Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een
presidentskandidaat
is iemand die zich
kandidaat
heeft gesteld voor de
functie
van
president
bij
presidentsverkiezingen
.
De
president van Frankrijk
wordt gekozen middels
algemeen kiesrecht
voor een periode van vijf jaar. Als in een eerste verkiezingsronde geen enkele kandidaat een absolute meerderheid haalt, volgt een tweede ronde. In die ronde wint de kandidaat met de meeste stemmen.
In
Mexico
was het tientallen jaren gebruikelijk dat de
zittende president
van de
Institutioneel Revolutionaire Partij
(PRI) de volgende kandidaat voor het presidentschap aanwees: de
dedazo
(vingerwijzing). Door de
hegemonie
van de PRI van de
jaren 30
tot aan de
jaren 90
van de vorige eeuw betekende dit effectief dat de president zijn opvolger kon benoemen. Pas in 1988 moest de PRI-kandidaat voor het eerst zijn best doen tijdens de presidentsverkiezingen. In
2000
werd de PRI-kandidaat voor het eerst verslagen door
Vicente Fox
.
In de
Verenigde Staten
wordt om de vier jaar een
president
gekozen. In de praktijk zijn er twee kandidaten die meedingen in de eindstrijd om het presidentschap: een
Democratische
kandidaat en een
Republikeinse
kandidaat.
Deze kandidaten zijn vaak zelf gekozen, als kandidaat voor het presidentschap namens hun
politieke partij
via
voorverkiezingen
. Ze zijn dus eerst kandidaat-presidentskandidaat. De officiele
nominatie
van "
The next president of the United States
" vindt plaats op een grootschalige
partijconventie
in de zomer, maar wie het worden zal is tegenwoordig al maanden van tevoren bekend, meestal vanaf rond
Super Tuesday
. Dat was in de
19e eeuw
wel anders: toen werd op de conventies nog tot het laatste moment in
achterkamertjes
gekonkeld, zoals bij de nominatie van
Abraham Lincoln
. Als de zittende president ook meedingt naar het presidentschap, dan wordt deze veelal gemakkelijk presidentskandidaat namens zijn partij.
Naast de kandidaten van de twee grote partijen zijn er vaak vele kansloze presidentskandidaten, waarvan er zo nu en dan een een respectabel aantal stemmen weet te verkrijgen.
Ralph Nader
is hier het meest recente voorbeeld van. Deze was presidentskandidaat namens de
Green Party
in 1996 en 2000 en onafhankelijk kandidaat in 2004. In 1992 kreeg de onafhankelijke
Ross Perot
een relatief hoge 19% van de stemmen.