wyznacza osob? kontaktow?, ktora wchodzi w skład Rady. Na czele Rady stoi prezes. Podczas dorocznego spotkania Rady, ktore odbywa si? w pi?tek przed Kongresem ?wiatowej Biblioteki i Informacji IFLA jest wybierany nowy prezes, ktory przez rok pełni rol? elekta zanim obejmie stanowisko ^{[3] [4]} .

• 2012 ? Barbara Tillett ? Biblioteka Kongresu
• 2013 ? Vincent Boulet ? Biblioteka Narodowa Francji
• 2014 ? Brigitte Wiechmann ? Niemiecka Biblioteka Narodowa
• 2015 ? Vincent Boulet ? BN Francji
• 2016 ? Beacher Wiggins ? Biblioteka Kongresu
• 2017 ? Ricardo Santos Munoz ? Hiszpa?ska Biblioteka Narodowa
• 2018 ? Marta Cicho? ? Biblioteka Narodowa
• 2018 ? Ricardo Santos Munoz ? Hiszpa?ska Biblioteka Narodowa (pełni?cy obowi?zki przewodnicz?cego)
• 2019 ? William Leonard ? Biblioteka i archiwum Kanady

W 2012 roku w angielskoj?zycznej Wikipedii został uruchomiony projekt automatycznej identyfikacji haseł osobowych w Wikipedii, w bazie VIAF. Inicjatorami tych działa? byli wikipedy?ci pracuj?cy w OCLC i Biritsh Library. Aby moc to zrealizowa? powstał VIAFbot23, ktory umie?cił identyfikatory VIAF w ponad 250 tysi?cach haseł osobowych. Podobne działania podj?to w niemieckoj?zycznej Wikipedii . Informacje VIAF pojawiaj? si? automatycznie w module kontrola autorytatywna ^[5] .