Norman Gene
"
Norm
"
Macdonald
(
Quebec
,
17 oktober
1959
?
Los Angeles
,
14 september
2021
) was een
Canadees
stand-upcomedian
en acteur.
In de jaren tachtig begon Macdonald aan zijn carriere als stand-upcomedian. Hij trad aanvankelijk op in comedyclubs in
Ottawa
. In 1987 nam hij in
Montreal
deel aan het comedyfestival
Just for Laughs
.
[1]
In mei 1990 mocht hij voor het eerst optreden in
The Late Show with David Letterman
. In 2015 was hij ook de laatste komiek die mocht optreden in Lettermans praatprogramma. Begin jaren negentig werkte Macdonald als schrijver mee aan het praatprogramma
The Dennis Miller Show
(1992) en de sitcom
Roseanne
(1992?1993).
In 1993 mocht hij zich aansluiten bij de cast van het Amerikaans sketchprogramma
Saturday Night Live
(
SNL
). Hij werd er in de loop der jaren een collega van onder meer
Adam Sandler
,
Chris Farley
,
David Spade
,
Molly Shannon
,
Janeane Garofalo
,
Rob Schneider
en
Will Ferrell
. In het programma parodieerde hij beroemdheden als
David Letterman
,
Larry King
,
Burt Reynolds
en
Quentin Tarantino
. Vanaf 1994 werd hij ook de presentator van de rubriek
Weekend Update
, waarin hij op komische wijze het nieuws voorlas en spotte met de actualiteit.
Macdonald stond tijdens zijn periode als nieuwsanker van
Weekend Update
bekend om zijn
droge humor
en harde, politiek incorrecte grappen over gevoelige onderwerpen en beroemdheden als
Madonna
,
Michael Jackson
,
Marion Barry
,
Hillary Clinton
en
Frank Stallone
. Tijdens het moordproces tegen
O.J. Simpson
, die verdacht werd van de moord op zijn ex-echtgenote en een kelner, spotte hij voortdurend met Simpson en liet hij er geen twijfel over bestaan dat de gewezen footballspeler schuldig was. Toen Simpson in 1995 werd vrijgesproken begon Macdonald zijn daaropvolgende
Weekend Update
met de uitspraak: "Well, it is finally official: Murder is legal in the state of California." (Nederlands: "Wel, het is eindelijk officieel: Moord is legaal in de staat Californie.")
Begin 1998, tijdens het 23e seizoen van
SNL
, kreeg Macdonald van Don Ohlmeyer, voorzitter van de westkustdivisie van
NBC
, te horen dat hij niet langer
Weekend Update
mocht presenteren. Colin Quinn volgde hem op als presentator van de rubriek. Ohlmeyer verklaarde dat de kijkcijfers teleurstellend waren en dat hij de komiek niet grappig genoeg vond. Macdonald en anderen meenden aanvankelijk dat hij gestraft werd omdat Ohlmeyer een goede vriend was van O.J. Simpson.
[2]
[3]
[4]
[5]
Zo had Ohlmeyer ooit een feestje georganiseerd voor de juryleden die Simpson hadden vrijgesproken.
[6]
Aanvankelijk bleef Macdonald nog wel lid van de cast van
SNL
, maar omdat hij geen zin had om in sketches mee te spelen, werd zijn positie onhoudbaar. In maart 1998 werd hij ontslagen. In dezelfde periode werd ook James Downey, schrijver van de vele Simpson-grappen, ontslagen.
[6]
In de nasleep van het ontslag weigerde Ohlmeyer reclamespots van Macdonalds film
Dirty Work
(1998) uit te zenden op NBC.
[3]
Die beslissing werd uiteindelijk herroepen door Bob Wright,
CEO
van NBC.
[7]
In latere interviews merkte Macdonald op dat hij waarschijnlijk ontslagen was omdat hij met zijn kille grappen te weinig rekening had gehouden met het publiek.
[2]
[8]
In 1997 mocht Macdonald toenmalig president
Bill Clinton
roasten
tijdens de
White House Correspondents' Dinner
.
[9]
Een jaar later presenteerde hij in
Radio City Music Hall
de zesde editie van de ESPY Awards.
[10]
Van 1999 tot 2001 speelde hij de hoofdrol in zijn eigen sitcom, getiteld
The Norm Show
(wat uiteindelijk afgekort werd tot
Norm
). De reeks werd uitgezonden op
ABC
. Onder meer
Laurie Metcalf
, Artie Lange, Ian Gomez en
Max Wright
werkten aan de serie mee. Vanwege teleurstellende kijkcijfers werd de reeks na drie seizoenen geannuleerd. In 2003 vertolkte hij op
Fox
de hoofdrol in de sitcom
A Minute with Stan Hooper
, maar de serie werd al na zes afleveringen geannuleerd.
In oktober 1999 keerde Macdonald als gastheer terug naar
SNL
. In zijn openingsmonoloog spotte hij met zijn ontslag en de kwaliteit van het sketchprogramma. Nadien keerde hij nog meermaals terug naar
SNL
om in sketches als
Celebrity Jeopardy!
beroemdheden als Burt Reynolds te imiteren. In 2000 won hij tijdens zijn deelname aan
Who Wants to Be a Millionaire?
een half miljoen dollar.
