Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De
Vrede van Karlowitz
of het
Verdrag van Karlowitz
(
Servisch
: Сремски Карловци,
Duits
:
Karlowitz
,
Turks
:
Karlofca
,
Hongaars
:
Karloca
) werd in 1699 ondertekend in
Sremski Karlovci
(een stad in Servie) en kwam tot stand dankzij de bemiddeling van het
koninkrijk Engeland
en de
Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden
. Het verdrag betekende het officiele einde van de
Grote Turkse Oorlog
, die de Turken verloren. De oorlog, tussen het
Ottomaanse Rijk
en de
Heilige Alliantie
, begon in 1683 met een mislukt
beleg van Wenen
door
Kara Mustafa
.
Na een twee maanden durend congres tussen de afgevaardigden van het Ottomaanse Rijk en de Heilige Alliantie, een coalitie van Europese mogendheden waaronder de
Habsburgers
, het
Pools-Litouwse Gemenebest
, de
republiek Venetie
en het
Russische Rijk
, werd het verdrag op
26 januari
1699
getekend.
Het
Ottomaanse Rijk
stond geheel
Hongarije
(behalve het
banaat van Temesvar
), een groot deel van
Transsylvanie
, en
Slavonie
aan de Habsburgers af,
Podolie
(een streek in het huidige
Oekraine
) ging naar Polen. Dalmatie samen met
Morea
(het schiereiland
Peloponnesos
) werden aan Venetie gegeven. De Russen, die in 1696
Azov
veroverden, sloten in 1700 een apart vredesverdrag met het Ottomaanse Rijk, het
Verdrag van Constantinopel
.
Bij de
Vrede van Passarowitz
(1718) kreeg het Ottomaanse Rijk Morea samen met
Kreta
terug van Venetie.
Het verdrag van Karlowitz luidde het begin in van de daling van de Ottomaanse invloed in Oost-Europa, waardoor de Habsburgers de dominante macht in zuidoostelijk Europa werden.
Bronnen, noten en/of referenties
- Spectrum Encyclopedie, 2005, het Spectrum en Aurex, deel 13, p. 182
|