Het
Verband der Unabhangigen
(
Nederlands
:
Verband van Onafhankelijken
,
VdU
) was een
Oostenrijkse
politieke beweging die van
1949
tot
1955
bestond.
Het VdU werd op
25 maart
1949
opgericht door
Herbert Alois Kraus
en
Viktor Reimann
. Een dag later vond een grote vergadering plaats in
Salzburg
, de thuisbasis van het VdU. Tijdens deze gelegenheid werd Kraus gekozen tot partijleider (
Bundesparteiobmann
). Reimann werd gekozen tot een van zijn plaatsvervangers. Het VdU wilde nadrukkelijk geen politiek partij zijn, maar een vereniging. De doelstelling van de nieuwe beweging was om als een soort derde politieke kracht in het Oostenrijkse politieke spectrum te fungeren, naast de
christendemocratische
Osterreichische Volkspartei
(OVP) en de
sociaaldemocratische
Sozialistische Partei Osterreichs
(SPO). Omdat het VdU vooral mikte op niet-socialistische "burgerlijke" kiezers, werd de beweging gesteund door de SPO om zo tweespalt te creeren binnen het burgerlijke kamp en zo de OVP, die inmiddels het monopolie op alle niet-socialistische kiezers had verworven, te verzwakken.
De doelgroep waar het VdU zich voornamelijk op richtte waren kleine middenstanders, ondernemers, partijloze liberalen en voornamelijk oud-
nazi
's (en nazi-sympathisanten) en voormalige krijgsgevangenen die na de
Tweede Wereldoorlog
politiek dakloos waren geworden. Het VdU was een voorstander van het stopzetten van het
denazificatieproces
en het herstellen van de rechten van oud-collaborateurs die in
1945
hun stemrecht hadden verloren. Toch was het VdU geen fascistische of proto-fascistische partij, omdat een van de oprichters, Reimann, tijdens de oorlog tot het verzet behoorde en een groot deel van die periode in gevangenschap doorbracht.
Bij de
parlementsverkiezingen van 1949
verwierf het VdU onder de naam
Wahlpartei der Unabhangigen
(WdU, Partij van Onafhankelijke Kiezers) vanuit het niets 11,7% van de stemmen en deed met 16 zetels haar intrede in de
Nationale Raad
. De verkiezingswinst van het VdU ging echter, zoals de sociaaldemocraten hoopten, niet alleen ten koste van de OVP maar ook aan de SPO. Beide partijen verloren ongeveer evenveel stemmen aan het VdU. De beste resultaten boekte de partij in
Opper-Oostenrijk
(onder niet-katholieke boeren die voorheen op de
Landbund
stemden) en in de grote steden. Onder de kiezers waren zoals verwacht relatief veel oud-nazi's.
In de jaren na de verkiezingen van 1949 voerde het VdU een heftige oppositie tegen de OVP-SPO coalitieregering
("Schwarz rote Proporz Diktatur")
, maar erg veel invloed verkreeg het VdU niet.
Voorafgaande aan de
verkiezingen van 1953
vormde het VdU een
politieke alliantie
met de extreemrechtse
Aktion zur politischen Erneuerung
, een afsplitsing van de OVP. Onder de naam Wahlpartei der Unabhangigen leed de alliantie een nederlaag: twee zetels gingen er ten opzichte van 1949 verloren.
Binnen het VdU was er al jaren een richtingenstrijd gaande tussen de liberale en
Duits-nationale
krachten, waarbij de eersten het onderspit dreigden te delven. Deze ontwikkeling, en het uitblijven van de ontwikkeling van kleine partij naar volkspartij, leidde er in
1956
toe dat het VdU werd ontbonden. Het grootste deel van oud-leden ging op in de
Freiheitliche Partei Osterreichs
(FPO), een partij die nog altijd bestaat en er wel in slaagde om een grote kiezersgroep aan zich te binden.
Het VdU deed aan de verkiezingen mee onder de naam
Wahlpartei der Unabhangigen
(WdU).
Nationale Raad
Verkiezingsjaar
|
stemmenaantal
|
percentage
|
aantal zetels
|
1949
|
489,273
|
11.7%
|
16
|
1953
|
472,866
|
10.9%
|
14
|
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑
Formeel een onafhankelijke krant, verscheen in
Salzburg
|