Andrew Jackson Young
(
New Orleans
,
12 maart
1932
) is een
Amerikaanse
politicus
,
diplomaat
en
pastor
. Young was
burgemeester
van
Atlanta
,
Amerikaans ambassadeur voor de Verenigde Naties
en hij zat in het
Congres
voor
Georgia's 5e
congresdistrict
. Ook was hij secretaris en vriend van
Martin Luther King
.
De "Andrew Young School of Policy Studies" op de
Georgia State University
in Atlanta is naar hem vernoemd.
[1]
Een straat in Atlanta vlak bij het "Centennial Olympic Park", voorheen genaamd International Boulevard, is hernoemd naar Andrew Young International Boulevard ter ere van zijn inspanningen om de
Olympische Spelen
naar Atlanta te brengen.
[2]
Andrew Young werd geboren als zoon van de lerares Daisy Fuller Young en tandarts Andrew Jackson Young senior. Zijn vader huurde een professionele
bokser
in om Andrew en zijn broer te leren vechten, zodat ze zichzelf konden verdedigen. Het resultaat was niet wat hij verwacht had; Andrew besloot dat geweld niet bij hem paste.
[3]
Nadat hij zijn vervolgopleiding begon aan de Dillard University ging hij naar de
Howard University
in
Washington D.C.
in 1947. Daar ontving hij in 1951 een
Academische graad
als "
Bachelor of Science
in pre-dentistry". Hij was oorspronkelijk van plan om zijn vaders carriere te volgen als tandarts, maar toen voelde hij een religieuze roeping.
[4]
Hij werd lid van de "Turner-Boatright Christian ministry school" en behaalde in 1955 de graad "Bachelor of Divinity" van
Hartford
Seminary in Hartford,
Connecticut
.
[5]
Young is lid van de eerste landelijke studentenvereniging voor
Afro-Amerikaanse
studenten, met de daarvoor karakteristieke afkorting in
Griekse letters
,
Alpha
Phi
Alpha;
Op 1 april 2008 kreeg Young een "Honorary Doctorate of Humane Letters", honoris causa van het Bridgewater College in het "Carter Center for Worship and Music" geleid door Bridgewater President Phillip C. Stone.
[6]
Young was aangesteld om als pastor te dienen in een kleine kerk in
Marion
,
Alabama
. Daar ontmoette hij Jean Childs, met wie hij in 1954 trouwde.
[7]
In 1957 werd Andrew gevraagd voor de jeugdafdeling van "The National Council of Churches" in
New York
. Hij produceerde een televisieprogramma voor de jeugd genaamd "Look up and Live", en reisde door de Verenigde Staten en naar
Geneve
voor bijeenkomsten van de
Wereldraad van Kerken
,
In Marion begon Young met het bestuderen van de geschriften van
Mahatma Gandhi
. Hij raakte geinteresseerd om Gandhi's concept van
geweldloos
verzet als tactiek om sociale veranderingen te bewerkstelligen. Hij moedigde Afro-Amerikanen aan om zich te registreren om te stemmen in Alabama, en ontving daar soms doodsbedreigingen voor. In deze periode werd hij een vriend en medestander van Dr. Martin Luther King, Jr.
In 1957 verhuisde Young naar New York om een baan te accepteren bij de "National Council of Churches". Echter, toen de
Afro-Amerikaanse burgerrechtenbeweging
op gang raakte, besloot Young dat hij meer op zijn plek was in het
zuiden
van de Verenigde Staten. Hij verhuisde naar
Atlanta
in
Georgia
en spande zich opnieuw in om Afro-Amerikanen te overtuigen om te stemmen. In 1960 werd hij lid van de "
Southern Christian Leadership Conference
". Young werd naar de gevangenis gestuurd voor zijn deelname aan demonstraties voor burgerrechten, zowel in
Selma
(
Alabama
) als in
St. Augustine
in
Florida
. Young speelde een sleutelrol in de gebeurtenissen in
Birmingham
, Alabama, toen hij dienstdeed als
mediator
tussen de witte en zwarte gemeenschappen tijdens de
Birmingham campaign
.
