Dit artikel beschrijft de
Roemeense
geschiedenis
.
Sinds de
prehistorie
is Roemenie bevolkt door vele volkeren. Een van de fossielen die in Roemenie gevonden werd, was een 34.000-36.000 jaar oude onderkaak. Dit is tot nu toe het oudste gevonden bewijs van de mensheid in Europa.
[1]
Dacie
lag in het gebied waar nu
Roemenie
ligt.
De Daciers woonden vooral in
Transsylvanie
en het westen van
Walachije
. In
Oost-Walachije
en de
Dobroedzja
woonden de verwante
Geten
. In Moldavie leefden de eveneens verwante
Karpen
(naar wie de
Karpaten
zijn vernoemd). Zoals veel bergvolkeren ontsnapten ze aan de onderwerping door de
Romeinen
.
Koning
Boerebista
(Koning van Dacie tussen 70 v.Chr. ? 45 v.Chr.) wordt als belangrijkste koning van de Daciers beschouwd. Na zijn troonsbestijging rond
70 v.Chr.
bereikte het Dacische rijk zijn grootste omvang. Hij bouwde een uiterst sterk leger op waarmee hij meerdere malen Romeins grondgebied binnenviel.
Julius Caesar
realiseerde de kracht van het Dacische rijk en bereidde een expeditie voor. Zover kwam het echter niet toen Caesar in
44 v.Chr.
werd vermoord.
Boerebista
was hem toen al voorgegaan: in
45 v.Chr.
werd hij bij een opstand vermoord.
Aan het eind van de 1e eeuw na Chr. was Dacie nog een machtig rijk onder hun koning
Decebalus
. De Romeinse keizer
Trajanus
begon in 101 na Chr. een oorlog tegen de
Daciers
. Na hevige weerstand werden deze in 106 na Chr. definitief verslagen. Ongeveer 150.000 gevangenen werden als slaven weggevoerd. De hoofdstad van de Daciers,
Sarmizegetusa
, dat op 1100 m hoogte lag in de
Karpaten
, werd platgebrand. De Romeinse autoriteiten organiseerden vervolgens een massale kolonisatie van het gebied met immigranten uit Italie en de Romeinse provincies ten zuiden van de
Donau
, waardoor de
Romanisering
van het gebied werd bevorderd. De Daciers vermengden zich na de verovering met de kolonisten en namen de Latijnse taal over. Hun nakomelingen zouden eeuwenlang meestal worden aangeduid met de naam
Walachen
, die hun door de Slaven werd gegeven.
De Grote Migraties
brachten vele volkeren naar Roemenie, zoals de
Hunnen
,
Ostrogoten
,
Bulgaren
en
Vandalen
, maar de meesten vertrokken snel. In de tiende eeuw maken Byzantijnse, Slavische en Hongaarse bronnen melding van drie door Roemenen bewoonde
woiwodschappen
(hertogdommen of prinsdommen): Walachije, Moldavie en Transsylvanie. Rond het jaar
890
kwamen de
Magyaren
, en in de 12e eeuw de
Saksen
, die Transsylvanie gingen bewonen. Tot de 20e eeuw waren de Roemenen de meerderheid, en de Duitsers en Hongaren een grote minderheid in Transsylvanie.
Walachije
,
Transsylvanie
en
Moldavie
waren drie
vorstendommen
in de
Middeleeuwen
. Ze bleven bestaan tot rond het jaar
1900
.
Zie
Walachije
voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
De naam
Walachije
komt van de Keltische stam de
Volcae
(zie ook:
Vlachen
). Ook
Wallonie
,
Wales
en
Gallie
zijn naar hen genoemd. De hoofdstad van Walachije was eerst
Curtea de Arge?
, toen
Targovi?te
en uiteindelijk
Boekarest
.
In de late Middeleeuwen heeft
Walachije
gevochten, alleen of in samenwerking met andere christelijke staten maar nooit met Moldavie en Transsylvanie, tegen de dreiging van het
Ottomaanse Rijk
. Walachije had de leiders Mircea de Oudste (1386-1418) en
Vlad ?epe?
