Tzipora (Tzipi) Livni
(
Hebreeuws
: ???? ????) (
Tel Aviv
,
8 juli
1958
) is een Israelische politica van
Hatnuah
en advocate. Ze was van 2013 tot 2014
minister van Justitie
. Ze heeft eerder ministersposten bekleed voor
Likoed
en
Kadima
. Van 2009 t/m maart 2012 was ze de partijleider van Kadima.
In november 2012 richtte ze een nieuwe partij op, Hatnuah ('De Beweging', Hebreeuws: ??????, uitspraak: 'ha-Tnoe'a'), waarvan ze de partijleider is. Hatnuah maakte van 18 maart 2013 tot 2 december 2014 deel uit van het
kabinet-Netanyahu III
. Zij was daarbinnen de hoofdonderhandelaar voor Israel in de besprekingen met de
Palestijnse Autoriteit
die in juli 2013 begonnen, maar op 23 april 2014 gestaakt werden.
Livni studeerde
rechten
aan de
Bar-Ilan Universiteit
. Na haar militaire diensttijd, waarin ze het tot de rang van
luitenant
bracht, werkte ze een tijdlang bij de geheime dienst, de
Mossad
(1980-1984). Daarna ging ze verder in de
advocatuur
, waar zij tien jaar werkte met als specialisaties publiek en commercieel recht. Deze positie verruilde zij in 1996 voor hoofd van een staatsorganisatie die tot taak had staatsbedrijven te
privatiseren
en te
ontmonopoliseren
.
In 1999 werd ze voor
Likoed
lid van de
Knesset
, het Israelische
parlement
. In Likoed behoorde ze tot de
'duiven'
en gold ze als een beschermelinge van toenmalig premier
Ariel Sharon
. Zo was ze een voorstander van zijn beleid om eenzijdig
bezette of betwiste gebieden
te verlaten. Toen Sharon eind 2005 Kadima oprichtte, stapte ze dan ook direct naar deze nieuwe partij over.
Van januari 2006 tot maart 2009 was zij
minister van Buitenlandse Zaken
en vice
premier
. Ze was de tweede vrouw in de Israelische
politiek
die de post van Buitenlandse Zaken bekleedde, de eerste was
Golda Meir
. In Israel is ze een populaire politica; in 2004 ontving ze de 'Abirat Ha-Shilton', een politieke prijs voor goed bestuurderschap. Livni is een voorvechter van het
Twee-statenmodel
: naast Israel een zelfstandige staat
Palestina
, beide op het grondgebied van het voormalige
Mandaatgebied Palestina
.
Kadima koos op
17 september
2008
Tzipi Livni tot partijleider. Ze won met 431 stemmen verschil van
Shaul Mofaz
, de minister van Transport. Livni werd, in tegenstelling tot Mofaz, gesteund door de machthebbers binnen de partij. Mofaz ziet onderhandelingen met de Palestijnen als 'zonde van de tijd', Livni wil juist graag onderhandelen en streeft naar het Twee-statenmodel.
Als het haar binnen 42 dagen zou lukken een regering te vormen zou ze de nieuwe premier van Israel worden, daarmee de opvolger van
Ehud Olmert
en de eerste vrouwelijke premier sinds
Golda Meir
, die in 1974 het ministerpresidentschap neerlegde.
[1]
Het lukte haar echter niet om binnen de gestelde termijn een regering te vormen, Livni wist de Arbeidspartij aan zich te binden, maar de religieuze
Shas
-partij haakte af.
[2]
Hierdoor werden er in het voorjaar van 2009
algemene verkiezingen
gehouden. Ze kwam toen tegenover de populaire
Benjamin Netanyahu
te staan. Alhoewel Kadima de verkiezingen won, kreeg Netanyahu de opdracht van de president om een nieuwe regering te vormen, waar hij eind maart in slaagde. Hierdoor is Kadima gedwongen de oppositie in te gaan, met Livni als oppositieleider.
Binnen Kadima werd aangedrongen op nieuwe interne verkiezingen ("primaries"). Tzipi Livni liet die op 27 maart 2012 houden. Bij deze verkiezingen verloor ze van de tegenkandidaat Shaul Mofaz, die daardoor de nieuwe partijleider van Kadima werd.
Op 1 mei 2012 kondigde Tzipi Livni aan de Knesset te verlaten.
[3]
In december 2009 moest Livni een voorgenomen bezoek aan Londen afzeggen, omdat een Britse rechtbank een arrestatiebevel tegen haar uitgevaardigd had wegens haar verantwoordelijkheid voor het
Conflict in de Gazastrook 2008-2009
. Livni zou in Londen een bijeenkomst van het
Joods Nationaal Fonds
toespreken.