[8]
In 1964 werd Young benoemd tot uitvoerend directeur van de "Southern Christian Leadership Conference" (SCLC), opgericht door Martin Luther King Jr., en werd hij in die hoedanigheid een van Dr. Kings voornaamste medewerkers. Als collega en vriend van Martin Luther King Jr. was hij een invloedrijk
strateeg
en onderhandelaar tijdens de burgerrechten campagne in Birmingham (1963) en in Selma (1965) die resulteerde in het aangenomen worden van de "
Civil Rights Act
" en de "
Voting Rights Act
". Hij was in 1968 samen met King in
Memphis
, toen King
vermoord werd
.
In 1970 stelde Andrew Young zich als
Democraat
uit
Georgia
verkiesbaar voor het Amerikaanse Congres; maar hij werd niet verkozen. Daarna stelde Fred C. Bennette, Jr. hem voor aan Murray M. Silver, Esq. die hem hielp met het financieren van zijn campagne. Zo werden er concerten gegeven met artiesten als
Harry Belafonte
en
Bill Withers
. In 1972 probeerde Young het opnieuw en ditmaal werd hij gekozen. In 1974 en 1976 werd hij herkozen.
Tijdens de meer dan 4 jaar dat hij in het Congres zat, was hij lid van de
Congressional Black Caucus
(een organisatie die de Afro-Amerikaanse leden van het Amerikaans Congres vertegenwoordigt) en was hij betrokken bij verschillende debatten betreffende internationale betrekkingen, waaronder de beslissing om te stoppen met het steunen van de
Portugese
pogingen om hun
kolonien
in Zuid-Afrika te behouden. Young zat ook in het "Rules committee" en "the Banking and Urban Development committee". Andrew was tegen de
oorlog in Vietnam
, keurde een wet goed die een "United States Institute of Peace" creeerde, lobbyde voor het
Chattahoochee River National Park
en onderhandelde over subsidie van de federale overheid voor de "Metropolitan Atlanta Rapid Transit Authority" (MARTA) en snelwegen in Atlanta.
In 1977 kwamen de Democraten in Washington aan de regering. Direct stelde de nieuwe president Jimmy Carter Andrew Young aan als ambassadeur bij de Verenigde Naties. Dit was de hoogste regeringsfunctie ooit door een zwarte Amerikaan vervuld. Young werd een icoon van de nieuwe bewegingen in de VS, die streefden naar vrede en toenadering zochten tot de
derde wereld
.
Youngs controversiele uitlatingen maakten bijna vanaf het begin krantenkoppen. In augustus 1979 verscheen hij op het televisieprogramma "
Meet the Press
" van
NBC
en zei dat
Israel
"koppig en compromisloos" is.
[9]
Young ontmoette in het geheim vertegenwoordigers van de
PLO
en dat was verboden volgens de Amerikaanse wet, wat erop uitdraaide dat Carter vroeg om Youngs aftreden.
[10]
Jimmy Carter ontkende betrokken en/of medeplichtig te zijn aan deze affaire.
Als ambassadeur voor de Verenigde Naties heeft Young een leidende rol gehad in het bespoedigen van een overeenkomst in
Zimbabwe
met
Robert Mugabe
en
Joshua Nkomo
.
In 1981 werd Young verkozen tot burgemeester van Atlanta, als opvolger van Maynard Jackson.
Hij beweerde achteraf dat hij, in de acht jaar dat hij burgemeester was van Atlanta, heeft bijgedragen aan het binnenhalen van 70.000.000.000
Amerikaanse dollars
aan nieuwe
investeringen
in die regio (overheidsinvesteringen niet meegerekend),
[11]
waaronder de Olympische Spelen van 1996. Hij bouwde voort op Maynard Jacksons programma's bedoeld voor het opnemen van bedrijven van
minderheden
en vrouwen in alle contracten van de stad.
In 1985 werd Young herkozen als burgemeester met meer dan 80% van de stemmen.
In 1990 probeerde Young
gouverneur
van Georgia te worden, maar hij verloor in de
voorverkiezingen
van de Democratische partij van Zell Miller. Terwijl hij campagne voerde om verkozen te worden was hij tegelijkertijd mede-voorzitter van een comite dat, op dat moment, probeerde om de
Olympische Zomerspelen
van 1996 naar Atlanta te halen. Het
Internationaal Olympisch Comite
stemde met 51 tegen 35 stemmen voor het plan om de
Olympische Zomerspelen van 1996
in Atlanta te houden.