(1456-1462), die zich verschillende malen met succes verdedigden tegen de invallen en zo voorkwamen dat het Ottomaanse Rijk zich kon uitbreiden naar
Midden-Europa
Nadat in
1453
sultan Mehmed de Veroveraar
Constantinopel
innam, werden de drie vorstendommen ook bij het Ottomaanse Rijk ingelijfd. In
1600
lukte het
Michael de Dappere
zich onafhankelijk te verklaren en voor het eerst Walachije, Moldavie en Transsylvanie te verenigen, al duurde deze vereniging maar een jaar. Michael is een van de grote helden uit de Roemeense geschiedenis.
De tweede vereniging was in
1859
, waarmee Klein-
Roemenie
tot stand kwam.
Eerst werd
Moldavie
Bogdania
genoemd, naar de stichter van Moldavie. Deze naam werd al snel veranderd in
Moldova
, een rivier in het gebied.
Suceava
was de eerste hoofdstad van Moldavie, maar die werd verplaatst in
1565
naar
Ia?i
.
In
1359
werd
Moldavie
gesticht door
Bogdan I
, nadat hij de Hongaren had geweigerd om Moldavie bij
Hongarije
te voegen.
In de 15e eeuw waren er vele invallen van de Ottomanen, Polen en
Krim-Tataren
.
Stefan de Grote (die Moldavie regeerde tussen 1457-1504) heeft gevochten voor de onafhankelijkheid, en was duidelijk de grote winnaar nadat hij van 38 grote slagen er 36 gewonnen had.
In
1600
lukte het
Michael de Dappere
zich voor het eerst in de geschiedenis Walachije, Moldavie en Transsylvanie te verenigen, al duurde deze vereniging maar een jaar. De tweede vereniging was in 1859, waarmee Klein-
Roemenie
(Walachije en Moldavie) tot stand kwam.
Ondertussen werd het noorden van Moldavie (
Boekovina
) veroverd door de
Habsburgers
, dat pas na de
Eerste Wereldoorlog
terugkwam bij
Roemenie
.
Transsylvanie
betekent
het land
(-ie)
aan de andere kant van
(trans)
het woud
(silva). Bedoeld wordt het
Centraal-Europees Woud
. De naam Zevenburgen verwijst vermoedelijk naar zeven door de Saksen gestichte steden.
Met de verovering in
896
stichtten de Hongaren na een roerige tijd de staat in Transsylvanie, en rond het jaar
1000
werd Transsylvanie een katholieke staat.
Toen het grootste deel van het Hongaarse Koninkrijk na de
Slag bij Mohacs
in
1526
bij het
Ottomaanse Rijk
en Habsburg werd gevoegd, bleef Transsylvanie over als enige overgebleven deel van het Hongaarse Rijk. Transsylvanie werd onafhankelijk en de eerste vorst was de Hongaarse troonpretendent Jan Zapolya.
Transsylvanie heeft vaak moeten vechten tegen de Ottomanen. Een beroemde leider die tegen ze gevochten heeft is
Johannes Hunyadi
.
In
1599
werd Transsylvanie verenigd met Walachije en Moldavie door
Michael de Dappere
. Hij veroverde Transsylvanie in de slag bij ?elimbar met hulp van de Oostenrijkers. Een jaar later werd Transsylvanie weer onafhankelijk dankzij de Hongaren (en Polen).
In
1687
werd Transsylvanie omgevormd tot een Oostenrijks kroonland en in
1711
werd de Hongaarse vorst van Transsylvanie vervangen door een door de Habsburgers aangestelde gouverneur.
Dit gebeurde nadat de Oostenrijkers de Hongaarse kroon hadden beerfd.
Door de
Hongaarse Revolutie
in
1848
werd Transsylvanie (en Hongarije) weer onafhankelijk maar moest weer deel gaan maken van
Hongarije
in
1867
.
De Zevenburger Saksen en Roemenen waren felle tegenstanders van deze hereniging; de Saksen waren bang dat hun rechten in de nieuwe Hongaarse staat teniet zouden worden gedaan en de Roemenen, die zich steeds nationaal bewuster werden, wilden Transsylvanie bij de Roemeense staat (Walachije en Moldavie) voegen dat was gesticht in
1859
.
Na de
Eerste Wereldoorlog
, die
Oostenrijk-Hongarije
had verloren, werd het Oostenrijk-Hongaarse rijk opgedeeld in verschillende staten en verder verdeeld onder aangrenzende staten. Transsylvanie werd op
1 december
1918
in
Alba Iulia
onder Hongaars protest aan Roemenie toegewezen. Deze situatie werd door de westerse mogendheden bevestigd met het
Verdrag van Trianon
op
4 juni
1920
.
