Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het
doodshoofd
is een wereldwijd gebruikt symbool om de
dood
te symboliseren, onverschrokkenheid of gevaar aan te duiden of vrees in te boezemen. Vaak wordt dit symbool tevens voorzien van gekruiste beenderen. Een oud woord voor doodskop is
bekkeneel
.
Het wordt gebruikt in de
beeldhouwkunst
op epitafen en
graftombes
en als attribuut samen met kroon en toga van de heilige
Franciscus Borgia
. Het werd ook als symbool gebruikt op
piratenvlaggen
in de
Gouden Eeuw
.
Het is ook gebruikt als symbool op
uniformen
van militaire eenheden, waarvan de
SS
in de
Tweede Wereldoorlog
het meest berucht werd, hoewel het ook daarvoor reeds door militaire onderdelen werd gebruikt, zoals de
Pruissische zwarte huzaren
of doodshoofdhuzaren.
[1]
[2]
Het
geheime genootschap
Skull and Bones
van de
Yale Universiteit
, waar drie
Amerikaanse presidenten
lid van waren, is zelfs naar het doodshoofd vernoemd.
In
religie
en
spiritualiteit
wordt het doodshoofd ook wel gebezigd bij het
Memento mori
. In India staat de schedel symbool voor de kringloop van leven en dood. We zien dit symbool in vele vormen terug op afbeeldingen van goden, als verwijzing naar de vergankelijkheid van het bestaan. De staf van een
yogi
is vaak een bot van een mens, met daarbovenop een schedel.
Ook in
vanitas
schilderijen is de schedel een vaak gebruikt symbool.
Ook in de natuur komen soms tekeningen voor die aan een doodshoofd doen denken; meerdere dieren zijn ernaar vernoemd. Voorbeelden zijn het
doodshoofdaapje
, de
doodshoofdvlinder
, de
doodskopzweefvlieg
en de
doodshoofdkakkerlak
.
Bronnen, noten en/of referenties
|