[11]
Hij schonk het bedrag aan een goed doel van acteur
Paul Newman
.
In 2011 presenteerde hij op
Comedy Central
negen afleveringen van
Sports Show with Norm Macdonald
, een komisch programma dat omschreven werd als een sportversie van
The Daily Show
. Daarnaast deed hij ook stemmenwerk voor animatieseries als
The Fairly OddParents
en
Family Guy
.
Van 2013 tot 2018 presenteerde hij de podcast
Norm Macdonald Live
, waarin hij bevriende komieken als
Jerry Seinfeld
,
Bob Einstein
,
Bob Saget
,
Adam Sandler
,
Stephen Merchant
,
Roseanne Barr
en
David Letterman
interviewde. Het programma kon gestreamd worden op het Video Podcast Network en werd nadien ook op
YouTube
geplaatst. In maart 2018 kondigde
Netflix
een praatprogramma aan met Macdonald als presentator.
[12]
Het programma, getiteld
Norm Macdonald Has a Show
, is de opvolger van
Norm Macdonald Live
.
Vanaf 1995 begon de komiek ook te acteren in films. Hij maakte zijn debuut in de komedie
Billy Madison
(1995), waarin het titelpersonage door zijn
SNL
-collega
Adam Sandler
vertolkt werd. In 1996 had hij een kleine bijrol in
The People vs. Larry Flynt
.
In 1998 speelde hij de hoofdrol in
Dirty Work
, een wraakkomedie die hij zelf geschreven had en die geregisseerd werd door
Bob Saget
. Ook bekende komieken als Sandler,
Don Rickles
,
Chevy Chase
en
Chris Farley
werkten aan de film mee. Twee jaar later vertolkte hij ook de hoofdrol in
Screwed
(2000). De komedie werd een financiele flop.
In de daaropvolgende jaren vertolkte Macdonald hoofdzakelijk bijrollen. Zo sprak hij de stem in van de hond Lucky in de
Dr. Dolittle
-filmreeks die in 1998 van start ging en had hij
cameo's
in de
Deuce Bigalow
-filmreeks van zijn vroegere collega
Rob Schneider
. In 1999 vertolkte hij komiek
Michael Richards
in de
Andy Kaufman
-biopic
Man on the Moon
. Met Adam Sandler werkte hij nadien nog samen aan onder meer
Funny People
(2009),
Jack and Jill
(2011) en
The Ridiculous 6
(2015).
Films
Televisie (selectie)
Norm Macdonald werd in 1959 geboren in
Quebec
als zoon van twee leerkrachten.
[13]
[14]
Macdonald is getrouwd geweest en kreeg uit dit huwelijk een zoon. Gedurende zijn leven worstelde hij met een gokverslaving.
[15]
Hij overleed op 14 september 2021 op 61-jarige leeftijd aan de gevolgen van
leukemie
. In 2012 was bij hem de diagnose gesteld, maar was dit enkel bij zijn directe omgeving bekend.
[16]
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑
(
en
)
Norm Macdonald
, dead-frog.com
- ↑
a
b
(
en
)
Maybe it Wasn't the O.J. Jokes That Got Macdonald Fired
, saturday-night-live.com, 4 december 1999
- ↑
a
b
(
en
)
TV Notes; Ohlmeyer Vs. Macdonald
,
The New York Times
, 3 juni 1998
- ↑
(
en
)
VIDEO: Norm MacDonald Howard Stern January 1998
, YouTube, 29 oktober 2016
- ↑
(
en
)
Norm Macdonald Announces New Netflix Talk Show
, tvweb.com, 9 maart 2018
- ↑
a
b
(
en
)
'SNL's James Downey on Working with Norm Macdonald and Getting Fired for Making Fun of OJ Simpson
, vulture.com, 24 juni 2014
- ↑
(
en
)
Norm Macdonald Wins "Dirty" War
, eonline.com, 9 juni 1998
- ↑
(
en
)
Norm Macdonald On 'WTF': Lorne Michaels Wanted A Female 'Weekend Update' Co-Anchor
, The Huffington Post, 6 december 2017
- ↑
(
en
)
The Funniest Performances at White House Correspondents' Dinners
, The Hollywood Reporter, 26 april 2012
- ↑
(
en
)
Deadspin Classic: ESPN Will Never, Ever Do This Again
, deadspin.com, 14 juli 2010
- ↑
(
en
)
VIDEO: Norm on Millionaire Part 3
, YouTube, 28 oktober 2006
- ↑
(
en
)
Norm Macdonald Talk Show Lands Netflix Series Order
,
Variety
, 9 maart 2018
- ↑
(
en
)
Norm Macdonald
, TV Guide, 9 september 2015
- ↑
(
en
)
Will somebody please give Norm Macdonald another TV show?
,
The Washington Post
, 18 augustus 2016
- ↑
(
en
)
VIDEO: Larry King NowOct 17 '16 - Norm Macdonald on gambling, politics, and coming out
, YouTube, 28 oktober 2016
- ↑
(
en
)
Norm Macdonald, ‘Saturday Night Live’ Comedian, Dies at 61
.
The New York Times
(
14 september 2021
).
|