Walachije
en
Moldavie
verklaarden zich onafhankelijk van de
Ottomanen
in
1859
en kozen dezelfde vorst,
Alexander Johan Cuza
, maar werden niet erkend door
Frans Jozef I van Oostenrijk
. Sultan
Abdulaziz
- in naam nog altijd Alexander Johans suzerein - erkende deze uiteindelijk op
23 december
1861
, waarna
Moldavie
en
Walachije
op
24 januari
1862
formeel werden verenigd tot
Roemenie
met als hoofdstad
Boekarest
Maar
Alexander Johan Cuza
bracht ook ontevredenheid, dus op
22 februari
1866
drong een groep officieren zijn paleis binnen en dwong hem zijn abdicatie te tekenen.
De Roemeense regering benoemde op
26 maart
1866
de Duitse prins
Karel (Carol) van Hohenzollern-Sigmaringen
tot nieuwe vorst.
De eerste jaren in
Roemenie
vielen de nieuwe vorst zwaar. Hij moest zich aanpassen aan een nieuwe cultuur, een nieuwe taal leren en gewend raken aan de manier van regeren van de Balkan. Gedurende de Frans-Duitse Oorlog van 1870/71 ontstond een anti-Duitse gezindheid in zijn land, waardoor zijn bewind bijna omver werd geworpen, hoewel hijzelf ook aftreden overwoog.
Hij leidde in 1877/78 de Roemeens-Russische troepen in de Russisch-Turkse Oorlog, waarna hij op het
Congres van Berlijn
als volledig
soeverein
heerser werd erkend.
Carol
werd daarop op
26 maart
1881
tot koning uitgeroepen.
De binnenlandse politiek, die nog steeds werd beheerst door de rijke grootgrondbezitters, werd onder
Carols bewind
tweemaal opgeschrikt door boerenopstanden, een in het zuidelijke deel
Walachije
(april
1888
) en een in het noordelijke deel
Moldavie
(maart
1907
).
In juli
1913
verklaarde Roemenie, net zoals andere balkanlanden,
Bulgarije
de oorlog (
Tweede Balkanoorlog
). Op
10 augustus
werd in
Boekarest
een vredesverdrag ondertekend. Bulgarije moest een groot deel van de winst uit de Eerste Balkanoorlog weer afstaan. Het zuiden van
Dobroedzja
(
Roemeens
:
Cadrilater
) werd toegevoegd aan
Roemenie
.
Toen de
Eerste Wereldoorlog
begon besloot de Roemeense regering zich niet bij
Duitsland
aan te sluiten. De van oorsprong Duitse
Carol
verzette zich hier - zeer tegen zijn gevoel - niet tegen.
Aangezien hij kinderloos was had Carol zijn broer Leopold als troonopvolger aangewezen. In oktober
1880
stond die zijn recht op de troon echter af aan zijn zoon Willem. Willem op zijn beurt gaf het recht op troonopvolging acht jaar later weer door aan zijn jongere broer
Ferdinand
. Die aanvaardde zijn taak wel en werd na
Carols
dood op
10 oktober
1914
koning.
Ferdinand
volgde op
10 oktober
1914
zijn oom op als koning.
In het begin van de
Eerste Wereldoorlog
bleef Roemenie neutraal maar op
14 september
1916
besloot hij mee te doen aan de
Eerste Wereldoorlog
tegen
Duitsland
en
Oostenrijk-Hongarije
, hoewel hij familie was van de Duitse keizer
Wilhelm II
. Door samenwerking met
Engeland
en
Frankrijk
wilde Ferdinand de Hongaarse
Transsylvanie
en
Boekovina
waar de
Roemenen
een grote minderheid waren, toevoegen aan Roemenie.
Ferdinand werd eind
1916
verpletterend verslagen en de regering moest uitwijken naar
Ia?i
. De Roemeense goudvoorraad werd per trein naar Rusland in veiligheid gebracht. In dat land kwamen echter een jaar later de
Bolsjewieken
aan de macht, en Roemenie heeft het goud nooit teruggezien.
[2]
In
1918
ging het de Roemeense troepen weer goed en Ferdinand keerde terug naar
Boekarest
. Dankzij de geboekte overwinningen en de territoriale verliezen van
Hongarije
en
Rusland
werd
Roemenie
flink uitgebreid.