[4]
Toen bekend werd dat Livni haar bezoek aan het Verenigd Koninkrijk geannuleerd had, werd het arrestatiebevel ingetrokken. De Israelische ambassadeur in Londen heeft tegen het arrestatiebevel geprotesteerd.
[5]
Israelische regeringsjuristen hebben het advies uitgebracht dat Israels ministers met een veiligheidsachtergrond en leidende militairen niet het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Belgie of Noorwegen moeten bezoeken, omdat zij in deze landen het risico lopen, op grond van het beginsel van
universele rechtsmacht
gearresteerd te worden op beschuldiging van oorlogsmisdaden.
[6]
In 2011 bezocht Tzipi Livni het Verenigd Koninkrijk weer voor een gesprek met de Engelse minister van Buitenlandse Zaken
William Hague
.
[7]
Oprichting van de politieke partij Hatnuah ('De Beweging')
[
bewerken
|
brontekst bewerken
]
In november 2012, in de aanloop naar de
parlementsverkiezingen van januari 2013
, maakte Livni bekend opnieuw de landspolitiek in te gaan. Zij deed dat door aan die verkiezingen deel te nemen als leider van de nieuwe partij
Hatnuah
("de Beweging"). 'Ik kom om te vechten voor vrede', verklaarde Livni, 'en ik zal niet toestaan dat iemand het woord vrede een kwade betekenis geeft'.
[8]
Livni was van maart 2013 tot december 2014 minister van Justitie in het
kabinet-Netanyahu III
. In december 2014 werd zij door premier
Benjamin Netanyahu
ontslagen, omdat zij het met diverse zaken niet eens was, zoals de wens om het defensiebudget te verhogen en vooral een wetsvoorstel waarin het Joodse karakter van Israel sterk werd benadrukt.
[9]
[10]
Hatnuah en de Arbeid kwamen voor de verkiezingen van 17 maart 2015 met een gezamenlijke lijst: de
Zionistische Unie
, die 24 zetels haalde in de twintigste Knesset.
Deze lijst doet niet mee aan de Israelische parlementsverkiezingen van 9 april 2019. Op dinsdag, 1 januari 2019, zei de voorzitter van de Arbeid, Avi Gabbai, tijdens een vergadering de samenwerking met Hatnuah op, zonder Tzipi Livni van tevoren te waarschuwen. Ze zei later die dag in een persconferentie dat ze de week daarvoor had gezegd dat in de volgorde van prioriteiten Israel op de eerste plaats moest komen, daarna de partij (Zionistische Unie) en pas daarna zijzelf. Wat je vandaag hoorde (van Avi Gabbai) was wat zij al jaren hoorde: ik, ik, en (nog eens) ik. Avi Gabbai wou de samenwerking met Tzipi Livni niet.
[11]
[12]
Op 18 februari 2019 kondigde ze aan dat ze zich na de verkiezingen uit de politiek zou terugtrekken en dat Hatnuah niet mee zou doen aan de verkiezingen van 2019. Volgens opiniepeilingen zou Hatnuah zonder samenwerking met een andere partij bij de verkiezingen van 2019 de kiesdrempel niet halen en Tzipi Livni zei dat ze het zichzelf niet zou vergeven als de stemmen op haar partij verloren zouden gaan.
[13]
Naast haar parlementaire werk werd ze tot de volgende
ministeriele
functies benoemd:
- regionale samenwerking (2001)
- zonder portefeuille
, belast met informatie (2001-2002)
- landbouw (2002-2003)
- immigratie
(2003-2006)
- huizenbouw (2004-2005), samen met immigratie
- justitie (2004-2006), samen met immigratie
- buitenlandse zaken (2006-2009), gedeeltelijk samen met immigratie
- vicepremierschap (2006-2009), samen met buitenlandse zaken
- justitie (2013-2014)
Tzipi Livni kreeg bij de vorming van regering
Netanyahu-III
naast de portefeuille Justitie ook de zelfgewensde taak van hoofdonderhandelaar met de
Palestijnse Autoriteit
.
De onderhandelingen tussen Israel en de
PA
werden gesteund door de Amerikaanse President
Barack Obama
, die Israel in 2013 bezocht en de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken
John Kerry
die Israel daarna regelmatig bezocht heeft. Op 29 juli 2013 startten in Washington achter gesloten deuren onderhandelingen tussen Israel en de Palestijnse Autoriteit, waarbij Israel door Tzipi Livni vertegenwoordigd werd. De onderhandelaar namens de Palestijnse Autoriteit was Saeb Erekat. Twintig jaar eerder hadden zij ook met elkaar onderhandeld. Saeb Erekat vroeg voor deelname aan de besprekingen de vrijlating van Palestijnse gevangenen. De Israelische regering deed de toezegging dat 104 Palestijnen die voor de
onderhandelingen van Oslo (1993)
door Israelische rechtbanken voor o.a. terroristische aanslagen veroordeeld waren, in vier etappes vrijgelaten zouden worden.
