Gotthardtunnel
|
|
In de Gotthardtunnel
|
Algemene gegevens
|
Locatie
|
tussen
Goschenen
en
Airolo
|
Coordinaten
|
46° 36′ NB, 8° 34′ OL
|
Lengte totaal
|
16942 m
|
Bouw
|
Bouwjaar
|
1970
|
Ingebruikname
|
1980
|
Gebruik
|
Weg
|
2
|
Bijzonderheden
|
Tot 2000 langste autotunnel binnen
Europa
|
|
|
De
Gotthard-wegtunnel
(
Duits
:
Gotthard-Strassentunnel
;
Italiaans
:
Galleria stradale del San Gottardo
) is een
Zwitserse
autotunnel die het dorp
Goschenen
gelegen in het
kanton Uri
verbindt met het dorp
Airolo
gelegen in het
kanton Ticino
. De tunnel loopt door het
Gotthardmassief
onder de
Gotthardpas
.
Met 16.942 meter is het de langste autotunnel van Zwitserland (de langste autotunnel ter wereld is de
Lærdalstunnel
in
Noorwegen
met een lengte van 24,5 km).
De tunnel werd tussen 1970 en 1980 gebouwd naar een ontwerp van de Zwitserse ingenieur Giovanni Lombardi.
[1]
Voor 1980 kon het autoverkeer gebruikmaken van pendeltreinen, of de kronkelige weg over de
Gotthardpas
. Op 5 september 1980 werd de tunnel geopend door
Bondsraadslid
Hans Hurlimann
.
Op woensdagochtend 24 oktober 2001 botsten twee vrachtwagens geladen met banden en dekzeilen frontaal op elkaar. Hierna brak er brand uit en stortte een deel van het tunneldak in. Door de enorme rookontwikkeling had de brandweer moeite met blussen. Er vielen in totaal 11 doden en hiermee was dit het grootste ongeval in de Gotthardtunnel.
Naar aanleiding van de zware ongelukken in
1999
in de
Mont Blanctunnel
en op
24 oktober
2001
in de Gotthardtunnel, moeten vrachtwagens minimaal 150 meter afstand bewaren tot de voorgaande; vrachtverkeer wordt gedoseerd toegelaten. Mocht er een file in de tunnel dreigen te ontstaan door een ongeval of kapot voertuig, dan wordt het verkeer voor de tunnel stilgezet totdat het probleem is verholpen.
Voordat men de tunnel inrijdt staat er duidelijk een radiozender aangegeven. Naast muziek wordt er op deze zender ook informatie over de tunnel gegeven en advies over gewenst rijgedrag. Bij calamiteiten krijgen luisteraars noodinstructies. Dit gebeurt in vier talen, het:
Engels
, Duits, Italiaans en
Frans
.
De tunnel is onderdeel van de Zwitserse
autosnelweg A2
die van Basel naar Chiasso gaat. De A2 is weer verbonden met het
Duitse
,
Franse
en
Italiaanse
snelwegennet en vormt daarmee een drukke corridor voor (vakantie)verkeer tussen
Noord-
en
West-
en
Zuid-Europa
. Vooral in de zomer staan er vaak lange
files
voor de ingang van de tunnel, in mindere mate is er ook overbelasting in de winter.
[2]
Aan de bouw van een tweede tunnelbuis is begonnen. Deze was in eerste instantie alleen aangelegd om een vluchtroute te bieden bij
ongelukken
.
Op 28 februari 2016 sprak het Zwitserse volk zich per
referendum
uit voor uitbouw tot een tweede verkeerstunnel. De veiligheid wordt hiermee verbeterd, maar wat betreft doorstroomcapaciteit zullen er geen verbeteringen zijn. In verband met een bepaling over het niet mogen verhogen van de doorstroom voor vrachtverkeer in de Zwitserse grondwet zal namelijk in elke buis maar een rijstrook benut mogen worden; er komt dus geen te gebruiken wegoppervlak bij.
De nieuwe verkeerstunnel moet in 2027 klaar zijn voor gebruik. Daarna gaat de bestaande tunnel dicht voor renovatie en in 2030 kunnen beide buizen worden bereden.
[3]
[4]
[5]
Parallel aan de wegtunnel ligt de
Gotthardspoorwegtunnel
uit 1882. Hoewel in 2016 de Gotthard Basistunnel geopend is wordt de route via oude Gotthardspoorwegtunnel nu voornamelijk gebruikt voor recreatief vervoer en de diverse plaatsen/dorp langs het oude traject.
Meer oostelijk en veel dieper onder het Gotthardmassief loopt een nieuwe spoorweg door de ruim 57 kilometer lange
Gotthard-basistunnel
. Deze nieuwe tunnel moet een deel van het reizigers- en goederenvervoer overnemen van de oudere twee tunnels.
Bronnen, noten en/of referenties
|