In
1918
, het einde van de
Eerste Wereldoorlog
, hadden
Bessarabie
en historisch
Transsylvanie
zich gevoegd aan Koninkrijk Roemenie. Transsylvanie kwam bij Roemenie nadat men in
Alba Iulia
had gestemd om te verenigen met Roemenie.
Bessarabie
verklaarde zich onafhankelijk in
1917
van
Rusland
, en sloot zich al snel aan bij Roemenie. De rest van huidig
Transsylvanie
, (het
Maramure?
,
Banaat
en
Cri?ana
) werd door het
Verdrag van Trianon
in
1920
Roemenie toegewezen.
Het Verdrag van Trianon had toen de huidige grens tussen huidig
Hongarije
en huidig Roemenie gevormd. De unie van
Boekovina
werd in datzelfde jaar ook
Roemenie
toegewezen, door het
Verdrag van Versailles
.
Op
15 oktober
1922
werd Ferdinand in
Alba Iulia
, in het hart van
Transsylvanie
, tot koning Ferdinand Intregitorul (degene die iets compleet maakt) van
Groot-Roemenie
gekroond.
Door de toevoeging van Transsylvanie begonnen de oppositiepartijen steeds meer steun te krijgen, en zo werd het ook steeds lastiger voor Ferdinand in
Roemenie
.
De belangrijkste oppositiepartijen verenigden zich in 1924 tot de Nationale Boerenpartij.
Ferdinand overleed en op
20 juli
1927
volgde de zesjarige kleinzoon
Michael
hem op, omdat Ferdinands zoon
Karel
(Carol) vertrokken was met zijn minnares naar
Parijs
.
Vanwege
Michaels
minderjarigheid regeerde in zijn naam een regentschapsraad.
Ondertussen werd de Roemeense hoofdstad
Boekarest
mooier en mooier en kreeg zelfs de bijnaam
Klein Parijs
. Daardoor werd er ook nog een kopie van de
Arc de Triomphe
(
Roemeens
:
Arcul de Triumf
) in Boekarest neergezet.
Carol
keerde op
7 juni
1930
onverwachts terug naar
Roemenie
en werd een dag later door het parlement tot koning gekroond. De regering hoopte dat hij de politiek - die na de Eerste Wereldoorlog een chaos was geworden - weer in goede banen zou kunnen leiden. Dit was de eerste keer in de geschiedenis dat een vader zijn zoon opvolgde als koning.
De heerschappij van
Carol II
duurde tien jaar (1930-1940), een periode van grote economische groei gevolgd door een wereldwijde crisis, maar ook de periode waarin een eind kwam aan de parlementaire democratie. In
1938
werd hij absoluut heerser.
De
Tweede Wereldoorlog
dreigde echter en in
1940
verloor
Roemenie
- zonder dat er een schot was afgevuurd - door een verdrag tussen
Adolf Hitler
en de
Sovjet-Unie
. Roemenie verloor de gebieden Zuid-Dobroedzja aan
Bulgarije
en
Noord-Transsylvanie
aan
Hongarije
. Het volk gaf
Carol II
hiervan de schuld en op
5 september
1940
droeg hij de macht over aan generaal
Ion Antonescu
, die hem de volgende dag afzette. De 19-jarige Michael werd in naam opnieuw koning.
Michael
had echter nauwelijks macht en
Ion Antonescu
gedroeg zich als een dictator.
Antonescu vormde daarop een 'nationaal-legionaire' regering, waar ook de
IJzeren Garde
van
Horia Sima
deel van uitmaakte. De coalitie met de IJzeren Garde werd gekenmerkt door gruwelijk antisemitisme, pesterijen en dodelijk geweld in de richting van
Joden
en andere minderheden. In januari
1941
zette Antonescu (met steun van de Duitsers) de felle antisemitische IJzeren Garde uit de regering. De
Zionistische
Wereldfederatie mocht vrij opereren om een 'oplossing te vinden voor het Joodse vraagstuk'. Zijn plannen om de
Joden
massaal naar
Palestina
over te brengen werden door de
Engelsen
tegengehouden.
Onderwijl gingen de deportaties van Joden en anderen gewoon door. Door al deze maatregelen kwam ruim 60% van de Joodse bevolking (deze telde in totaal circa 500.000 personen) om het leven.