Op 24 maart 1996 trouwde hij opnieuw, met Carolyn Young. In datzelfde jaar schreef Young: "A Way Out of No Way: The Spiritual Memoirs of Andrew Young", gepubliceerd door Thomas Nelson.
In 2005 werd ter ere van de 40e verjaardag van de "Voting Rights Act" uit 1965 door Andrew Young, William Wachtel and Norman Ornstein een los van de
politieke partijen
staande groep genaamd "Why Tuesday?" opgericht om te proberen de
participatie
van kiezers te vergroten.
[12]
Young is mede-voorzitter van Good Works International,
[13]
een consultancybedrijf in Atlanta met als credo: "We do well by doing good" dat "internationale markttoegang en politieke risico-analyses aanbiedt in de opkomende economieen van
Afrika
en de
Caraiben
".
Nike
is Good Works' bekendste klant. In de late
jaren 90
, op het hoogtepunt van de ophef over de arbeidsomstandigheden bij het bedrijf, leidde Young een delegatie die verslag uitbracht van Nikes werkzaamheden in
Vietnam
.
[14]
Anti-
sweatshop
-activisten beschouwden het rapport als reputatiewassen en uitten bezorgdheid over dat Nike Youngs achtergrond als burgerrechtenactivist gebruikte om Nikes
bedrijfsimago
te verbeteren.
[15]
Op 18 augustus 2006 verscheen in
The New York Times
een artikel over Andrew Young waarin onder andere gemeld werd dat hij stopte met zijn baan bij
Wal-Mart
vanwege onder andere zijn opmerking in een interview, een dag eerder gepubliceerd werd in de krant
Los Angeles Sentinel
, "dat Joodse, Arabische en Koreaanse winkeleigenaren jarenlang stadsbewoners afzetten door oud brood, slecht vlees en verwelkte groenten te verkopen".
[16]
Hij heeft hiervoor verontschuldigingen aangeboden.
Op 18 april 2007 publiceerde de
New York Times
een artikel over Andrew Young waarin hijzelf, en de door hem opgerichte organisatie GoodWorks, worden beticht van onethische businesspraktijken.
[17]
1995:
Four Freedoms Award
voor godsdienstvrijheid
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑
https://web.archive.org/web/20091107000806/http://aysps.gsu.edu/103.html
- ↑
Andrew Young International Boulevard - Elect CT Martin for Atlanta City Council, District 10
- ↑
Lesson Plan - Andrew Young
.
Gearchiveerd
op 7 mei 2021.
- ↑
Andrew Young to Speak at the University of Rochester : University of Rochester News
.
Gearchiveerd
op 18 april 2021.
- ↑
New Georgia Encyclopedia: Andrew Young (b. 1932)
.
Gearchiveerd
op 1 februari 2013.
- ↑
BC to Honor Andrew Young, Faculty on Founder's Day
- ↑
https://web.archive.org/web/20090227071414/http://aysps.gsu.edu/104.html
- ↑
Andrew Young
.
Gearchiveerd
op 29 augustus 2018.
- ↑
Frum, David
(2000).
How We Got Here: The '70s
. Basic Books, New York, New York,
273
.
ISBN 0465041957
.
- ↑
Frum, David
(2000).
How We Got Here: The '70s
. Basic Books, New York, New York,
272
.
ISBN 0465041957
.
- ↑
GoodWorks International LLC
[dode link]
- ↑
Why Tuesday? ≫ About Why Tuesday?
.
Gearchiveerd
op 4 september 2021.
- ↑
GoodWorks International LLC
- ↑
Young's Report on Nike
.
Gearchiveerd
op 29 september 2012.
- ↑
Nike drops the ball - the Andrew Young Report
.
Gearchiveerd
op 23 januari 2020.
- ↑
Wal-Mart Image-Builder Resigns - New York Times
.
Gearchiveerd
op 21 januari 2021.
- ↑
Seized Bank Helped Andrew Young Firm And Carter Charities - The New York Times
.
Gearchiveerd
op 9 maart 2016.
|