Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Moshe Sharett
[1]
(
Hebreeuws
: ??? ???) geboren als
Moshe Shertok
(Hebreeuws: ??? ?????) (
Cherson
,
15 oktober
1894
?
Jeruzalem
,
7 juli
1965
) was de tweede
premier
van
Israel
.
Sharett werd geboren in Rusland (tegenwoordig
Oekraine
) in 1894 als Moshe Shertok. Hij emigreerde in 1906 naar
Palestina
. Zijn familie behoorde tot de oprichters van de stad
Tel Aviv
. Na de middelbare school studeerde hij rechten in
Istanboel
.
Tijdens de
Eerste Wereldoorlog
diende hij als vertaler in het
Turkse
leger. Na die oorlog werkte hij als landopkoper voor een Palestijns-Joodse organisatie. Hij werd lid van
Ahdut Ha'Avoda
en later de
Mapai
. In 1922 ging hij studeren aan de
London School of Economics
. Van 1925 tot 1931 werkte hij als journalist. Na zijn terugkeer in Palestina in 1931 kwam hij te werken voor de
Jewish Agency
. In 1933 werd hij benoemd tot hoofd van deze organisatie. Deze positie bleef hij bekleden tot de stichting van de staat Israel.
Hij sprak vloeiend
Arabisch
, wat hem een baan opleverde als werknemer van de net opgerichte vakcentrale de
Histadroet
. Tussen 1933 en 1948 leidde hij de onderhandelingen tussen de
Zionisten
en het Britse
mandaatgebied Palestina
. Dit leidde uiteindelijk tot oprichting van de staat Israel.
Door zijn ervaring op dit gebied werd Sharett de eerste Minister van Buitenlandse Zaken van Israel. Zijn grootste succes was het bestandsakkoord van
1949
, waarin de
Arabisch-Israelische Oorlog van 1948
officieel ten einde kwam. Omdat de Israelische afgevaardigde net als die van de Arabische landen het protocol tekende dat uitging van a) respect voor de
Groene lijn
, b) Jeruzalem als Internationale stad en c) de terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen en herstel van hun eigendommen, kon Israel nog dezelfde dag
12 mei
1949
als lidstaat toetreden tot de Verenigde Naties.
[2]
Ook kwam het
Verdrag van Luxemburg
tot stand met de
Bondsrepubliek Duitsland
over betalingen in het kader van de
Wiedergutmachung
.
Na het eerste aftreden van
David Ben-Gurion
in 1954 diende Sharett net geen twee jaar als premier (van januari 1954 tot november 1955), terwijl hij ook de post Buitenlandse Zaken behield. Hij stond te boek als een gematigde leider die de
diplomatie
met buurlanden voorstond. Onder zijn premierschap speelde de
Lavon-affaire
. Hij werd echter - na verkiezingen - in 1955 weer van zijn positie verdrongen door Ben-Gurion.
Sharett diende onder hem weer als minister van Buitenlandse Zaken en werd weer voorzitter van de Jewish Agency tot 1960.
Ben-Gurion ontsloeg hem in juni 1956 als minister en verving hem door
Golda Meir
, die sympathieker stond tegenover zijn ideeen, met name tegenover het voornemen van Ben-Gurion om Egypte aan te vallen
[3]
(wat gebeurde in oktober 1956, gedurende de
Suezcrisis
). In de Israelische partij Mapai waren er toen twee stromingen met betrekking tot het Israelisch-Arabische conflict: een die via dialoog en diplomatie met de Arabieren tot vrede wilde komen (met Moshe Sharett als exponent) en een die de weg van militaire suprematie voorstond (met David Ben-Gurion als belangrijkste exponent).
[4]
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑
De
lijst van Hebreeuwse en Jiddisje woorden in het Nederlands
spelt zijn naam als
Mosjee Sjaret
.
- ↑
Het Palestijns-Israelische conflict,een Palestijns perspectief,Dawoud El-Alami,Werelddossier, Tirion, Baarn, 2002,pag.147-148
- ↑
Miko Peled: "The General's Son", p.47 vv.
- ↑
Miko Peledː "The General's Son", ibidem
|