Antonescu genoot het volledige vertrouwen van
Adolf Hitler
en stuurde 15 divisies naar het
oostfront
(1941) om tegen de
Sovjet-Unie
te vechten. Hij annexeerde het gebied
Transnistrie
van de Sovjet. Na de mislukte
Slag om Stalingrad
, trachtte Antonescu de kleinere As-staten te bundelen om tegen de geallieerden te vechten.
Toen dit mislukte steunde hij zijn
minister van Buitenlandse Zaken
Mihai Antonescu (geen familie) met diens vredesinitiatieven.
Toch lukte het Michael en enkele loyale generaals en partijleiders op
23 augustus
1944
een staatsgreep te plegen, Antonescu te arresteren en de capitulatie van Roemenie uit te roepen. Antonescu werd opgesloten in de kamer waar de koninklijke postzegelverzameling werd bewaard. Voor deze heldendaad kan Michael tot op de dag van vandaag bij de Roemenen niet stuk. Hierna verklaarde hij
nazi-Duitsland
,
Hongarije
en
Tsjechoslowakije
de oorlog.
Transnistrie
werd teruggegeven aan de
Sovjet-Unie
.
Door de
Vrede van Parijs in 1947
moest
Hongarije
de helft van
Transsylvanie
weer teruggeven aan Roemenie, en Roemenie moest Noord-Boekovina en Bessarabie aan de Sovjet-Unie afstaan en Zuid-Dobroedzja aan Bulgarije.
Ion Antonescu
werd op
1 juni
1946
geexecuteerd.
In
1947
werd
Michael van Roemenie
gedwongen tot aftreden die vervolgens asiel aanvroeg in
Zwitserland
In het voorjaar van
1945
bracht
Gheorghe Gheorghiu-Dej
(van de Roemeense Werkerspartij) met andere communisten en sympathisanten premier
Nicolae R?descu
ten val en bracht hij
Petru Groza
van het pro-communistische Landbouwersfront aan de macht. In oktober
1945
werd hij tot secretaris-generaal van de Roemeense Communistische Partij (RCP) gekozen. Na
1946
had hij zitting in het staatsplanningscomite.
In december
1947
dwong Gheorghiu-Dej koning
Michael van Roemenie
tot aftreden en liet hij de Roemeense Volksrepubliek uitroepen. Sindsdien was hij de machtigste persoon in Roemenie.
Na de dood van
Stalin
(1953) volgde Gheorghiu-Dej een koers van "nationaalcommunisme" en distantieerde hij zich enigszins van de door Moskou voorgeschreven koers. Het feit dat hij de Roemeense belangen voorop stelde maakte hem redelijk populair in eigen land en economisch gezien bracht hij een zekere voorspoed. Tegelijkertijd breidde hij de macht van de
Securitate
, de geheime politie, verder uit en liet hij tal van tegenstanders gevangenzetten.
In
1961
verwisselde Gheorghiu-Dej het premierschap voor het
voorzitterschap van de Staatsraad
(dat wil zeggen het presidentschap). Nadien trad er een zekere dooi in. In 1963 weigerde hij de lijn van
Chroesjtsjov
te volgen in diens veroordeling van
China
. Daarnaast breidde hij de diplomatieke betrekkingen met
Joegoslavie
uit.
In
1965
overleed Gheorghe Gheorghiu-Dej en werd opgevolgd door
Chivu Stoica
van de Communistische Partij.
Nicolae Ceau?escu
wijzigde de naam van de
Roemeense Werkerspartij
in
Roemeense Communistische Partij
in
1965
.
Chivu Stoica
komt aan de macht, maar trad af in
1968
.
Nicolae Ceau?escu
volgde hem op.
Nicolae Ceau?escu
trok gaandeweg allerlei machtsfuncties naar zich toe en regeerde hij in toenemende mate als
dictator
. In
1974
werd hij president, een speciaal voor hem gecreeerde functie. Vanaf de jaren zeventig werd hij de
Conducator
(= 'Leider') genoemd; dezelfde titel die de dictator
Ion Antonescu
in de jaren veertig droeg. Om de staatsschuld terug te dringen mocht er in de winter amper worden gestookt. Uiteindelijk werd de staatsschuld inderdaad teruggedrongen, maar dat het volk daar hinder van ondervond, deerde de dictator schijnbaar niet; evenals zijn plan om de Roemenen ervan te overtuigen dat ze te veel aten. Halverwege de jaren tachtig kwam Ceau?escu met zijn meest bizarre idee: het platteland en de plattelandsdorpen moest in haar huidige vorm verdwijnen. De oude dorpen moesten worden vernietigd en vervangen door een soort agrarische centra. Boeren zouden dan een soort agrarische arbeiders worden. Dit leidde tot binnen- en buitenlandse kritiek. Deze plannen werden echter niet uitgevoerd omdat Ceau?escu in
1989
ten val kwam.
