Muawiya , que son nom complet era ?Ab? ?Abd Ar-Ra?m?n Mu??wiya ibn ?Ab? Sufy?n ^[1] , ( 602 , La Meca - 6 de mai de 680 , Damasc ) es lo fondator dau Califat Omeia e son premier califa de 661 a 680 . Succediguet a Ali ( 657 - 661 ) e foguet remplacat per son fiu Yazid I ^er ( 680 - 683 ).

Adversari d' Ali e d' Al-Hussayn ibn Ali per la succession de Maomet , aguet un rotle major dins la Premiera Fitna e a un imatge forca negatiu au sen de l' islam chiita . Pasmens, son reine correspond tanben a un periode d'estabilizacion e de modernizacion de l'aparelh estatau arabi. Contuniet pereu lei conquistas militaras arabias e ordonet la premiera ataca directa contra Constantinoble .

Biografia [ modificar | Modificar lo codi ]

Era lo fiu d' Abu Sufyan ibn Harb que foguet un adversari acarnat dei premierei comunautats musulmanas fins a sa conversion l' islam en 630 a l'eissida dei negocacions que meneron a la presa de La Meca per Maomet . D'efiech, Abu Sufyan ibn Harb fasia partida dau clan omeia de la tribu Qurays , un actor important de l' aristocracia tribala que dominava La Meca , e son clan s'opauset longtemps a la menaca d'una perda de sei privilegis militars e economics liats a son rotle dins l'organizacion dau romavatge dins la vila . Pasmens, apres l'obtencion d'assegurancas sus lo mantenement dau romavatge ? sota una forma compatibla amb l' islam ? Abu Sufyan ibn Harb demoret fideu au Profeta e a sei successors. Muawiya adoptet la meteissa posicion e venguet escriba de Maomet . Participet ansin ai premierei campanhas dei conquistas arabias e l'influencia deis Omeias aumentet pauc a pauc gracias a son experiencia en materia d'organizacion.

Durant lo reine dau califa Othman ibn Affan ( 644 - 656 ), Muawiya foguet nomat governador de Siria , succes qu'illustra lo poder dau clan omeia e lei competencias personalas de Muawiya ^[2] . Apres l' assassinat d' Othman , lei Omeias vengueron lei menaires de la faccion conservatritz de l'eleit arabi. Intreron ansin en conflicte a prepaus de la succession amb Ali ibn Abi-Talib , cosin de Maomet mai partisan de reformas per integrar mai lei pobles convertits dins la comunautat musulmana . En particular, Ali era opausat a l'institucionalizacion de l' islam e a la transformacion dau califa en sobeiran temporau. Era tanben en favor de l'idea qu'un califa poguesse esser chausit per lei musulmans en fora dau poble arabi e dei tribus de La Meca . Au contrari, leis Omeias se prononcieron en favor de la legitimitat deis abitants de La Meca per dirigir lo mond musulman. Obtengueron rapidament lo sosten de la mager part de l' aristocracia militara arabia.

En 657 , lo conflicte se transformet en guerra civila e plusors caps importants deis Omeias fogueron tuats durant lei premierei batalhas. Muawiya venguet alora lo cap principau deis adversaris d'Ali ^[3] . Apres una batalha novela , lei dos pretendents accepteron un arbitratge . Aquo afebliguet la posicion d'Ali que perdiguet pauc a pauc sei partisans ^[4] e foguet finalament assassinat quatre pus tard per un kharijista ^{[5] [6]} . Muawiya prenguet alora lo titol de califa e installet sa capitala a Damasc . Capitet de contrarotlar lei vilas importantas dau Califat mai lei zonas ruralas, especialament en Mesopotamia demoreron longtemps ostilas ^[7] . Aquo li permetet de perseguir l'expansion territoriala arabia en Mediterranea e en direccion d' Asia amb la conquista de Creta , d'una partida d' Anatolia ^[8] , d'una partida de l' Africa dau Nord (onte foguet fondada la vila de Kairuan ) e d'una partida de l' Asia Centrala ^[9] . En 674 , son fiu Yazid menet una ataca contra Constantinoble mai apres quatre ans de setge, leis Arabis fogueron vencuts. En parallel, Muawiyah metet tanben pauc a pauc en placa un govern secular bastit segon lei models bizantins e sassanida ^[10] . Aquela administracion permetet d'estabilizar lo Califat e son succes li permetet d'impausar lo principi d'una succession ereditaria au Califat. En 680 , son poder foguet brevament contestat per Al-Hussayn ibn Ali , fiu d'Ali, que foguet batut a executat a Kerbala (680) .

Annexas [ modificar | Modificar lo codi ]

Liames internes [ modificar | Modificar lo codi ]

Bibliografia [ modificar | Modificar lo codi ]

• (en) Gerald R. Hawting, ≪ Umayyads ≫, dins Peri J. Bearman, Thierry Bianquis, Clifford Edmund Bosworth, Emeri Johannes van Donzel e Wolfhart P. Heinrichs, Encyclopaedia of Islam , vol. X, Brill, 2000.
• (en) Gerald R. Hawting, The First Dynasty of Islam : The Umayyad Caliphate AD 661-750 , Routledge, 2000.
• (en) Hugh Nigel Kennedy, The Armies of the Caliphs : Military and Society in the Early Islamic State , Routledge, 2001.
• (en) Hugh Nigel Kennedy, The Prophet and the Age of the Caliphates : The Islamic Near East from the Sixth to the Eleventh Century , Routledge, 2004.
• (en) Hugh Nigel Kennedy, The Great Arab Conquests : How the Spread of Islam Changed the World We Live In , Da Capo Press, 2007.
• (en) William Ochsenwald e Sydney Nettleton Fisher, The Middle East : A History , The McGraw-Hill Companies, 2004.
• (en) Julius Wellhausen (trad. Margaret Graham Weir), The Arab Kingdom and its Fall , Calcutta University Press, 1927.

Notas e referencias [ modificar | Modificar lo codi ]