[14]
Tzipi Livni vond de onderhandelingen nodig, omdat ze vrede met de Palestijnen in het belang van Israel vond. De onderhandelingen werden op 14 augustus 2013 in het Midden-Oosten te Jeruzalem voortgezet. De eerste groep van 26 van de betreffende 104 Palestijnse gevangenen werden voor de besprekingen op 14 augustus 2013 vrijgelaten.
[15]
[16]
De tweede en derde groep van 26 gevangenen werden later volgens schema vrijgelaten, maar de vierde groep die in april 2014 vrijgelaten zou worden volgens de afspraken met de Palestijnse Autoriteit werd niet volgens schema vrijgelaten, waarop de Palestijnse Autoriteit naar de Verenigde Naties stapte om druk op Israel uit te oefenen. Ook maakte de Palestijnse Autoriteit bekend het lidmaatschap van vijftien VN-organisaties aangevraagd te hebben. Volgens Tzipi Livni was er door deze eenzijdige stappen een nieuwe situatie ontstaan, die de voortgang van de onderhandelingen in gevaar bracht en de Israelische regering zag er daarom vanaf om de vierde groep van 26 gevangenen volgens schema vrij te laten.
[17]
De onderhandelingen zouden tot 29 april 2014 duren. De Verenigde Staten drongen aan op een verlenging van de besprekingen. Ook
Mahmoud Abbas
wou de besprekingen verlengen met als doel Oost-Jeruzalem als Palestijnse hoofdstad. Maar hij dreigde de Palestijnse Autoriteit op te heffen als de besprekingen zonder resultaten zouden blijven.
[18]
Omdat de Palestijnse Autoriteit op 23 april een akkoord met
Hamas
tekende om een Palestijnse regering van Nationale Eenheid te vormen, schortte Israel de besprekingen op, omdat de Israelische regering Hamas beschouwt als een terroristische organisatie.
[19]
Tzipi Livni had in mei 2014 in Londen toch nog een gesprek met
Mahmoud Abbas
, waarna Benjamin Netanyahu Tzipi Livni dreigde te ontslaan, omdat dat tegen het regeringsbeleid inging.
Tzipi Livni is getrouwd met de accountant Naftali Spitzer en heeft twee kinderen. Livni spreekt
Hebreeuws
,
Engels
en
Frans
.
Ze is de dochter van het voormalige
nationalistische
Knessetlid
Eitan Livni
. Haar vader was een voorstander van het
Groot-Israelmodel
(een Israelische staat die eveneens de
bezette of betwiste gebieden
omvat) en ten tijde van het
Britse
mandaat
lid van de radicale
Irgoen
.
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑
"Livni wil snel nieuwe coalitie in Israel"
,
Trouw
, 17 september 2008
- ↑
"Livni vraagt om nieuwe verkiezingen"
,
NOS
, 26 oktober 2008
- ↑
Tzipi Livni uit de Knesset
, NOS.nl, 1 mei 2012
- ↑
"Israel confirms U.K. arrest warrant against Livni"
Ha`aretz (Israel), 15 december 2009
- ↑
"Israel laakt Britse actie tegen Livni", NRC Handelsblad, 15 december 2009
- ↑
"Livni cancels JNF visit to UK"
The Jewish Community Online, 14 december 2009
- ↑
Tzipi Livni arrest warrant
, The Guardian, 4 oktober 2011
- ↑
Livni terug in Israelische politiek: 'Ik kom om te vechten voor vrede'
, AP/Trouw, 27 november 2012
- ↑
De minister van Financien
Yair Lapid
(politiek leider van
Yesh Atid
) werd hierom ontslagen.
- ↑
Israel houdt vervroegde verkiezingen op 17 maart
,
Het Laatste Nieuws
, 3 december 2014
- ↑
https://www.kan.org.il/item/?itemId=45050
- ↑
https://www.timesofisrael.com/after-shock-ouster-livni-derides-gabbays-me-me-me-political-approach/
- ↑
https://www.timesofisrael.com/leaving-politics-livni-warns-this-election-may-be-last-gasp-of-democracy/
- ↑
"Israel approves release Palestinian prisoners"
, the Guardian, 28 juli 2013
- ↑
"Israel geeft toestemming voor vrijlating 104 Palestijnse gevangenen"
, NRC, 28 juli 2013
- ↑
[1]
, BBC News, 14 augustus 2013
- ↑
NOS, geen Palestijnse gevangenen vrij
- ↑
"Abbas dreigt zorg palestijnen aan Israel over te dragen."
, Trouw, 23-4-2014
- ↑
"Israel schort besprekingen met Palestijnen op"
, NRC, 24-4-2014
|