Un article de Wikipedia, l'enciclopedia liura.
Semboes
[1]
(
Saint-Boes
en
frances
) qu'ei ua
comuna
bearnesa
administrada peu
departament
deus
Pireneus Atlantics
e la
region
de
Navera Aquitania
,
ancianament d'
Aquitania
.
Comunas a l'entorn.
La prononciacion qu'ei [sem'bw?s]. Las formas ancianas que son
Sombois
/
Sombos
/
Sombus
en 1105-1119,
Semboys
en 1290,
Somboes
au segle XIIIau,
Somboeys
en 1356,
Sent-Boes
au segle XIVau,
Semboees
en 1442,
Senboes
/
Sent-Boees
en 1536,
Sanct-Boes
en 1546,
Saint-Boues
en 1686,
Saint-Bois
en 1786,
St Boes
(mapa de Cassini, a la fin deu segle XVIIIau)
[2]
.
Miqueu Grosclaude
que precisa lo nom ei un faus agionime (un faus nom de sent). Lo frances qu'explica etimologias popularas, lo
Saint-Bois
(de la Crotz deu Crist), pr'amor lo francisme
bues
per
husta
qu'ei recent; l'ipotesi de ≪ bosc situat au som ≫ qu'ei shens valor; que disen
bosc
, pas
bues
[2]
.
Rohlfs
que horneish antroponimes aquitans dens las inscripcions anticas [de Comenge] :
Sembus
,
Sembetten
,
Sembedone
,
Sembexone
, qui semblan en ligam dab lo
basco
ancian
*Sembe
, basco actuau
Seme
, ≪ lo hilh ≫. Mes aquera ipotesi qu'ei en contradiccion dab las formas en
Somb-
[qui son las mei ancianas]. Grosclaude que conclutz en deishar un dobte en favor deu nom de persona bascoaquitan
*Sembe
[2]
, qui normaument aure perdut son
-b-
.
Que i a un
Semboes
dens lo departament de Gers, diferent sonque per dus detalhs, l'obertura de
e
e lo heit qu'ei pas a l'origina d'un arriu, co qu'exclutz l'ipotesi ≪ som + nom d'arriu ≫.
Lista deus consols successius
| Periode
|
Identitat
|
Etiqueta
|
Qualitat
|
| 2014
|
2026
|
Jean Labaste
|
|
|
| marc de
2008
|
2014
|
Georges Ducasse
|
|
|
| marc de
1983
|
2008
|
Jean Bacque
|
|
|
| 1947
|
1983
|
Andre Laborde
|
|
|
|
|
1947
|
|
|
|
| Totas las donadas son pas encara conegudas.
|
- En 2019 la populacion qu'era de 361 abitants.
- ↑
Toponimia Occitana (
Institut d'Estudis Occitans
) : IEO_BdTopoc :
http://bdtopoc.org
- ↑
2,0
2,1
et
2,2
Michel Grosclaude,
Dictionnaire toponymique des communes du Bearn
, Escola Gaston Febus, 1991, p. 298