Ceau?escu's buitenlands beleid kenmerkte zich door zijn streven een redelijk onafhankelijke koers te varen ten opzichte van de
Sovjet-Unie
. Roemenie maakte als vazalstaat van de
Sovjet-Unie
deel uit van het Oostblok, maar verzette zich onder leiding van Ceau?escu tegen de door
Nikita Chroesjtsjov
ontworpen doctrine om de hofleverancier van de Sovjet-Unie te worden voor olie en graan. Ook weigerde hij troepensteun te geven voor de
militaire inval in Tsjechoslowakije
door Sovjettroepen na de 'Praagse Lente' in
1968
. Bovendien koos Roemenie geen partij in het conflict tussen
China
en de Sovjet-Unie. Hoewel hij in
1970
een nieuw vriendschapsverdrag met de Sovjet-Unie sloot, gaf dit alles Ceau?escu toch een zeker aanzien in het Westen. Later, toen de binnenlandse politiek van de dictator op groeiende weerstand stuitte, verloor hij het opgebouwde krediet. Desondanks beschouwde de
Verenigde Staten
Ceau?escu in de jaren tachtig nog steeds als een bondgenoot. De Amerikaanse regering was ervan overtuigd dat in geval van oorlog, Roemenie de kant van het Westen zou kiezen. Uit documentatie bleek echter dat dit beslist niet zo was: Ceau?escu's relatieve vrijheid kocht hij namelijk af met de belofte het
Warschaupact
in geval van een militair conflict met het Westen onvoorwaardelijk te steunen.
De Roemeense bevolking werd systematisch onderdrukt en was door de vele infiltranten van de geheime dienst niet veilig. Door de grote onzekerheid en armoede waar men in leefde, zag men vaak geen andere oplossing dan te spioneren voor de
Securitate
. Het was niet ongewoon dat je broer, zus, vader of moeder een infiltrant kon zijn en je binnenshuis dan ook niet kon zeggen wat je wilde. De
DIE
(afdeling externe inlichtingen van de geheime dienst) introduceerde eind jaren 70 van de 20e eeuw een afluistersysteem via de telefoon. Ook wanneer de hoorn op de haak lag, kon de geheime dienst meeluisteren. Aangezien het systeem alleen werkte met die ene door de geheime dienst speciaal ontwikkelde telefoon, werden op last van Ceau?escu alle telefoons in het land vervangen. In vrijwel alle andere plaatsen van hotels tot scholen waren afluistersystemen geplaatst van microfoontjes in een schilderij tot microfoontjes onderop in een bakje met suikerklontjes. Direct aan de leiding van de
Securitate
stond
Ion Mihai Pacepa
, die op
25 juli
1978
deserteerde.
Zie
Securitate
voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Securitate
was de benaming van de Roemeense geheime staatsveiligheidspolitie. De
Securitate
werd opgericht in
1948
na de communistische machtsovername in Roemenie.
Hoewel de Securitate al onder premier Gheorghiu-Dej een belangrijke rol van betekenis speelde, groeide haar macht vooral onder zijn opvolger, Nicolae Ceau?escu. Ceau?escu maakte van de Securitate een goedbetaald elitekorps, dat een soort persoonlijk leger werd van Ceau?escu. Haar buitenlandafdeling, de
DIE
, speelde een belangrijke rol voor de rekrutering van buitenlandse spionnen voor het regime (veelal in het buitenland verblijvende Roemenen). De Securitate bleef Ceau?escu trouw tijdens de volksopstand van december 1989. Pas een paar dagen na de volksopstand legde de
Securitate
haar wapens neer.
De Securitate werd hierna omgevormd tot een reguliere veiligheidsdienst.
Ook de
DIE
werd opgeheven.
In december
1989
brak er een grote opstand o.l.v. van de Hongaarstalige dominee
Laszlo Tokes
uit in
Timi?oara
. Aanvankelijk was de orde gauw hersteld, maar tijdens het staatsbezoek van Nicolae en Elena Ceau?escu aan
Iran
(17-19 december 1989) laaide de opstand weer op. Vlak voor Kerst keerden de Ceau?escu's weer terug naar
Boekarest
, de hoofdstad. Op 20 december sprak hij het land toe op de televisie, waarin hij de westerse imperialisten de schuld gaf van de chaos in het land. Een dag later organiseerde de partijafdeling van Boekarest een massabijeenkomst van trouwe partijleden voor het gebouw van het Centraal Comite. Toen Ceau?escu aan zijn toespraak begon, begonnen de mensen voor het gebouw te demonstreren en eisten het aftreden van Ceau?escu. Die avond openden de
Securitate
het vuur op demonstranten. Het leger koos de zijde van de opstandelingen en de volgende ochtend moesten Nicolae en Elena met een helikopter vluchten waarbij de piloot onder schot werd gehouden door een of meerdere van de lijfwachten. Toen de brandstof van de helikopter opraakte, landde de piloot en werd door de lijfwachten van Ceau?escu een auto gevorderd. Later stapten ze over in een andere auto. Laat in de middag werden de Ceau?escu's echter herkend en gearresteerd. Nicolae en zijn vrouw Elena werden na een schijnproces geexecuteerd. De executie vond plaats op een militaire basis in
Targovi?te
en werd als bewijs van hun dood gefilmd en wereldwijd per televisie vertoond. Later bleek dat de getoonde executie op de tv in scene was gezet en dat de echte executie al iets eerder had plaatsgevonden. Nicolae Ceau?escu werd opgevolgd door de gematigde ex-communist
Ion Iliescu
.
1104 mensen zijn gedood in december 1989. Voor
22 december
waren er al 162 mensen vermoord, 73 in
Timi?oara
, 48 in
Boekarest
en 41 ergens anders in
Roemenie
. 3352 mensen waren gewond geraakt. Sommigen van de eerste slachtoffers werden naar Boekarest gestuurd en werden daar gecremeerd. Het leger had 260 doden en 545 gewonden. De Securitate had 65 doden en 73 gewonden.
Na de Revolutie kwam ex-communist
Ion Iliescu
aan de macht. Omdat veel Roemenen niet geloven in Iliescu, en vrezen dat er nog een Communistische Tijd aankomt, vertrekken ze uit het land. In 1990 volgden er nog een aantal opstanden, omdat de FSN (politieke partij waarvan de helft van de leden nog een (ex-)communist was) de macht had gegrepen. De beroemdste, en bloedigste opstand was de
Golaniad
waar meer dan 100 mensen vermoord werden en duizenden gewond raakten. Ook zijn er een aantal
Mineriaden
geweest (het oproepen van de pro-socialistische mijnwerkers die "de wet handhaafden" door gewelddadig tegen de opstandelingen te vechten totdat de opstand beeindigd wordt.). Toen de Roemeense koning
Michael van Roemenie
een bezoek wilde brengen aan
Roemenie
in 1992, had Iliescu dat hem verboden. In 1996 werd
Emil Ion Constantinescu
president. In deze periode is echter niet veel veranderd. Vier jaar later werd
Ion Iliescu
opnieuw gekozen. Opnieuw wilde
Michael van Roemenie
een bezoek brengen, en om populariteit heeft Iliescu het hem toegestaan,
Roemenie
te bezoeken. Bij de verkiezingen in 2004 werd
Adrian N?stase
bijna gekozen, maar hij verloor uiteindelijk met 49% tegen 51% van democraat
Traian B?sescu
. B?sescu werd in 2009 herkozen.
In het jaar 2005 waren er veel natuurrampen in
Roemenie
. Van januari tot september waren er 7 overstromingen, in bijna alle districten van
Roemenie
. Bij de rivier
Siret
in
Moldavie
waren de overstromingen het ergst. Honderden mensen kwamen om het leven bij de overstromingen, duizenden huizen en tientallen bruggen werden verwoest. Ook werd
Roemenie
aan het einde van het jaar getroffen door het vogelgriepvirus
H5N1
. De eerste meldingen van het virus waren bij
Maliuc
en
Ceamurlia de Jos
in de
Donau-delta
.
Roemenie
is in 2007 tot de
Europese Unie
toegetreden. De
Europese Unie
heeft scherpe eisen aan
Roemenie
gesteld, met name op het terrein van de corruptiebestrijding.